Հայաստան-Հունաստան խաղի հետհայացք (լուսանկարներ)

Աբրահամ Խաշմանյանը նշեց նորամուտը ազգային հավաքականի ղեկին:

Մինչ մարզչի նշանակվելը շատ էին թեկնածուները երկրպագուների կողմից: Ոմանք տեղացի մասնագետ էին պահանջում, ոմանք՝ հայազգի, ոմանք՝ օտարերկրացի: Ի վերջո, հավաքականի ղեկը վստահվեց փորձառու մարզչի, ում նշանակվելը ֆուտբոլային մի լայն զանգվածի մոտ դրական արձագանք գտավ:

Խաշմանյանը հավաքականի ղեկը ստանձնեց ծանր իրավիճակում: Հավաքականը նախորդ 2  խաղում հիասթափեցրել էր երկրպագուներին ու կորցրել շանսերը եզրափակիչ փուլ դուրս գալու: Այո՛, կորցրել, քանի որ դժվար էր հուսալ, որ Ֆինլանդիան կպարտվեր Լիխտենշտեյնին: Դժվար իրավիճակ էր, քանի որ  բացակայում էին մի շարք ֆուտբոլիստներ. առաջատար ֆուտբոլիստներ: Չկային Մարկոսը, Մխիթարյանը, Ղազարյանը, Ադամյանը, Հարոյանը, Մկրտչյանը: Նրանց բացկայությամբ Խաշմանյանը պետք է կարողանար օպտիմալ կազմ ընտրել:

Կազմի ընտրության մասին.

Չնայած, որ հավաքական էր հրավիրվել Գևորգ Կասպարովը, այնուամենայնիվ գլխավոր մարզիչը դարպասը վստահեց Արամ Հայրապետյանին: «Ուրարտուի» դարպասապահը վատ հանդես չեկավ: Խաղի մեկնարկում որոշակի անվստահություն նկատվեց դարպասապահի գործողություններում, բայց արագորեն շտկվեց, և հետագայում Արամն իրեն շատ վստահ դրսևորեց: Սովորաբար այդպես է. երբ Արամը գտնում է իր խաղը, դժվար է լինում նրա դարպասը խոցել:

Խաշմանյանը ընտրեց 3 կենտրոնական պաշտպանով խաղալու տարբերակը: Ոսկանյան-Չալըշըր-Իշխանյան եռյակը, միմյանց լրացնելով, վատ տեսք չուներ: Երբեմն դիրքային սխալներով աչքի էր ընկնում Ոսկանյանը, իսկ Իշխանյանի՝ արագությունը չբավականեցնելու դեպքում, օգնության էր հասնում Չալըշըրը: Եզրերում ազատություն էր տրված հավաքականի նորաթուխ ավագ Հովհաննես Համբարձումյանին ու Կամո Հովհաննիսյանին: Հանբարձումյան-Բարսեղյան վաղեմի համագործակցությունը առաջին խաղակեսում հրաշալի էր ստացվում, փոխարենը աջ եզրում կաղում էր Հովհաննիսյան-Վարդանյան դուետը: Կամոն, ավանդույթի համաձայն, երբեմն միացնում էր շարժիչը, բայց հույները լավ էին ուսումնասիրել մեր «ամենագնացին» ու առջևում զրկում էին վտանգ ստեղծելու հնարավորությունից:

Հենակետային գոտին, երևի թե, միակ հատվածն էր, որտեղ կասկած չկար, թե ովքեր էին խաղալու: Արտակ Գրիգորյանն ու Ռումյան Հովսեփյանը փակեցին այդ գոտին, բայց ոչ ամբողջությամբ: Հավաքականի ամենատքնաջան աշխատող ֆուտբոլիստներից մեկը՝ Արտակը, հաճախ էր գնդակ կորցնում ու մրցակցին վտանգավոր գրոհելու հնարավորություն տալիս: Ռումյանն էլ աչքի չընկավ մեծ ակտիվությամբ: Հույները կենտրոնում շատ ավելի վստահ տեսք ունեին:

Առջևի գծում Խաշմանյանը ընտրել էր երիտասարդ Վարդանյանին, փորձառու Բարսեղյանին ու կռվող Կարապետյանին: Ցավոք, եռյակը չարդարացրեց իրեն: Էրիկը հավաքականի կազմում առաջին անգամ էր խաղը սկսում մեկնարկային րոպեներից: Նրա խաղում մեծ ցանկություն կար, բայց հուզմունքն էլ էր ակնառու: Բարսեղյանը փորձում էր ձախ եզրով արագացումներ կատարել, բայց մրցակիցը միանգամից 2 ֆուտբոլիստով էր դիմավորում ու խլում գնդակը: Կարապետյանը նորից անշուք ֆուտբոլ խաղաց: Առաջին կեսում մեկ կիսապահ ունեցավ, բայց հարվածը բարձր ստացվեց: Երկրորդ հարկում հիմնականում պարտվում էր, բացառությամբ խաղի վերջին րոպեների:

Խաղի մասին.

Խաղի մեկնարկը հույների կողմն էր ու մեզ մոտ ոչինչ չէր ստացվում: Մրցակիցը գոլը խփեց 35-րդ րոպեին՝ խառը իրավիճակում: Աչքի ընկավ Լիմինոսը: Առաջին կեսում ոչ մի վտանգավոր պահ չունեցանք:

Երկրորդ խաղակեսում մերոնք սկսեցին դիմել հեռահար հարվածների: Նույնիսկ կարողացանք գոլ խփել, բայց գոլի հեղինակ՝ հավաքական վերադարձած Սարկիսովը, խաղից դուրս վիճակում էր: Փոխարինման մտած ֆուտբոլիստներից Սարկիսովն ու Եդիգարյանը որոշակի աշխուժություն մտցրին խաղի մեջ, բայց միայն այդքանը: Վերջնամասում մի փոքր ակտիվացանք, բայց գնացքն արդեն մեկնել էր:

Հավաքականի խաղը,  ընդհանուր առմամբ, ակնահաճո չէր: Սպասելիքներն այլ էին, արդյունքը՝ այլ: Մարզչին ոչ մի պարագայում պետք չէ մեղադրել, քանի որ մի քանի օր է, ինչ Խաշմանյանը գլխավորում է ազգային ընտրանին ու բնականաբար, առաջատար ֆուտբոլիստների բացակայության պայմաններում, դժվար էր այլ ֆուտբոլ ցուցադրել:

Աբրահամ Խաշմանյանին ու իր գլխավորած հավաքականին մաղթենք հաջողություն առաջիկա խաղում: Վստահ ենք, որ նորանշանակ մարզիչը կարդարեցնի իրեն ու մենք առաջիկայում շատ ենք ունենալու հուզումնառատ 90 րոպեներ, որից հետո շատերը կասեն. «Բա որ ասում էի լավ ա լինելու, տեսա՞ք»:

Արմեն Գարամյան