«Փյունիկի» և «Բանանցի» (ներկա՝ «Ուրարտու») նախկին դարպասապահ Տիգրան Խանջարյանը, որը բնակվում է Բրյուսելում, մարդկանց առօրյան փոքր-ինչ ավելի հետաքրքիր դարձնելու հիանալի միջոց է գտել կորոնավիրուսի համավարակով պայմանավորված այս կարանտինային օրերին: Ինքնամեկուսացման պայմաններում՝ նա ամեն երեկո իր պատշգամբից երգում է. ասում է՝ տեսնելով մարդկանց տխուր դեմքերը ցանկացել է նրանց շեղել ստեղծված իրավիճակից.
«Բելգիայում ամեն երեկո՝ ժամը 20:00-ին, բոլորը դուրս են գալիս պաշտգամբ և ծափահարում են բուժաշխատողներին իրենց անձնուրաց աշխատանքի համար: Մարդկանց տխուր դեմքերը տեսնելով՝ ինձ մոտ ցանկություն առաջացավ նրանց մի փոքր շեղել ստեղծված իրավիճակից: Որոշեցի թմբուկս վերցնել և այդ հարվածային գործիքով աշխուժություն մտցնել մարդկանց մեջ: Ասեմ՝ հաջողվեց: Հետո, հետևելով մայրիկիս խորհրդին, որոշեցի թմբուկը փոխարինել երգով, որպեսզի ուրախացնեմ հարևաններիս ու մի քանի րոպեով շեղեմ այս տխուր իրավիճակից»,- ArmSport-ի հետ զրույցում պատմում է Տիգրան Խանջարյանը:
Տիգրանի խոսքով ինքն այս ընթացքում բազմաթիվ շնորհակալական նամակներ է ստացել և ավելի ու ավելի է ոգևորվել, որ կարողանում է ինչ-որ կերպ օգնել մարդկանց այս դժվար պահերին.
«Վերջերս ինձ հետ էր կապվել մեր դիմացի շենքում բնակվող մեծահասակ զույգի տղան, որն ապրում է Իսպանիայում: Խնդրել էր իր ծնողներին բարձրաձայն փոխանցեմ, որ ճիշտ է՝ ինքը և նրանց թոռնիկները չեն կարող գալ նրանց մոտ, բայց նրանց շատ սիրում և կարոտում են … շատ հուզիչ պահ էր: Մեկ ուրիշը խնդրել էր շնորհավորել իր մայրիկի տարեդարձը: Բայց հիմա այնքան շատ են նման նամակները, որ դժվար է բոլորին թվարկելը, ստիպված եմ լինում դրանք միավորել՝ շնորհավորելով, օրինակ, բոլոր նրանց, ովքեր այդ օրն են ծնվել»,- ասում է Տիգրանը:
Նախկին ֆուտբոլիստն ասում է՝ ուրախ է, որ իր բազմազգ հարևաններին ծանոթացրել է նաև հայկական մշակույթին ու երաժշտությանը.
«Առաջին երգս Belle Ciao իտալական երգն էր, քանի որ այդ օրերին Իտալիայում վիճակը շատ ծանր էր, փորձեցի այդ կերպ իմ զորակցությունը հայտնել: Մարդկանց շատ դուր եկավ, ու քանի որ մեր թաղամասը բազմամշակութային է, որոշեցի ամեն օր մի լեզվով երգել:
Արդեն երգել եմ ֆրանսերեն, հունարեն, ռուսերեն, իտալերեն և իսպաներեն երգեր, բայց ամենակարևորն այն է, որ իմ հարևանները ծանոթացան և բացահայտեցին մեր հայկական երաժշտությունը «Սիրուն Երևան» երգով: Պետք է տեսնեիք՝ օտարազգի հարևաններս ինչպես էին պարում այդ երգի ներքո: Այդ կատարումս շատերին դուր եկավ, իսկ տեսանյութը մի քանի օրում 500 հազարից ավելի դիտում ունեցավ:
Հարևաններս այնքան են հավանել հայերեն երգերս, որ իրենց կոչ արեցի այցելել Հայաստան՝ այս ամենի ավարտից հետո:
Մարդիկ տարբեր նամակներ են գրում՝ խնդրելով կատարել այս կամ այն երգը, բայց քանի որ ժամանակի առումով չեմ կարող բոլոր երգերը երգել, երբեմն միացնում եմ այդ երգերի ձայնագրությունները: Մարդիկ շնորհակալ են, որ իրենց չեմ անտեսում: Անպայման պատասխանում եմ երեխաների նամակներին, մի քանիսի հետ անգամ հեռախոսակապ եմ հաստատել, շատ էին ուրախացել»,- պատմում է Տիգրանը:
Տիգրանի խոսքով իրենք ամբողջ ընտանիքով մեկուսացման մեջ են, իսկ Բելգիայում իրավիճակը բավականին լուրջ է.
