«Նոայի» գլխավոր մարզիչ Իգոր Պիկուշչակը, որը ֆուտբոլիստ եղած տարիներին հանդես է եկել «Կրասնոդար» և «Ամկար» թիմերում, ապա մարզել «Կրասնոդար-2»-ը, լայնածավալ հարցազրույց է տվել ռուսական Sport24 կայքին:
-Ինչպե՞ս առաջացավ «Նոայի» տարբերակը:
-Մարտին հեռացա «Կրասնոդարից» ու մնացի առանց աշխատանքի: Գործակալիս հետ բազմատեսակ տարբերակներ էինք դիտարկում, բայց ինձ զանգեց Ալեքսեյ Զինինը ու առաջարկեց Հայաստանը: Թիմն ամբողջողվին նոր է, ամեն ինչ նոր-նոր է սկսել կառուցվել: Մեկնեցի այստեղ, շփվեցի ղեկավարության հետ. հետաքրքրությունները համընկան, անցա աշխատանքի:
-Չէի՞ք վախենում, որ Հայաստանում գտնվելով՝ ռադարներից կկորեք:
-Ո՛չ, այստեղ մակարդակը բարձր է: Թիմը իր առջև եվրագավաթներ դուրս գալու առաջադրանք է դնում: Նախագիծն ինձ հետաքրքիր թվաց: Հայաստանի առաջնությունում կարելի է առաջընթաց ունենալ, լիգայի մակարդակը լավն է, որակյալ շատ լեգեոներներ կան, գումարած դրան՝ լավ ֆինանասավորում կա:
Եթե համեմատենք ՌՊԼ-ի հետ, Հայաստանում ֆունկցիոնալ առումով ավելի վատ են պատրաստված: Ոճը ևս մի փոքր տարբերվում է: Հայաստանը հարավային, կովկասյան երկիր է, դրա համար էլ այստեղ ավելի շատ սիրում են գնդակով խաղալ: Առանց գնդակի վազել քչերն են սիրում:
-Բացի «Նոայից», առաջարկներ եղե՞լ են:
-Այո՛, ՖՆԼ-ից մի քանի տարբերակ կար: Բայց դրանք բոլորը քննարկման փուլում էին, ոչ մի հստակություն:
-Ինչո՞վ էիք զբաղվում կես տարի մինչև «Նոան»:
-Սովորում էի: Արտոնագիր ստանալու համար գնացել էի Քիշնև: Զոգահեռ նաև պրակտիկա էի անցնում «Կուբանում»:
-Հայաստանի Գավաթի եզրափակիչն իսկական թրիլլեր էր: Ինչպե՞ս հաջողվեց հաղթել «Արարատ-Արմենիային» 0-3 ու 1-4 պարտվելու պայմաններում:
-Չհանձնվեցինք ու ընդմիջումից հետո վերադարձանք խաղին: Մի փոքր ստիպված եղա բարձրացնել ձայնս, բայց այդ ամենը աշխատանքային ռեժիմում էր: Այդպիսի քամբեքը թանկ արժե, ինչպես և այն, որ մենք ձմեռվանից ահռելի աշխատանք ենք կատարել: Նույնիսկ կարանտինի ժամանակ աշխատում էինք, պատրաստվում էինք թեկուզ տանը: Տղաները առաջընթաց են ապրել:
-Որքանո՞վ է թիմը պատրաստ եվրագավաթներին, «Կայրաթին»:
-Լավ խաղ ենք սպասում: Ֆիզիկապես պատրաստ ենք: Տղաների մեծ մասը եվրագավաթային խաղերի չի մասնակցել. կարևոր է նրանց հոգեբանորեն պատրաստելը: Իհարկե, «Կայրաթին» անցնելու ցանկություն կա: Ինչպես նաև իրական հնարավորություն կա:
Չեմ թաքցնի, որ մենք մի թեթև զգուշանում ենք «Կայրաթից»: Վագներ Լավը հասկանալի է, որ շատ հայտնի խաղացող է, բայց չեմ կարծում, թե նա լավագույն մարզավիճակում է: Բացի Վագներից, «Կայրաթի» կազմում ուրիշ ուժեղ խաղացողներ էլ կան:
-«Նոան» սոցցանցերում բավականին ակտիվ է, ակումբի կերպարը շատերին է գրավում: Որքանո՞վ է ամբողջ թիմը նվիրված նախագծին:
-Այո՛, դա հիանալի է: Մեզ մոտ տաղանդավոր մարդիկ են հավաքվել: Ակումբի մենեջմենթը մեդիադաշտում շատ որակյալ աշխատանք է կատարում: Այսօր պետք է ակումբի կերպարին շատ ուշադրություն դարձնել երկրպագուներին գրավելու համար: Մենք ուզում ենք ֆուտբոլը հանրաճանաչ դարձնել երկրում:
-«Կրասնոդարում» Յուրա Մովսիսյանը Ձեր թիմակիցն էր: Ի՞նչ տպավորություն էր նա թողնում:
-Շատ լավ տղա է, մենք հիմա էլ շփվում ենք: Հենց նախորդ տարի Յուրան մեկնեց Երևան: Նստեցինք, խոսեցինք, հիշեցինք կրասնոդարյան ժամանակները: Մովսիսյանը որակյալ խաղացող է, նա դա ապացուցել է և՛ «Կրասնոդարում», և՛ «Սպարտակում»:
-Այո՛, բայց «Սպարտակից» հետո նա արդեն նույն մակարդակով չխաղաց:
-Յուրաքանչյուր ֆուտբոլիստի համար «Սպարտակում» հոգեբանորեն դժվար է: Այնտեղ շատ մեծ ճնշում կա: Ես դրան չեմ բախվել, բայց շատերն են այդ մասին խոսում: Գուցե, «Սպարտակից» հետո Մովսիսյանն ուզում էր որոշ ժամանակ ընտանիքի հետ լինել ԱՄՆ-ում: Հիմա նա այնտեղ է ու, ամենայն հավանականությամբ, կավարտի կարիերան:
-Ամենահետաքրքիր պատմությունը Մովսիսյանի հետ:
-Երբ դեռ նոր էր եկել «Կրասնոդար», հիմնական կազմում չէր հայտնվում: Բայց խաղերից մեկից հետո Յուրան մոտեցավ Սերգեյ Գալիցկիին ու նրան մի թերթ ցույց տվեց, որտեղ հոդվածում գրված էր, որ Մովսիսյանը «Կրասնոդարի» լավագույն հարձակվողն է ու անհասկանալի պատճառով չի խաղում, հա-հա: Կարծես՝ օգնեց:
-Ձեզ ամենից շատ ի՞նչն է դուր գալիս Հայաստանում:
-Քաղաքը գեղեցիկ է, հաճելի շինություններ ու ռեստորաններ կան: Ընդ որում, գինը կարևոր չէ. Երևանում ամենուր համեղ են պատրաստում: Կյանքի համար ամեն ինչ կա. աղջիկս այստեղ մանկապարտեզ է հաճախում: Թեկուզ մասշտաբային առումով Ռուսաստանի հետ համեմատելի չէ, բայց ամեն ինչ բարձր մակարդակի վրա է: Շատ գեղեցիկ վայրեր կան: Քաղաքից դուրս ենք գնում. և՛ լեռներում, և՛ Սևանում եղել ենք: Գեղեցկություն:
-Կորոնավիրուսի հետ կապված ի՞նչ իրավիճակ է Հայաստանում:
-Կարանտինը միայն մարտ ամսին էր: Մարդիկ հետևում էին բոլոր կանոններին, բայց հետո թուլացան և հիվանդացողների ցուցանիշն աճեց: Այսօր արտակարգ դրության ռեժիմը երկրում պահպանվում է, դիմակներ ենք դնում, ֆուտբոլն առանց երկրպագուների է, ինչն ընկճող է: Հիմա նախորդ ամիսների համեմատ՝ COVID-19-ով վարակված մարդկանց թիվը 3 անգամ նվազել է, ինչը լավ է: Հույս ունենք, որ շուտով այս ամենը կավարտվի:
-Կարելի՞ է ասել, որ հայկական մենթալիտետը հաճախ խանգարում է տեղացի խաղացողներին բարձր մակարդակի հասնել:
-Ամեն ինչ կարգապահության հետ է կապված: Եթե ֆուտբոլիստը պատրաստ է ինչ-որ բան զոհել, արդյունք կլինի: Հայաստանում շատ տաղանդավոր տղաներ կան. բայց անձնական կարգապահությունը կաղում է: Պետք է կարողանալ մերժել քեզ ուտելիքի հարցում, էլի ինչ-որ հարցերում: Այդ առումով շատերի համար է դժվար: Նրանք, ովքեր հաղթահարում են խնդիրները, բարձր մակարդակի են հասնում:
