Երբ նայում եք այս թվերից յուրաքանչյուրին, դրանք կարծես կապ չունեն միմյանց հետ և ոչինչ չեն ասում մեզ, բայց նրանց մեջ այնքան թաքնված ասելիք կա. փորձենք տեսնել:
2.
Երկու մեծ սպորտային մրցաշարեր, որոնց մեկնարկին սպասում էին միլիոնավոր երկրպագուներ:
Օլիմպիական խաղերը և ֆուտբոլի Եվրոպայի առաջնությունը պետք է դառնային այս տարվա սպորտային զարդերը, բայց….
0.
Զրո կասկած, որ ամեն ինչ անցնելու է նախապես գծված ծրագրով:
Երբ վստահ ես, որ կյանքի սահուն ընթացքը ոչինչ չի կարող խաթարել: Երբ վստահ ես, որ սպորտն այն «ապահովության կղզյակն» է, որտեղ ցանկացած պահի կարող ես պատսպարվել առօրյա խնդիրներից, բայց…
2.
Առաջնագծում զոհվեց…
Երկու բառ, որոնք գրելն ու կարդալն ամենաբարդն էին ՝ մեզ և մեր ընթերցողների համար:
Այս բառերն առանց թակոցի մտել էին բոլորիս սրտերի և հոգիների մեջ, առանց թակելու վերցրել էին մեր մի մասնիկը և նույնքան առանց թակոցի փակել էին հույսի բոլոր դռները, բայց…
0.
Զրոն այն միակ թիվն է, որին հանդիպելիս բոլոր թվանշանները ոչինչ չեն վաստակում:
Զրոն այն միակ թիվն է, որին չես կարող մեղադրել դատարկ լինելու մեջ: Եվ վերջապես զրոն այն թիվն է, որը քեզ հնարավորություն է տալիս նոր մեկնարկ վերցնել և շարժվել առաջ, բայց….
Նախորդ տարի չէինք էլ կարող պատկերացնել, որ այս 4 թվերի համադրությունը մեզ այսքան ցավալի հույզեր կպարգևի:
2020-ը մեկնարկեց «անտեսանելի թշնամու» ՝ Covid 19-ի դեմ պայքարում, որի թողած հետքերը մինչև հիմա էլ տեսանելի են: Մարդկությունը բախվեց մի հակառակորդի, որին չէր հետաքրքրում ձեր կրոնական, ազգային կամ քաղաքական պատկանելիությունը:
📍 «Մեր կյանքը կարծես նմանվեց մի տեսաժապավենի, որի ընթացքը մի քանի անգամ դանդաղեցվեց»:
Դոնատի Սաբիա
Սրանք իտալացի հայտնի վազորդ, Օլիմպիական խաղերի արծաթե մեդալակիր Դոնատի Սաբիայի խոսքերն էին, որը նա գրառել էր սոցիալական ցանցերում:
Կորոնավիրուսով վարակված 56-ամյա Սաբիայի սիրտը կանգ առավ այս տողերից ընդամենը 3 օր անց:
📍 Ահա թե որքան փխրուն է մեր գրի առած տողերի և մտքերի կյանքը:
Ահա թե որքան անպաշտպան ենք մենք նորին մեծություն ճակատագրի առջև. անկախ այն բանից՝ հավատու՞մ ենք դրան, թե՞ ոչ:
Սեպտեմբերի 27.
📍 Ցավոք, մրրիկին չի հետաքրքրում, թե ինչ եք մտածում իր մասին: Նա գալիս և անում է իր գործը:
Ստացվեց այնպես, որ մեր ազգի համար ևս մեկ սարսափելի մրրիկ էր նախապատրաստված:
📍 Ահա թե որն է պատճառը, որ դժվարանում եմ գրել այս հոդվածը:
Այսօր կարող եմ անկեղծ և ուղիղ խոսել քեզ հետ՝ իմ ընթերցող: Նախորդ տարվա ընթացքում մոտ 50-ից ավելի հոդվածներ եմ գրել, իսկ այժմ չեմ կարողանում մտքերս ամփոփել և շարադրել. պարզապես կասեմ:
📍 Իրականության վրա կարող ենք աչք փակել, բայց ոչ ՝ հիշողությունների։
Նայեք այս պայծառ տղաների լուսանկարներին և հանկարծ չփորձեք արտասվել: Նման միտք անգամ թույլ չտաք, որ անցնի ձեր մտքերում:
Նրանք մեր մարզիկներն են, ովքեր իրենց կյանքը չխնայեցին հայրենիքի համար: Նրանք տղաներ են, ում մասին իրավունք չունենք խոսել անցյալ ժամանակով:
