««Փյունիկի» պատմության լավագույն գոլահարներից մեկը՝ Արման Քարամյանն իր եղբոր՝ Արտավազդ Քարամյանի հետ 2000-ականների սկզբների «Փյունիկի» անժխտելի առաջատարներն էին։ 2002թ․-ի մրցաշրջանը լավագույններից էր Արման Քարամյանի կարիերայում։ Նա «Փյունիկի» կազմում խփած 36 գոլով դարձավ առաջնության լավագույն ռմբարկու, իսկ տարեվերջին ճանաչվեց նաև Հայաստանի տարվա լավագույն ֆուտբոլիստ։ Դա Քարամյանների վերջին մրցաշրջանն էր «Փյունիկում», որից հետո տեղափոխվեցին հունական «Պանախաիկի»։ Հետագայում նրանք երկար տարիներ հանդես եկան ռումինական թիմերում»,- գրում է երևանյան ակումբի կայքը։
«Փյունիկի» մամուլի ծառայությունը կապ է հաստատել Արման Քարամյանի հետ՝ հետաքրքրվելու նրանից թիմի առաջիկա մրցակցի մասին, ինչպես նաև՝ վերհիշելու 20 տարի առաջ կայացած Չեմպիոնների Լիգայի որակավորման փուլի «Տամպերե Յունայթեդի» դեմ «Փյունիկի» տարած հաղթանակը։
-Նախ, ինչպե՞ս են գործերդ: Տեղյակ էինք, որ Ռումինիայում մարզում էիր «Կոնկորդիա» ակումբի պատանեկան թիմը։
— Արդեն 2 տարի է բնակվում ենք ԱՄՆ-ում: Մի քանի օր առաջ առաջարկ ստացա Կալիֆոռնիայի Brave Lions նորաստեղծ հայկական ակումբից՝ ընդգրկվելու թիմի մարզչական շտաբում։ Թիմն արդեն 6 խաղ է անցկացրել, որոնցում տարել է 4 հաղթանակ և կրել 2 պարտություն։ Մեծ տղաս՝ Սուրենը խաղում է այդ թիմում, իսկ միջնեկ որդիս՝ «Լոս Անջելես Գելեքսիի» պատանեկան թիմում։ Ասեմ, որ նախապես պայմանավորվածություն է ձեռք բերվել Հայաստանի ֆուտբոլի ֆեդերացիայի հետ, որպեսզի օգոստոս-սեպտեմբեր ամիսներին որդիներս հրավիրվեն Հայաստանի Մ-17 և Մ-19 հավաքականների ստուգողական խաղերին։ Դա նաև մեր ցանկությունն է։ Սուրենը 18 տարին դեռ նոր է բոլորել և կարող է ելույթ ունենալ նաև Հայաստանի երիտասարդական հավաքականում։ Նա լավ որակներ ունի։ Մի քանի տարի առաջ նա հանդես է եկել Ռումինիայի Մ-15 պատանեկան հավաքականում և 3 խաղում դարձել էր 1 գոլի հեղինակ։ Կրտսեր որդիս և եղբորս՝ Արտյոմի (Արտավազդ Քարամյան,-խմբ.) որդին 2008թ․-ի ծնված են և նույնպես զբաղվում են ֆուտբոլով։
-Հավանաբար, տեղյակ ես, որ Չեմպիոնների Լիգայի որակավորման առաջին փուլի վիճակահանությամբ «Փյունիկին» բաժին է հասել Ռումինիայի չեմպիոն «Կլուժը»: Դու երկար տարիներ հանդես ես եկել Ռումինիայում և քաջատեղյակ ես այդ երկրի ֆուտբոլին: Ի՞նչ կասես «Կլուժի» մասին:
