Մուայթայ մարզաձևի նկատմամբ աշխարհում հետաքրքրությունը գնալով աճում է: Թայլանդից սկիզբ առած այս մարտարվեստը Հայաստանում լայն տարածում չունի, և չնայած Հայաստանում գործում է Պրոֆեսիոնալ Մուայթայի Ֆեդերացիա:
Ֆեդերացիայի փոխնախագահ Էդգար Մելքոնյանը Մուայթայի աշխարհի միակ հայ չեմպիոնն է: ArmSport-ն Էդգար Մելքոնյանի հետ զրույցում խոսել է կարիերայի, Հայաստանում մարզաձի ներկայիս վիճակի ու ապագա անելիքների մասին:
-Էդգար, ինչպե՞ս ստացվեց, որ սկսեցիր զբաղվել այս մարզաձեւով:
-2 տարեկան էի, երբ ծնողներս ինձ տարան սպորտի՝ քիք բոքսինգ մարզաձևի: Փոքր տարիքում արդեն իսկ ունեի հաջողություններ այդ մարզաձևում: Սկզբում զբաղվում էի սիրողական, բայց հետո հասկացա, որ կարող եմ ավելի մեծ արդյունքների հասնել և ավելի շատ էի հաճախում մարզումների: Եկավ մի ժամանակ, որ ես փոխեցի մարզաձևս, սկսեցի զբաղվել մուայթայով, քանի որ ինձ ավելի շատ էր դուր գալիս այս մարտարվեստի բնույթը, կոպտությունը, հարվածների բազմազանությունը: Եվ հենց այս մարզաձևով էլ հիմք դրվեց իմ պրոֆեսիոնալ կարիերային:
-Դու նաև հանդիսանում ես ֆեդերացիայի փոխնախագահը: Քանի՞ տարի է Հայաստանում գործում ֆեդերացիան:
-Հայաստանի պրոֆեսիոնալ մուայթայի ֆեդերացիան գործում է 2010 թվականից:
-Ի՞նչ միջոցներով է ֆեդերացիան գործում: Պետական աջակցություն կա՞:
– Սեփական միջոցներով և հովանավորների աջակցությամբ: Ֆեդերացիան չունի և չի ստանում պետական աջակցություն:
-Մարզաձևի նկատմամբ հետաքրքրությունը վերջին շրջանում գնալով մեծանում է աշխարհում: Ինչպիսի՞ն է վիճակը Հայաստանում:
-Բավականին ակտիվ և ամեն տարի զարգացող:
– Քանի՞ հոգի է Հայաստանում զբաղվում մարզաձևով:
-Հայաստանի պրոֆեսիոնալ մուայթայ ֆեդերացիայում սիրողական մակարդակում մարզվող ունենք մի քանի հարյուր մարզիկ:
-Ի՞նչ առանձնահատկություններ ունի մուայթայը:
– Համարվում է ամենահին մարտարվեստներից մեկը, որի հիմքում ընկած է արագ և էֆեկտիվ շարքից դուրս հանել հակառակորդին՝ կիրառելով ձեռքերի, ոտքերի, ծնկների և արմունկների հարվածները:
-Դու միակ հայ մարզիկն ես, որ նվաճել է WMF վարկածով աշխարհի չեմպիոնությունը: Ի՞նչ կասես այս մասին:
– Այո, ես միակ մարզիկն եմ Հայաստանում, ով դարձավ աշխարհի չեմպիոն մուայթայ մարզաձևում: Ես շատ եմ ցանկանում, որ մեր երկիրն ունենա բազում աշխարհի չեմպիոններ, քանի որ մենք տաղանդավոր ազգ ենք:
– Ի՞նչ ծրագրեր ունես առաջիկայում:
– Ցանկություն ունեմ ուժերս փորձել քիքբռնցքամարտում: Ցանկանում եմ պայմանագիր կնքել «Բելատորի» կամ այլ աշխարհահռչակ կազմակերպության հետ, սակայն դեռ վաղ է այս մասին խոսել:
– Տարվա ընթացքում ի՞նչ մրցումների է մասնակցում Հայաստանի հավաքականը:
– Եվրոպայի, աշխարհի և տարբեր միջազգային մրցաշարերի, ինչպես նաև պրոֆեսիոնալ մենամարտերի:
– Աշխարհի չեմպիոնությունը նվաճել ես 2016 թվականին: Ի՞նչը չի բավարարում երկրորդ անգամ կրկնես նվաճումդ:
– Պրոֆեսիոնալ մենամարտերի ժամանակ լինում է այնպես, որ ստանում եմ վնասվածքներ, որն իր հերթին ժամանակ է պահանջում վերականգնվելու համար: Դա է պատճառը, որ չի ստացվել կրկնել արդյունքը, ինչպես նաև համաճարակի պատճառով մրցաշարերը դադարեցվել էին:
-Այս աշխարհի առաջնությանը մնացել է շուրջ 2 ամիս ժամանակ: Ինչպե՞ս եք նախապատրաստվում:
-Մարզումները հիմա գնում են հագեցած գրաֆիկով՝ ամեն օր: Լինում է նաև օրը երկու անգամ: Հավաքականի տղաների հետ արդեն սննդակարգն ենք բալանսավորում, քաշը կարգավորում: Ընդհանուր առմամբ ամեն բան լավ է, և փորձելու ենք ևս մեկ անգամ ձեռք բերել չեմպիոնի տիտղոսը և կրկնել հաղթանակը:
Երվանդ ՀԱԿՈԲՅԱՆ
