Նախորդ տարվա դեկտեմբերի 12-ին ՈՒԵՖԱ-ի Գործադիր կոմիտեի որոշմամբ Երևանն ընտրվեց ՈՒԵՖԱ Ֆուտզալի Չեմպիոնների Լիգայի 2024 թվականի եզրափակիչ փուլը հյուրընկալող մայրաքաղաք։ Հայաստանի ֆուտբոլի ֆեդերացիայի հայտը հաղթող է ճանաչվել Հունաստանի, Լիտվայի, Լեհաստանի, Իսպանիայի և Շվեյցարիայի ֆուտբոլի ֆեդերացիաների հետ մրցակցությունում: Իսկ այս տարվա մարտի 14-ին Կարեն Դեմիրճյանի անվան մարզահամերգային համալիրում էլ կայացավ կիսաեզրափակիչների վիճակահանությունը: Մայիսի 3-ին առաջին կիսաեզրափակիչում կխաղան իսպանական «Բարսելոնան» և պորտուգալական «Սպորտինգը», մյուսում՝ պորտուգալական «Բենֆիկան» և իսպանական «Մալյորկան»: Եզրափակիչն ու երրորդ տեղի խաղը կկայանա մայիսի 5-ին։
Հայաստանում այս մակարդակի միջոցառում թիմային սպորտաձևում դեռևս չի անցկացվել։ Հայաստանի ֆուտբոլի ֆեդերացիայում վստահ են՝ Ֆուտզալի Չեմպիոնների լիգայի եզրափակիչ հյուրընկալումը կարող է նպաստել մեր երկրում սպորտաձևի զարգացմանը։ ArmSport-ը զրուցել է ՀՖՖ հասարակայնության հետ կապերի և լրատվության աշխատակից Գևորգ Ղազարյանի հետ, որը համակարգելու է ՈՒԵՖԱ ֆուտզալի Չեմպիոնների Լիգայի եզրափակչի ընթացքում տեղական մեդիայի աշխատանքը։
- Ինչպե՞ս ստացվեց, որ ՀՖՖ-ն ձեռք բերեց պայմանավորվածություն Ֆուտզալի Չեմպիոնների լիգան Երևանում անցկացնելու վերաբերյալ։
— Իրականում նման միջոցառումների անցկացման ընթացակարգն ավելի քան հասարակ է: Երևելի բան չկար` դիմում ենք ներկայացրել, ու մեր հայտը հաստատել են: Սա հենց այդպիսի դեպքերից է, երբ ամեն ինչ առաջին հայացքից պարզ է թվում: Ամենակարևոր դերը խաղացել է այն, որ ֆուտզալի Հայաստանի ազգային հավաքականը հաջողություններ է գրանցել: Տեսնում ես, որ մարդկանց շրջանում ամեն օր ավելի է մեծանում հետաքրքրությունը ֆուտզալի նկատմամբ: Քանի որ կա ոգևորություն, ակամայից ցանկություն է առաջանում այդ ոգևորությունը սնել կողքից ավելի մասշտաբային միջոցառմամբ, իսկ խաղային մարզաձևերում նման կարգի միջոցառումներ Հայաստանն անցկացնելու փորձ ու պատիվ չի ունեցել:
Վերջերս Երևանում կայացած ծանրամարտի Եվրոպայի առաջնության հետ համեմատելու եզրեր միևնույն ժամանակ և’ կան, և’ չկան: Գանք հերթով. քանի որ անհատական ու խաղային մարզաձևերը իրենց անցուդարձով տարբերվում են, ինչպես նաև ֆուտզալի ու ծանրամարտի մասսայականությունն այլ մակարդակի վրա է, համեմատելը բավական բարդ է: Ինչ էլ անենք՝ ֆուտզալի նկատմամբ հետաքրքրությունը Եվրոպայում կամ Հարավային Ամերիկայում հսկայական է: Ֆուտզալը գեներացնում է յուրահատուկ կոնտենտ, որն ընկալելի է նաև ֆուտբոլասերի համար: Այդ առումով եզրեր կարելի է գտնել միայն միջոցառման կազմակերպչական հարցերի շուրջ: Երևանն արդեն ծանրամարտի կամ բռնցքամարտի Եվրոպայի առաջնություններն ընդունելու փորձ ունի: Հայաստանում Ֆուտզալի Չեմպիոնների լիգայի անցկացման հաջողության գրավականը նաև այնպիսի թիմերի ու խաղացողների մասնակցությունն է, որոնք հայ ֆուտբոլասերի ականջին ծանոթ ու հաճելի են, մի ակնթարթում իրավիճակ են փոխում, որը նույնը չի ու չի կարող լինել ծանրամարտի կամ բռնցքամարտի պարագայում: Այո, այս սպորտաձևերում կան մարզիկներ, որոնք ունեն երկրպագուների անհատական մեծ բանակ, բայց, ամեն դեպքում, դա հնարավոր չէ համեմատել «Բարսելոնայի», «Սպորտինգի» ու «Բենֆիկայի» հետ:
