Ընդամենը 10 օր առաջ պաշտոնապես հայտարարվեց այն մասին, որ Եվրոպայի, աշխարհի և օլիմպիական չեմպիոն Լևոն Ջուլֆալակյանը նշանակվել է Երևանի քաղաքապետարանի սպորտի և երիտասարդության հարցերի բաժնի ղեկավարի պաշտոնում, բայց 55-ամյա մասնագետն արդեն իսկ աշխատանքային թեժ եռուզեռի մեջ է:
ArmSport-ն անվանի մասնագետին հանդիպեց նրա նոր աշխատավայրում, լսեց առաջիկա անելիքների ու խնդիրների մասին:
– Պարոն Ջուլֆալակյան, հունահռոմեական ոճի ըմբշամարտի հավաքականից հեռանալուց հետո նշել էիք, որ որոշ ժամանակ մտադիր եք տրամադրել հանգստին: Ինչպե՞ս ստացաք այս առաջարկն ու ի՞նչը խթան հանդիսացավ այն ընդունելու համար:
– Մոտ ամիս ու կես հանգստացա, այնուհետև քաղաքապետ Հայկ Մարությանից և փոխքաղաքապետ Տիգրան Վիրաբյանից ստացա Երևանի քաղաքապետարանի սպորտի և երիտասարդության հարցերի բաժինը գլխավորելու առաջարկը, հանդիպեցինք, ընդհանուր պատկերացում կազմեցի՝ հարցն ինչումն է, ինչ խնդիրներ կան: Ժամանակ խնդրեցի մտածելու համար ու որոշեցի համաձայնել՝ նախ այն պատճառով, որ սպորտն իմ բնագավառն է, կյանքիս անցած տարիները: Լսելով խնդիրները՝ հասկացա, որ պետք է լուրջ աշխատանք տանել, իսկ ես սիրում եմ, երբ կարողանում եմ օգտակար լինել, հատկապես այն բնագավառում, որն ինձ հոգեհարազատ է:
Բնականաբար շատ անծանոթ բաներ կան, որ պետք է ժամանակի ընթացքում ուսումնասիրեմ, սովորեմ, հասկանամ, բայց կան նաև շատ բաներ, որոնց մասին խորապես պատկերացում ունեմ ու հասկանում եմ: Եթե ասեմ՝ այս պահին արդեն տիրապետում եմ, սուտ կլինի, բայց առաջին իսկ օրվանից ուսումնասիրում եմ: Փորձում եմ խորապես ծանոթանալ բնագավառին:
– Որքանո՞վ եք արդեն հասցրել ուրվագծել այն խնդիրները, որոնք կան ու որոնք առաջնային լուծում են պահանջում: – Արդեն ավելի քան 15 մարզադպրոցում եմ եղել, հանդիպել եմ տնօրենների, մարզիչների, աշխատակազմի հետ: Ծանոթացել եմ պայմաններին, վերցրել եմ բոլոր դպրոցների հաստիքացուցակը, մարզիչների կազմը: Բոլոր դպրոցներին արդեն ասվել է, որ ստուգվելու է ամբողջ կազմը, հատկապես՝ մարզչականը: Պետք է հասկանանք, թե ինչ մարզիչներ են աշխատում, իսկ դա ստուգվելու է բոլոր ֆեդերացիաների հետ համագործակցելուց հետո: Պետք է հասկանանք՝ տվյալ մարզիչներն իրենց տեղո՞ւմ են գտնվում, թե պատահական մարզիչներ են, ովքեր իմիջիայլոց են աշխատում կամ պարզապես ժամանակ են անցկացնում: Չեմ ցանկանում վիրավորել որևէ մարզչի, պարզապես մեկ կարևոր փաստ կա. եթե մարզիչն աշխատում է, հարկավոր է արդյունքներ ցույց տալ: Իսկ արդյունքները բացահայտ երևում են. սպորտն այն բնագավառն է, որտեղ ակնհայտ երևում է մարդու աշխատանքը: Եթե մարզիչն աշխատում է, պետք է նախ ունենա հանրապետության առաջնությունների մասնակիցներ, պետք է ունենա մեդալակիրներ ու ավելի աճող հաջողություններ: Իսկ եթե տարիներ շարունակ աշխատում է ու հաջողություններ չի գրանցել, ուրեմն դա նրա տեղը չէ:
Ելնելով այս ամեն ինչից՝ մենք պետք է անպայման աշխատենք ֆեդերացիաների հետ, հասկանանք մարզիչների ունակությունները և եթե ունեն ավելի լավ առաջարկներ, ավելի լավ թեկնածուներ, եթե հարկ կա փոփոխությունների, ուրեմն անպայման դրանք պետք է արվեն: Ուսումնասիրում ենք նաև դպրոցների, մարզաբազաների վիճակը: Միգուցե պետք են վերանորոգման աշխատանքներ, միջամտություն գույքի հետ կապված: Տեղյակ եմ, որ շատ մարզադպրոցներ արդեն ներկայացրել են իրենց խնդիրները, ու հիմա մտադիր ենք գույքային ծրագիրը աշխատեցնել նաև 2020 թվականին, տեսնել, թե ինչ գույքով է անհրաժեշտ ապահովել մարզադպրոցներին:
Ուսումնասիրությունից ելնելով՝ պետք է հասկանանք միգուցե պետք է ավելացնել մարզիչների քանակը, կամ պակասեցնել: Կամ գուցե պետք է մի քանի դպրոց միացնել … այս ուսումնասիրությունից հետո միայն լիարժեք պարզ կլինի, թե որքանով է արդյունավետ մարզադպրոցների աշխատանքը:
– Նշեցիք, որ մոտ 15 մարզադպրոց եք այցելել, ծանոթացել պայմաններին, գույքային հարցերին … առանձնացրե՞լ եք արդեն այն մարզադպրոցները, որոնք առաջնային ունեն այդ ամենի կարիքը:
– Ամեն մարզադպրոց այցելելուց հետո նշումներ եմ կատարում: Այս պահին չեմ ցանկանա բոլոր փակագծերը բացել, երբ լիարժեք պատկերացում կազմենք՝ 41 մարզադպրոց անցնելուց հետո, արդյունքները պետք է ներկայացնեմ փոխքաղաքապետ Տիգրան Վիրաբյանին, միասին պետք է քննարկենք ու հասկանանք, թե ինչ է հարկավոր անել:
– Ալբերտ Ազարյանի մարզադպրոցի վերանորոգման հարցը շատ քննարկվեց, նշվում էր, որ քաղաքային բյուջեից 146 մլն դրամ կհատկացվի մարզադպրոցի վերակառուցման համար, սակայն դեռևս ամեն բան միայն քննարկման փուլում է: Ի՞նչ նորություն կա այս հարցով:
– Անկեղծ ասած դեռ չեմ այցելել Ազարյանի անվան մարզադպրոց, այնտեղ կլինեմ հոկտեմբերի 24-ին: Գիտեմ, որ մարզադպրոցը վերանորոգման խնդիր ունի ու արդեն իսկ ստացել է դրական պատասխան: Ավելի մանրամասն խնդրին կծանոթանամ միայն այնտեղ այցելելուց հետո:
– Հասկանալի է, որ մարզադպրոցների վերանորոգման հարցը կարճ ժամանակում հնարավոր չի լինի ամբողջովին լուծել: Մոտավոր պատկերացում ունե՞ք, թե այդ աշխատանքները՝ ուսումնասիրություններով հանդերձ, որքան ժամանակ կպահանջեն:
– Մինչև ամբողջ դպրոցներով չանցնենք, ուսումնասիրություները չավարտենք ու չհասկանանք, թե ինչ ունենք անելու, չեմ կարող պատասխանել այս հարցին: Առաջիկայում լիարժեք պատկեր կունենանք այս հարցով:
– Իսկ բացի վերոնշյալ հարցերը, ուրիշ ի՞նչ խնդիրներ եք նշմարել, որոնցով պետք է զբաղվեք:
– Մեր գլխավոր նպատակն է, որ քաղաքի երեխաները, երիտասարդները փողոցից կտրվեն, զբաղվեն առողջ կյանքով, հաճախեն մարզադպրոցներ, զբաղվեն այն մարզաձևերով, որոնք իրենց հոգեհարազատ են: Ցանկանում ենք այդ երեխաներին ապահովել ճիշտ մասնագետներով, որպեսզի նախ ստանան մանկավարժական ճիշտ մոտեցում: Այս ամենը շատ կարևոր է ու լուրջ մոտեցում է պահանջում: Մեր գլխավոր նպատակը սա է. երեխաներին ապահովել ճիշտ մարզադպրոցներով, ճիշտ մարզիչներով, ճիշտ մանկավարժներով ու հարմարավետ պայմաններով:
– Պարոն Ջուլֆալակյան, Դուք՝ որպես մաքսիմալիստ մարդ ու մասնագետ, չէիք հայտնվի մի տեղում, որտեղ վստահ չլինեիք, որ կարող եք ինչ-որ բան փոխել ու ինչ-որ բանով օգտակար լինել: Հետաքրքիր է՝ Դուք ինչպե՞ս եք պատկերացնում այս ամենն ու ի՞նչ նպատակներ եք դրել անձամբ Ձեր առջև:
– Բնականաբար, ես ոչ մի տեղ չեմ գնում առանց վստահության ու քայլերիս մեջ էլ շատ վստահ եմ լինում: Իմ նպատակը մեկն է՝ աշխատել Երևան քաղաքում թե՛ առողջ սերունդ ունենալու, թե՛՝ սպորտային արդյունքները բարձրացնելու ուղղությամբ:
Նարե Հովհաննիսյան
