Բոլոր ժամանակների նպատակս և երազանքս աշխարհի չեմպիոն դառնալն է. ըմբիշ Ռազմիկ Պապիկյան

21-ամյա ազատ ոճային ըմբիշ Ռազմիկ Պապիկյանը մեծահասակների պայքարում առաջին լուրջ մրցաշարին մասնակցեց 2020-ի դեկտեմբերին. աշխարհի անհատական Գավաթի խաղարկությունում երիտասարդ ըմբիշը բավականին լավ հանդես եկավ ու կարող էր նաև մեդալակիր դառնալ, սակայն, ցավոք, պարտվեց 3-րդ տեղի համար պայքարում ու բավարարվեց 5-րդ տեղով:

Ասում է՝ ամեն ինչ լավ էր՝ տրամադրությունը, հաղթանակի մեծ ցանկությունը, հավատը, բայց չստացվեց բրոնզե մեդալ նվաճել:

«Այն, ինչը նախապատրաստական փուլում սխալ կամ ոչ լիարժեք էի կատարել, պետք է շտկեմ այս մարզչի հետ ու երկրորդ հնարավորության դեպքում անպայման շանսը բաց չթողնեմ, բայց այս անգամ ոչ թե բրոնզի համար պայքարում, այլ՝ ոսկու»,- ArmSport-ի հետ զրույցում ասում է Պապիկյանը։

-Նախապատրաստական շրջանի բացթողումներում Դո՞ւք էիք թերացել, թե՞ կորոնավիրուսով պայմանավորված՝ մարզումային պրոցեսի ոչ լիարժեք լինելն էր պատճառը:

-Դե, կարելի է ասել ոչ թե թերացել եմ, այլ կարող եմ ավելին անել և ավելի ճիշտ գոտեմարտ վարել, ինչը առաջին անգամ այդքան էլ լավ չստացվեց: Խնդիրը ինձնից էր. լարվածություն, անծանոթ մթնոլորտ, մեծ մրցաշար: Կարծում եմ՝ երկրորդ անգամ լրիվ այլ կերպ կստացվի:

-Իսկ մարզումային պրոցեսը մինչ այդ ինչպե՞ս էր կազմակերպվում:

-Շատ լավ։ Անհատական մարզումներ եմ անցկացրել անձնական մարզչիս՝ Պետրոս Մկրտչյանի հետ, ինչպես նաև՝ հավաքականի հետ հավաքների ժամանակ՝ Հաբեթնակ Կուրղինյանի գլխավորությամբ: Չնայած կորոնավիրուսին՝ ունեցել ենք ակտիվ և կայուն մարզումներ: Աշխատել ենք ոչ մի մարզում բաց չթողնել և ամեն օր գտնել մարզվելու հարմարություն և տեղ:

-Այդ շրջանում մարզադպրոցները փակ էին և մարզումներն անցկացնելն ավելի պրոբլեմատիկ էր կոնտակտային մարզաձևերի ներկայացուցիչների համար․․․

-Այո, բոլոր մարզադպրոցները փակ են եղել: Մարզվել ենք Համալիրում և Ծիծեռնակաբերդում: Կանոնները պահելով՝ անհատական մարզումներ եմ անցկացրել մարզչիս տանը: Այդ շրջանում, թեստավորումից հետո, կարանտինի ընթացքում, հավաքներ ենք անցկացրել: Իսկ տանը մեծ սենյակ ունենք, որտեղ կան բոլոր հարմարությունները մարզվելու համար, եղբորս հետ այնտեղ ենք մարզվել նաև:

-Իսկ նախարարության հետ համագործակցությունն ինչպե՞ս է եղել. անդրադարձե՞լ է դա ձեր մարզական պատրաստվածության որակի վրա:

-Ճիշտն ասած՝ այդպիսի հարցերից տեղյակ չեմ:

-Այսինքն ըստ Ձեզ՝ ընդհանուր մարզումային պրոցեսը լա՞վ էր կազմակերպված՝ անկախ անհատակ մարզումներից, թե՞ կարելի էր ավելի արդյունավետ լուծումներ գտնել:

-Ըստ իս՝ ամեն ինչ եղել է այնպես, ինչպես լինում է աշխարհի ուժեղագույն հավաքականներում։ Իմ առումով կարող եմ ասել, որ այսպես շարունակելով՝ անհատական ու թիմային մարզումներով, արդյունքը շատ սպասեցնել չի տա:

-Տոկիոյում ի՞նչ շանսեր ունենք:

-Այս պահին հանդես եմ գալիս 61 կգ քաշային կարգում, որը ոչ օլիմպիական է: 2021 թվականի համար ակնկալիքներ կարող եմ ունենալ միայն Եվրոպայի ու Աշխարհի առաջնություններում, իսկ հետո, ժամանակից առաջ չընկնելով, իհարկե, արդեն 2024 թվականի համար պայքարելու եմ, որ մասնակցեմ ու ունենանամ մեդալ այդ մրցաշարում:

-Նախորդ տարվա անհաջողություններից, կորոնավիրուսից, պատերազմից ընկճվածություն, մոտիվացիայի պակաս կա՞:

-Կարծում եմ՝ մարզիկ լինելու համար միայն ֆիզիկական և սպորտային մարզավիճակ չէ հարկավոր, այլ նաև՝ բնավորությունը, ոգին, հոգեբանությունը պետք է կարողանաս մարզել և պատրաստ լինես հաղթահարելու ցանկացած դժվարություն նպատակին և ցանկությանը հասնելու համար։ Կարծում եմ՝ ոչ մի դեպքում պետք չէ ընկճվել։ Վստահ ու հպարտ լինելը կօգնի նայել միայն առաջ։

-Այս տարվա համար Ձեր առաջնային պլանները որո՞նք են։

-Հավաքի էինք մասնակցում Ծաղկաձորում, որից հետո ամսի 31-ից հավաք ունենք Օլիմպավանում։ Առաջին մրցաշարը կլինի փետրվարի վերջին։ Դա ուկրաինացի ականավոր ըմբիշների ու մարզիչների հիշատակին նվիրված մրցաշար է, որ կանցկացվի փետրվարի 26-28-ը Կիևում։ Բարեհաջող մասնակցելու դեպքում կաշխատեմ անպայման հաղթել և ձեռք բերել ավելի մեծ վստահություն, իսկ ըմբշամարտի աշխարհում բոլոր ժամանակների նպատակս և երազանքս աշխարհի չեմպիոն դառնալն է։ Ամեն ինչ պետք է հաղթահարել մինչ երազանքին հասնելը։

-Հավաքն ինչպե՞ս անցավ։

-Շատ լավ, առանց վնասվածքի։ Ընդհանուր ֆիզիկական պատրաստվածության համար ուսումնամարզական հավաք էր։ Ամեն օր 2-3 մարզում էինք ունենում․ վազքեր, ֆիզիկական աշխատանք և մասնագիտական աշխատանք գորգի վրա։

-Կարիերան ավարտելու մասին խոսելը դեռ վաղ է, բայց մտածե՞լ եք՝ այն ավարտելուց հետո կմնա՞ք սպորտում։

-Մեծ ցանկություն ունեմ մարզվել և մրցել ՄՄԱ մարզաձևում և իմ ցանկությունը կիրագրոծեմ մարզչիս և ընկերներիս հետ միասին։ Կարծում եմ՝ ամեն ինչ շատ լավ կլինի։ Սպորտային կյանքում իմ ամենամեծ ցանկությունն է դառնալ այնպիսի մարզիկ, որին կճանաչեն ամբողջ աշխարհում։ Այդ փառքին հասնելու համար ջանք ու եռանդ չեմ խնայի և հանուն դրա պատրաստ եմ շատ դժվարությունների միջով անցնել։

Ստելլա Բաբլոյան