- Որքանո՞վ է դժվար կազմակերպել նման կարգի միջոցառումը։
-Ամեն ինչ սկսվում է հայտը ներկայացնելուց: Դրանից հետո հարկավոր է տևական ժամանակ սպասել: Հաստատվելուց հետո միայն մենք առաջնորդվում ենք այն ստանդարտներով, որոնք տալիս է ՈՒԵՖԱ-ն: Այս դեպքում նման քաշային կարգում կա, երևի թե, 3 կառույց` ՖԻՖԱ-ն, ՄՕԿ-ը և ՖԻԱ-ն, որոնք ունեն աշխարհում կազմակերպչական այնպիսի նորմատիվ կամ նշաձող, այնպիսի բարձր պահանջներ, որոնք հնարավոր չէ համեմատել ոչ մի ուրիշ սպորտաձևի կազմակերպչականի հետ: Եվ նման միջոցառման հյուրընկալումը իսկական քննություն է յուրաքանչյուր երկրի համար: Ու այս պարագայում կապ չունի` ընդունող երկիրը Անգլիան է, Ֆրանսիան, թե Հայաստանը: Ամեն դեպքում, նման կարգի մրցաշարի կազմակերպչական պահանջները կարդալով, մենք զարգանում ենք ինքներս, որովհետև մենք տեսնում ենք այնպիսի պահանջներ, որոնք որ հենց հիմա կիրառվում են: Հասկանում ենք, թե որ պահանջները կարող ենք վերցնել մեր ներքին առաջնությունը կամ առաջնությունները զարգացնելու համար: Էլ չենք խոսում Կարեն Դեմիրճյանի անվան մարզահամերգային համալիրի պես կառույց ունենալու առավելության մասին: Ասում եմ ամենայն պատասխանատվությամբ` ովքեր եկել են ծանոթանալու ընդունող երկրի պայմաններին, կառույցի տեսքից ապշել են: Նրանք հասկացել են, որ եկել են ֆանտաստիկ տեղ` անելու ֆանտաստիկ միջոցառում, որտեղ, այո, կան բաներ, որոնք պետք է փոխվեն կամ բարելավվեն, բայց արդեն իսկ տեսողական մակարդակով նրանք հասկացել են, որ Հյաստանին ու Երևանին նման կարգի միջոցառում անցկանելու իրավունք տրամադրելը ճիշտ որոշում էր: Դժվարությունը հիմնականում փորձի պակասն է: Այսինքն, Երևանը Ֆուտզալի Չեմպիոնների լիգայի անցկացման փորձ չի ունեցել: Բազմաթիվ հարցեր քննարկվել են առաջին անգամ: Ես արդեն նշեցի, որ մենք վեջին տարիներին պատիվ ենք ունեցել Երևանում հյուրընկալել սպորտային մեծ միջոցառումներ, բայց էլի նոր բաներ կան, նոր մոտեցումներ, գաղափարներ ու պահանջներ կան, որոնք անծանոթ են մեզ: Ես վստահ եմ, որ հենց նման միջոցառում անցկացնելով մենք կարող ենք ֆուտզալում քայլ առաջ կատարել: Այն կարող է միայն ու միայն դրական արդյունք ունենալ:
- Որքանո՞վ է մեծ հեռանկարը, որ սա կարող է ավելի մեծ տեղաշարժ առաջացնել հայկական ֆուտզալում։
-Սա բացառիկ ցատկահարթակ է, սակայն մեկ բան է ցատկահարթակը, մեկ այլ բան, թե ինչպես մենք կօգտվենք դրանից: Միանշանակ Հայաստանում գործող ու մարզվող բոլոր ֆուտբոլիստներն ու ֆուտզալիստները այս խաղերին ներկա են լինելու: Իսկ նրանցից քանի՞սն իրենց կարիերայի այս հատվածում կկարողանային ներկա գտնվել Չեմպիոնների լիգայի եզրափակիչին․ շատ քչերը, իրականում: Ու այն փաստը, որ Ֆուտզալի Եվրոպայի լավագույն միջոցառումը գալիս է մեզ մոտ, ու մենք կարող ենք դրան ներկա գտնվել, արդեն թույլ է տալիս նրանց ենթադրություններ անել՝ ինչ աշխատանք կատարել, որ նրանք իրենց կարիերայի ընթացքում հասնեն նման նվաճման: Էլ չեմ ասում, որ այդ մրցաշարում խաղում է մի դարպասապահ, որը փաստացի տարին մի քանի անգամ Հայաստանի ֆուտզալի առաջնության խաղացողների հետ կրում է Հայաստանի ազգային հավաքականի մարզաշապիկը: Այսինքն, դու շփման եզրեր ունես: Կարող ենք զուգահեռներ անցկացնել այլ երկրների հետ: Պայմանական վերցնենք մի երկիր, որը ավանդապես մշակույթ չունի այս կամ այն մարզաձևում, ընդունում է շատ մեծ միջոցառում ու ինքը ոչ դեսպան ունի, ոչ էլ հաղթանակ կամ նվաճում: Այնպես չէ, որ մենք այստեղ հյուր կամ նորեկ ենք, մենք փաստացի ունենք դարպասապահ, որը խաղալու է Չեմպիոնների լիգայի կիսաեզրափակիչում: Ու նա պարզապես ֆուտզալիստ չէ, որ քաղաքացիություն է ստացել: Ինքն իր կարիերայի սկզբնական փուլն անցկացրել է Հայաստանի առաջնությունում, հետո սկսել է հրավիրվել Հայաստանի հավաքական։ Այս ամենը վկայում է այն մասին, որ Երևանում նման մրցաշարի անցկացումը հրաշալի ցատկահարթակ է ապագայի համար։ Դրա շնորհիվ երկրպագուների, ֆուտզալիստների և սովորական մարդկանց մեջ փոխվում է ընկալում սպորտաձևի հանդեպ։ Բնականաբար, դրսից գալու են հյուրեր, ում հետ շփումները կօգնեն մարդկանց հասկանալ՝ ինչ է իրականում ֆուտզալը։ Հուսանք՝ դա կնպաստի Հայաստանի առաջնության նկատմամբ հետաքրքրության աճին։ Մեր ակումբներն էլ, տեսնելով նման ոգևորությունն ու հեռանկարները, կպատրաստվեն գալիք մրցաշրջաններին և կձգտեն խաղալ նախ Չեմպիոնների լիգայի որակավորման, ապա՝ խմբային փուլում։
- Ունե՞նք տեսանելի ապագայում հեռանկար, որ մեր թիմերից որևէ մեկը որքան հնարավոր է հեռուն կհասնի ֆուտզալի Չեմպիոնների լիգայում։
-Ես, իհարկե, չեմ կարող խոսել որևէ ակումբի անունից, բայց որպես ֆուտզալի սիրահար, վստահաբար կասեմ՝ այո։ Ես նախորդ տարի աշնանը «Երևան» ՖԱ-ի հետ Կիպրոսում եղել եմ Չեմպիոնների լիգայի խմբային մրցաշարին։ Կարևոր մի բան կառանձնացնեմ. մեր ակումբների մեծ մասում խաղում են հայ ֆուտզալիստներ։ Իրենք մրցակցային միջավայր են ստեղծել, առաջնություն, որն ամեն տարի առանց խնդիրների անցկացվում է և ամեն տարի ավելի է զարգանում։ Դա արդեն այն հիմքն է, որով հայկական ակումբները տեսանելի ապագայում կարող են հաջողություններ ունենալ Եվրոպայում։ Ներդրումային կողմի մասին չեմ կարող ասել, բայց հիմքը ունենք՝ մեր երկրի նկատմամբ ՈՒԵՖԱ-ն դարձնում է առաջնահերթ ուշադրություն, մեր հավաքականը մասնակցում է Էլիտ ռաունդի մրցաշարին. Ասել է թե՝ մենք խոշորացույցի տակ ենք։ Չէ՞ որ, եթե մենք հասել ենք այստեղ, ուրեմն ինչ-որ որակ ունենք։ Ու այդ հանգամանքները կարող են նպաստել, որ տարիներ անց մեր ակումբները նախ հայտնվեն խմբային փուլում, ապա նաև՝ փլեյ-օֆֆ փուլում։ Ֆուտզալն այլ է, այստեղ ներդրումների ծավալը նույնը չէ, ինչ ֆուտբոլում է, հնարավոր է՝ ավելի լուրջ ներդրումները ավելի լուրջ հաջողություններ բերեն։
Լուսանկարները՝ Գևորգ Ղազարյանի և Armenpress-ի
Ռոբերտ Գասպարյան