Արցախյան պատերազմում արիաբար զոհված Գագիկ Աբրահամյանն այսօր կզորացրվեր:
Եռաբլուրում, այսօր, Գագիկի մոր՝ տիկին Ռիտայի նախաձեռնությամբ պատվո պահակախմբի ուղեկցությամբ կատարվեց Գագի զորացրման արարողությունը:
«2019 թ-ի հուլիսի 18-ին Գագիս մեծ շուքով, ուրախությամբ ճանապարհեցինք բանակ: Սպասում էի իր վերադարձին, սակայն ճակատագրի դեմ մենք անզոր ենք: Գագիկի տեսակը ճանաչելով, պարզապես չուզեցի, որ էս օրը տխուր անցկացնենք, տանը նստած, ես իմ ընտանիքի հետ, պարզապես չցանկացա, որ սովորական օր լինի: Չգիտեմ, երևի ես ուզեցի այս օրը տոն դարձնել՝ Գագիկի տեսակը ճանաչելով:
Որոշել էինք, որ զորացրման 100-օրյա հետհաշվարկը միասին էինք անելու, բայց հունվարից հետո ես արեցի հետհաշվարկը: Որոշել էի զորացրման օրը բակում մեծ սեղան բացել ու բոլորով նշեինք՝ օրը հիշարժան դարձնելով, բայց այդպես չեղավ…հիմա Եռաբլուրում ենք «նշում»:
Գագիկի մայրը՝ տիկին Ռիտան նշեց, որ մի շարք պլաններ ունի: Ցանկանում է Գագիկի անվան հուշամրցաշար կազմակերպել:
«Ես ինչքան ապրելու եմ, ամեն ինչ անելու եմ, որպեսզի Գագս ապրի: Տղաս ռեժիսոր էր. միգուցե, իր մի այդ գործը ես շարունակեմ»,-ասում է տիկին Ռիտան:
Եռաբլուրում հավաքվել էին Գագիկի ամենամտերիմները…
Գագի ընկերուհին՝ Տաթևիկը, դժվար է շարադրում մտքերը, բայց նրա հետ կապված ոչ մի հիշողություն չի խամրում․
«Եթե մեր կողքին լիներ, այս օրը յուրահատուկ էր լինելու: Գալուց հետո Գագն ուզում էր ընդունվեր «Թատերական ինստիտուտ»: Մի շարք պլաններ ուներ, բայց գլխավորը մեկն էր: Ամեն անգամ, երբ դուրս էինք գալիս զբոսնելու, նա միշտ ասում էր, որ պետք է գնանք Իսլանդիա՝ «Հյուսիսափայլը» տեսնելու:
Գագի ընկերը՝ Գևորգը, փորձում էր հիշել 3 ընկերոջ պլանները:
«Իմ բանակ գնալը չստացվեց, մեր մյուս ընկերը՝ Լիոնը, ավելի վաղ գնաց: Պլանավորել էինք, որ մեքենայով պետք է գնայինք Իջևան, դիմավորեինք ու մեր ավանդական խենթություններով ու խելառություններով գայինք Երևան:
Շատ տխուր երևույթ է, երբ պլանավորած ամենաուրախ օրը ակամայից դառնում է ամենատխուրը, բայց իրականությունից չես կարող փախչել:
Մենք մեզ մեր նեղ ընկերական շրջապատով էինք միշտ լավ զգում, քանի որ մեզ համար կյանքի գեղեցկությունը ընկերական նեղ շրջապատի մեջ էր:
Պլանավորել եմ ֆիլմ նկարել Գագի մասին: Դեռ շատ բարդ է «մտնել մի թեմայի մեջ», որը դու ինքդ չես կարողանում մարսել: Առայժմ, չեմ կարողանում հարմարվել իրավիճակին, բայց շուտով կսկսեմ. ծանր է լինելու»,-ասում է Գևորգը:
Գագիկը բազմակողմանի զարգացած էր… ֆուտբոլ, ռեժիսուրա, «սուշիմեն», և, ի վերջո, հայրենիքի նվիրյալ զինվոր՝ Հերոս…
Գագիկ Աբրահամյանի կյանքի պատմությունը՝ այստեղ:
Արմեն Գարամյան