— «Կլուժն» իսկապես շատ լավ թիմ է և պատահական չէ, որ այս տարի 5-րդ անգամ անընդմեջ դարձավ Ռումինայի չեմպիոն: Թիմը գլխավորում է ռումինական ֆուտբոլի անցյալի հանրահայտ ֆուտբոլիստներից Դան Պետրեսկուն, ով երկար տարիներ հաջողությումբ հանդես է եկել Լոնդոնի «Չելսիում»: Նա լավ մասնագետ է և հենց նրա օրոք Է ակումբը տարբեր տիտղոսներ նվաճել: Ասեմ, որ «Կլուժի» կազմում հանդես են գալիս մի քանի բարձրակարգ լեգեոներներ: Բացի նրանցից, կան նաև ռումինացի ֆուտբոլիստներ, ովքեր ևս թիմի խաղին տոն են տալիս: Կարող եմ ասել, որ «Կլուժը» ուժեղ մրցակից է և «Փյունիկին» շատ դժվար խաղեր են սպասվում: Ճշմարիտն ասած՝ ես կնախընտրեի, որպեսզի «Փյունիկին» վիճակահանությամբ այլ մրցակից բաժին ընկներ: Ամեն դեպքում, հաջողություն եմ մաղթում մեր թիմին, որովհետև որտեղ էլ հանդես եմ եկել, միևնույնն է՝ «Փյունիկը» իմ և Արտյոմի համար եղել է հարազատ ակումբ:
-Եթե հիշում ես, 4 տարի առաջ «Կլուժը» Եվրոպա Լիգայի խաղարկության շրջանակներում մրցեց Երևանի «Ալաշկերտի» հետ և երկու խաղերում էլ (2:0, 5:0) առավելության հասավ: Եթե զուգահեռներ անցկացնես՝ այն ժամանակվա «Կլուժն» էր ավելի ուժե՞ղ, թե՞ ներկայիս:
— Իմ կարծիքով՝ ներկայիս թիմն ավելի ուժեղ է: «Կլուժի» խաղամակարդակն ավելի է բարձրացել, և բացի այդ, թիմը լավ խաղացողներով է համալրվել: Գաղտնիք չէ, որ բոլոր թիմերն էլ գնալով ավելի են աճում: Նույն կերպ կարող եմ նշել, որ ներկայիս «Փյունիկն» իմ կարծիքով՝ ավելի ուժեղ է, քան այն ժամանակվա «Ալաշկերտը»:
-«Փյունիկը» ներկայումս գլխավորում է Հայաստանի ազգային հավաքականում երկար տարիների քո խաղընկեր Եղիշե Մելիքյանն, ով տևական դադարից հետո «Փյունիկին» 15-րդ անգամ հասցրեց Հայաստանի չեմպիոնի տիտղոսին: Կապ պահպանո՞ւմ ես նրա հետ:
— Այո, իհարկե: Եղիշեն իմ ընկերն է և նրա հետ կապը միշտ պահպանել ենք: Հասցրել ենք նրան շնորհավորել Հայաստանի չեմպիոնի տիտղոսը նվաճելու կապակցությամբ: Ասեմ ավելին, եղբայրս՝ Արտյոմը առաջնության ավարտից դեռ մի քանի տուր առաջ խոսել էր Եղիշեի հետ և ասել էր, որ «Փյունիկը» չեմպիոն է դառնալու: Մի խոսքով՝ մենք նույնպես շատ ուրախ ենք, առաջին հերթին, մեր ընկերոջ՝ Եղիշեի համար, երկրորդն էլ՝ «Փյունիկի», որը մեր կարիերիայի գլխավոր ակումբն է եղել:
-Մեկ ամսից կլրանա 2002թ.-ին կայացած Չեմպիոնների Լիգայի խաղարկության ֆիննական «Տամպերե Յունայթեդի» դեմ պատմական հանդիպման 20 տարին, երբ «Փյունիկն» արտագնա խաղում տպավորիչ հաղթանակ տարավ 4-0 հաշվով և այդ խաղում դու դարձար դուբլի հեղինակ, իսկ գնդակներից մեկն էլ խփեց եղբայրդ: Ի՞նչ հիշողություններ են պահպանվել այդ հիշարժան հանդիպումից:
— Անկեղծ ասած՝ մարմինս փշաքաղվում է այդ պահերը հիշելուց: Շատերը չէին հավատում, որ կարող ենք հաղթել այդ խաղում, պարզապես մեր՝ հային բնորոշ ոգին ու մեր ցանկությունը՝ ցուցադրելու բարձր մակարդակի ֆուտբոլ, իր դերը խաղացին: Շատ տպավորիչ էր, հատկապես, պատասխան հանդիպման ժամանակ մեր ֆուտբոլասերների աջակցությունը: Ափսոսանքով եմ նշում, բայց «Տամպերե Յունայթեդի» և հաջորդ փուլի՝ Կիևի «Դինամոյի» դեմ հանդիպումներից հետո, ես շարունակել եմ տարիներ շարունակ խաղալ մեր ազգային հավաքականում, սակայն մեր մարզադաշտն այդպես լեփ-լեցուն չի եղել: Իրոք ափսոսում եմ:
Այո, 20 տարի է անցել և հետհայացք գցելով՝ ասեմ, որ այդ խաղից հետո մեր ֆուտբոլը պետք է ավելի զարգանար: Այդ ժամանակ ունեինք լավ թիմ, որում խաղում էին Վարազդատ Ավետիսյանը, Արթուր Մկրտչյանը, Վարդան Մինասյանը, դարպասապահ Անդրանիկ Ղարագյոզյանը: Ունեինք նաև շատ լավ մարզիչ՝ ի դեմս արգենտինացի Օսկար Լոպեսի: Այդ ամենից հետո մենք տեսնում էինք և ցանկանում, որ հայկական ֆուտբոլը գնա դեպի առաջ: Բայց ափսո՜ս…
Մենք ունենք բավականին տաղանդավոր ֆուտբոլիստներ, ուղղակի թե՛ այն ժամանակ, թե՛ հիմա այն կարծիքին եմ, որ մեր առաջնության լավագույն ֆուտբոլիստները պետք է պարտադիր իրենց կարիերան շարունակեն արտերկրում:
Կուզեի, ևս մեկ շատ կարևոր թեմայի մասին խոսել: Ես շատ կցանկանամ, որ մեր Հայաստանի առաջնությունում ավելի շատ հայ ֆուտբոլիստներ խաղան, քան արտասահմանցիներ: Օրինակ, երբ մենք հանդես էինք գալիս Ռումինիայում, եղել ենք լեգեոներների սահմանափակման մեջ ու թիմում թույլատրվում էր ունենալ առավելագույնը՝ 3 կամ 5 լեգեոներ, որից երկուսը՝ ես ու Արտյոմն ենք եղել: Բայց այսօր, երբ նայում ես մեր առաջնության թիմերին՝ մեկնարկային կազմի 11 ֆուտբոլիստներից ավելի շատ լեգեոներներ են, քան թե հայ ֆուտբոլիստներ: Դա է պատճառը, որ մեր հավաքականներին նոր կադրեր տալու խնդրի ենք բախվել: Մենք շատ ունենք տաղանդավոր երեխաներ։
-Եվ վերջում, ի՞նչ ողջույնի խոսք կասես «Փյունիկի» բոլոր երկրպագուներին, հատկապես միջին և ավագ սերնդի, ովքեր քո ու եղբորդ խաղացած տարիներին երկրպագել են Ձեզ:
— Սրտանց ողջունում եմ «Փյունիկի» բոլոր երկրպագուներին, թե՛ ներկայիս, թե՛ մեր խաղացած տարիների՝ հանձինս մեր հավատարիմ երկրպագու Վարդանին (առավել հայտնի է «Բրազիլիա» անունով)։ Մի խոսքով՝ բոլոր-բոլորին։ Շնորհակալ ենք երկրպագուներին, որ մինչ օրս մեզ հիշում են, մենք էլ նրանց ենք հարգում և սիրում։ Այստեղ էլ շատ մարդկանց ենք հանդիպում, ովքեր հիշում են մեզ։ Նույնիսկ մի քանի օր առաջ ներկա էինք մի միջոցառման և հանդիսավարը մեզ ճանաչեց, և ազնվորեն եմ ասում՝ ասաց, որ կար ժամանակ, երբ «Փյունիկը» կամ Հայաստանի ազգային հավաքականն էր խաղում, միայն Արման և Արտավազդ Քարամյանների անունն էր թնդում։ Կրկին ցանկանում եմ բոլորին ջերմորեն ողջունել։ Հույս ունենք, որ մեր որդիները կշարունակեն մեր ճանապարհը։
Առիթից օգտվելով՝ «Փյունիկին» հաղթանակ եմ մաղթում։ Մենք Եղիշե Մելիքյանի կողքն ենք և դեռ կզրուցենք նրա հետ ու հարկ եղած դեպքում՝ ինչով կարող ենք, նրան կօգնենք։ Ամենակարևորը՝ թող այս անգամ էլ լինի այնպես, ինչպես 20 տարի առաջ «Տամպերե Յունայթեդի» հետ խաղում ու ֆուտբոլիստները փայլուն հաղթանակ պարգևեն երկրպագուներին։