«Ցավոք, Բելգիան, իր բնակիչների թվի համեմատ, աշխարհի այն երկրներից է, որ ամենաշատ կորուստներն է ունեցել. զոհերի թիվն օրական 300-ից 400 էր կազմում: Փառք Աստծո, այս վերջին շրջանում մի փոքր կայունացել է իրավիճակն ու գնում է դեպի լավը. մահվան դեպքերն օրվա կտրվածքով հասել են 200-ի: Ղեկավարությունը շատ լուրջ է վերաբերվում մեկուսացմանը՝ տուգանելով կանոնները խախտող մարդկանց: Մենք էլ ամբողջ ընտանիքով մեկուսացման մեջ ենք, եղբորս ընտանիքին արդեն 1 ամիս է՝ չեմ տեսել: Հուսանք՝ այս ամենը բարի ավարտ կունենա»,- ասում է Տիգրան Խանջարյանն ու ընդգծում՝ ամեն օր հետևում է նաև Հայաստանում տիրող իրավիճակին.
«Իհարկե, ամեն օր հետևում եմ, թե ինչ է կատարվում մեր հայրենիքում, դա ինձ համար շատ կարևոր է: Ցավում եմ ամեն կորստի համար և միանգամայն համաձայն եմ ղեկավարության պահանջների հետ: Ես մասնագետ չեմ, բայց մարդկանց խորհուրդ կտամ լուրջ վերաբերվել մեկուսացմանը: Իհարկե, հասկանում եմ, որ հեշտ չէ, բայց այլ ելք չունենք:
Ի սրտե բոլորին մաղթում եմ առողջություն, համբերություն և միասնականություն: Մեր ազգը շատ դժվարություններ է հաղթահարել, սա էլ կհաղթահարենք: Մենք ուժեղ ենք, երբ միասին ենք»:
Նշենք՝ Տիգրան Խանջարյանի ընտանիքը Հայաստանից Բրյուսել է մեկնել 1998 թվականին, երբ ինքն ընդամենը 5 տարեկան էր: Առաջին անգամ Հայաստան վերադարձել են 10 տարի անց՝ 2008 թվականին:
Տիգրանը ֆուտբոլով սկսել է զբաղվել 7 տարեկանից՝ Բելգիայում: Ավելի քան 10 տարի հանդես է եկել «RSD Jette» ակումբում, այնուհետև տեղափոխվել է բելգիական «Յունիոն», որը հանդես է գալիս Բելգիայի երրորդ դիվիզիոնում: «Փյունիկի» հետ պայմանագիր է կնքել 2014 թվականին, սակայն մեկ տարի անց հայկական անձնագիր չունենալու պատճառով այն չի կարողացել երկարաձգել: 2016 թվականին Խանջարյանը պաշտպանել է Արևմտյան Հայաստանի հավաքականի և բելգիական «Վոլուվ Զավենտեմ» ակումբի գույները, սակայն ավելի ուշ ուսի լուրջ վնասվածք է ստացել ու ստիպված եղել ավարտել կարիերան:
Նարե Հովհաննիսյան
