«Իմ Գագը մի քիչ երկար սպասված երեխա էր։ Նա ծնվեց իր պապիկի` ամուսնուս հոր մահվան օրը, և անունը պապիկի պատվին էր»,-ArmSport-ի հետ զրույցում պատմում է տիկին Ռիտան՝ «Փյունիկի» երկրորդ թիմի դարպասապահ Գագիկ Աբրահամյանի մայրը։ Հանուն հայրենիքի կյանքը զոհած որդին այսօր՝ հունվարի 12-ին, պիտի նշեր 20-ամյակը։
Տիկին Ռիտան վերհիշում է, որ «սև ու մեծ աչուկներով» տղան հենց հիվանդանոցում մականուն էր ստացել՝ Արթունիկ․ գրեթե չէր քնում։
-Սիրում էր ծննդյան օրը տանը նշել,-պատմում է մայրը,— ասում էր` մա՛մ, դու համով բաներ ես սարքում։
Տիկին Ռիտան օրն անցկացրել է Եռաբլուրում, ասում է․ «Տղաս իր 20-ամյակը բոլորեց Հերոսների հետ…»։
Հարցնում եմ՝ ի՞նչ կցանկանար այսօր ասել Գագիկին։
-Գագիկին մի բան կարող եմ ասել․ Բալես դու արեցիր այն, ինչ ուզում էիր։ Դա իր տեսակն էր, արեց ամեն ինչ գիտակցված։
Գագիկի մտերիմ ընկերը՝ Գևորգը, ասում է, որ նա ճոխ ռեստորաններում, սրճարաններում ծնունդ նշելու սիրահար չէր։ Հիմնականում ընկերական նեղ շրջապատով էին լինում ծննդյան տարեդարձներին, իսկ ամենից հիշվողը նրա 18-ամյակի տարեդարձն էր։
«Իրենց տանը նշեցինք մեր ընկերներով։ Հիշում եմ նրան «Բարսելոնայի» տարբերանշանով գարեջրի բաժակ նվիրեցի։ Շատ էր սիրում «Բարսելոնա» ակումբը․ իր երազանքի թիմն էր, պարզ է՝ սիրում էր նաև գարեջուր (ժպտում է՝ հեղ․)։ Ծնունդը շատ լավ ու ջերմ անցկացրեցինք։ Այդ օրը շատ ենք ծիծաղել, հատկապես՝ ուշ գիշերին, երբ բոլորս պիտի արդեն մեր տները վերադառնայինք ու փողոցում կանգնած սառում էինք ցրտից, բայց միաժամանակ դրսում կանգնած այնքան էինք անեկդոտներ պատմում ու ծիծաղում, որ մեր ներսը ջերմ էր մնում։
Գևորգը ևս օրն անցկացրել է Եռաբլուրում՝ ընկերոջ մոտ, ծնունդը շնորհավորել, պատմել օրերի մասին, «որ առանց իրեն գլորում եմ, հիշել մեր կյանքի ուրախ պահերը»։
Նրան ևս հարցնում եմ՝ ինչ կուզեր ասել ընկերոջը․
«Նրան առաջնահերթ կուզեի ասել, թե որքան եմ իրեն սիրում ու կարոտում, որքան եմ զգում իր պակասը․․․Կպատմեի նաև 20-ամյակի կապակցությամբ իրեն սպասվող մեծ նվերի՝ իր մասին դոկումնետալ ֆիլմի մասին, որի նկարահանումները շուտով սկսելու եմ»։
«Մեծատառով մարդ։ Անկեղծ ասած, նրա պես մարդկանց չեմ հանդիպել։ Մեծ սիրտ ունի, միշտ պատրաստ է օգնել, չի սիրում ապագայի մասին խոսել, չնայած, որ այն իր մոտ հիանալի էր լինելու․․․նա ոչ միայն զարմանալի է, այլև իսկապես՝ եզակի իր տեսակի մեջ, սիրում է երաժշտություն լսել ու ընկղմվել դրա մեջ։ Սիրում է ուսումնասիրել մարդկանց, մեծ շրջապատ ունի, բայց վստահում է միայն շատ մտերիմներին։ Կարող էր կոպիտ թվալ, բայց երբ ծանոթանայիք նրա հետ, կտեսնեիք, որ ավելի բարի, ավելի ՔԱՋ, ավելի խելացի մարդ չեք գտնի։ Նա չափազանց բարի ու չափազանց մաքուր էր այս աշխարհի համար»։
Տաթևիկն ու Գագիկը ծանոթացել էին 2019-ի հունվարի 28-ին, քոլեջում ու․․․մտերմացել։
Ասում է, որ նա իր ծննդյան օրվա մասին չէր խոսում, սիրում էր Նոր Տարին։ Բայց այսօր՝ նրա 20-ամյակին, Տաթևիկը կուզեր ասել․
«Ներիր, որ չհասցրեցինք անել այն, ինչն այդքան երկար ծրագրել էինք։ Դու միշտ կողքիս ես եղել, հիմա էլ ես իմ կողքին, սրտումս։ Չէ որ գիտես, որ հաջորդ բոլոր կյանքերում մենք ամեն դեպքում միասին ենք լինելու։ Ծնունդդ շնորհավոր, սիրելիս»։
Երևի թե դուք ևս նկատեցիք, որ Գագիկի մտերիմներից ոչ ոք նրա մասին անցյալով չի խոսում։ Սա ևս մեկ անգամ գալիս է փաստելու, որ
Մարդն ապրում է այնքան, որքան նրան հիշում են։
GALLERY
