Ալբանիայի մայրաքաղաք Տիրանայում տեղի է ունեցել Ծանրամարտի միջազգային ֆեդերացիայի (IWF) համագումարը, որի ծրագրի հիմնական կետը կառույցի նոր ղեկավարության ընտրությունն էր։
IWF-ի նախագահի պաշտոնի համար հայտ ներկայացրած 12 թեկնածուներից տասը դեռ քվեարկության մեկնարկից առաջ հանել էին իրենց թեկնածությունը։ Մրցավազքում մնացել էին միայն երկու թեկնածու՝ Իրաքի ներկայացուցիչ Մուհամմեդ Ջալուդը, ով մինչ այժմ զբաղեցնում էր IWF-ի գլխավոր քարտուղարի պաշտոնը, և քաթարցի Յուսեֆ ալ Մանան։
Ինչպես գրում է Коммерсантъ-ը, երկու թեկնածուները նստած են եղել կողք կողքի։ Ալ-Մանան հայտարարել է, որ Մուհամեդ Ջալուդը նշան է տվել, որ ինքը նույնպես դուրս է գալիս ընտրություններից։ Սակայն, վերջինս այլ կարծիքի էր։ Արդյունքում ընտրական հանձնաժողովը եկել է այն եզրակացության, որ չի կարող պարզել՝ արդյոք Մուհամմեդ Ջալուդը նշան է տվել, թե ոչ, ինչը նշանակում է, որ նա կարող է մասնակցել ընտրություններին։ Դրանից հետո ինքը՝ Յուսեֆ ալ Մանան, հանել է իր թեկնածությունը՝ «որ ձեզ հաճելի լինի» ձևակերպմամբ։ Այսպիսով, Մուհամեդ Ջալուդն ընտրվել է առանց այլընտրանքի։
Նշենք, որ Ջալուդը դարձավ IWF-ի առաջին մշտական նախագահը 2020 թվականից ի վեր, երբ ֆեդերացիայում կառավարման ճգնաժամ էր սկսվել։ Ամեն ինչ սկսվեց 2020 թվականի հունվարին, երբ Թոմաշ Աջանը, ով 20 տարի ղեկավարում էր IWF-ը, հրաժարական տվեց։ Այնուհետեւ գերմանական ARD հեռուստաալիքով վավերագրական ֆիլմ է թողարկվել, որի հեղինակները մեղադրել են IWF-ի ղեկավարին դոպինգային և կոռուպցիոն դեպքերը թաքցնելու մեջ։ Դրանից հետո ֆեդերացիան հրավիրել է կանադացի փաստաբան Ռիչարդ Մաքլարենին՝ անկախ հետաքննություն անցկացնելու համար։ Իր զեկույցում նա հաստատել է «ամենաբարձր մակարդակով կոռուպցիայի» առկայությունը և հայտնել IWF-ի հաշիվներից ավելի քան 10 միլիոն դոլարի անհետացման մասին: Իսկ անցյալ ամառ հայտնվեց Դոպինգ թեստավորման միջազգային գործակալության (ITA) զեկույցը, որում նշվում էր IWF-ի բարձրաստիճան պաշտոնյաների կողմից հակադոպինգային կանոնակարգերի կոպիտ խախտումների մասին։ Քննիչները կենտրոնացել են ծանրամարտի՝ 2009-2019թթ․ տեղի ունեցած 146 դեպքի վրա և եզրակացրել, որ դրանցից առնվազն 29-ի դեպքում ունեն ապացույցներ, որ գործերը չեն ավարտվել՝ շահագրգիռ անձանց կողմից դիտավորյալ խոչընդոտման կամ ապացույցների ոչնչացման պատճառով:
Այն, ինչ կատարվում էր IWF-ում, չէր կարող չառաջացնել ՄՕԿ-ի մտահոգությունը։ Այսպիսով, արդեն անցյալ տարի կայացած Տոկիո-2020 խաղերում ծանրամարտը ներկայացվել էր ոչ ամբողջական կազմով։ Մրցաշարին մասնակցում էր ընդամենը 190 մարզիկ՝ 2016 թվականի Օլիմպիական խաղերի 260-ի դիմաց։ Մասնակիցների թվի կրճատումը պայմանավորված էր մի շարք երկրների՝ խաղերին չմասնակցելու, ինչպես նաև թիմերի քվոտաների կրճատմամբ։ ՄՕԿ-ը բազմիցս հասկացրել է, որ IWF-ն, առանց ղեկավարության իրավիճակի կարգավորման, չի կարող հույս դնել Օլիմպիական ղեկավարության հետ հարաբերությունների կայունացման վրա։ Եվ ի վերջո, ՄՕԿ-ը դեռ հստակ պատասխան չի տվել այն հարցին, թե արդյոք ծանրորդները կկարողանան մասնակցել 2024 թվականի Փարիզի ամառային Օլիմպիական խաղերին։ Իսկ 2028 թվականի Լոս Անջելեսի խաղերի ծրագրից (նախնական) ծանրամարտը ընդհանրապես բացառված է։
Ֆորմալ առումով՝ IWF-ն կատարել է ՄՕԿ-ի ցանկությունները՝ կապված նոր կառավարման կառույցների ընտրության հետ։ Բայց, առաջին հերթին, ինչպես նշում է Коммерсантъ-ը, տարօրինակ ստացվեց հենց նախագահական ընտրությունների ընթացքը։ Երկրորդ՝ կոնգրեսի պատվիրակները քվեարկեցին IWF-ի գլխավոր քարտուղարի պաշտոնում պերուացի Խոսե Կինյոնեսի ընտրության օգտին, ով, ինչպես Մուհամմեդ Ջալուդին, կառույցի «հնաբնակներից» է, որի աշխատանքի վերաբերյալ ՄՕԿ-ը որոշ հարցեր ուներ։ Ավելին, պարոն Կինյոնեսի 5 տարվա որակազրկման ժամկետը վերջերս է լրացել։ 2016 թվականին նա հեռացվել է Պերուի Օլիմպիական կոմիտեի նախագահի պաշտոնից այն բանից հետո, երբ երկրի մարզական դատարանն արգելել է նրան մարզական ոլորտում որևէ պաշտոն զբաղեցնել՝ կոռուպցիայի պատճառով։ Այս ամենի ֆոնին հարցական է մնում ՄՕԿ-ի առաջիկա քայլերը IWF-ի հետ կապված: