Կիսապաշտպան Արամ Քոչարյանը հուլիսին տեղափոխվեց բելառուսական Վիտեբսկ: 26-ամյա ֆուտբոլիստը նախորդ մրցաշրջանում հանդես էր գալիս Նորավանքում, որի կազմում դարձավ Հայաստանի գավաթակիր:
Արամ Քոչարյանը ֆուտբոլային քայլերը սկսել է Բանանցում: 2018-ին տեղափոխվել է Արարատ, այնուհետև հանդես է եկել նաև Լոռիում, Գանձասարում, Փյունիկում: Քոչարյանը հանդես է եկել նաև Հայաստանի մինչև 17, 18, 19 ու 21 տարեկանների հավաքականում: Նախորդ տարի նա հրավիրվեց ազգային հավաքական, սակայն վնասվածքի պատճառով դուրս մնաց վերջնական հայտացուցակից:
ArmSport-ի հետ զրույցում ֆուտբոլիստը խոսել է Բելառուսի առաջնության տեղափոխության, Նորավանքի, ինչպես նաև իր հավաքական չհրավիրվելու վերաբերյալ:
-Ինչպե՞ս ստացվեց տեղափոխությունը Վիտեբսկ:
-«Նորավանքում» մեր բելառուս վերլուծաբանի՝ Անտոն Իվանու միջոցով թիմի գլխավոր մարզիչը կապի էր դուրս եկել: Նա զանգեց ինձ ու ասաց, որ մարզիչը հետաքրքրված է ինձանով, իրեն դուր է գալիս իմ խաղն ու ցանկանում է ինձ տեսնել իր թիմում: Մարզիչը զանգահարեց ինձ, խոսեցինք ու եկանք ընդհանուր հայտարարի, որից հետո որոշում կայացրի տեղափոխվել:
-Այդ ընթացքում եղել են այլ առաջարկնե՞ր:
-Այս ընթացքում եղել են այլ առաջարկներ, բայց ինձ համար լավագույն տարբերակը հենց սա է եղել։
-Ինչ համեմատություններ կանցկացնես Հայաստանի ու Բելառուսի առաջնությունների միջև:
Ընդհանուր առմամբ շատ չեն տարբերվում Հայաստանի ու Բելառուսի առաջնությունները: Կարող եմ ասել, որ Բելառուսում ֆուտբոլն ավելի արագ է ու շեշտը հիմնականում դրված է ուժային ֆուտբոլի վրա:
-Դու երկար տարիներ հանդես ես եկել Հայաստանի առաջնությունուն: Ինչ փոփոխություններ են եղել այս ընթացքում առաջնությունում
-Հայաստանի առաջնության մակարդակը վերջին տարիների բավականին բարձրացել է։ Իմ կարծիքով հիմնական պատճառը վերջին տարիներին որակյալ լեգիոներների ներկայությունն է։
-Վերջին խաղերում լինում ես թիմի մեկնարկային կազմում, թիմը նոր մարզիչ ունի: Ի՞նչ կասես այս մասին:
-«Նորավանքից» հետո երկար ժամանակ մարզվում էի անահատական ծրագրով ու Բելառուս տեղափոխվելուց հետո նոր դեռ լավագույն մարզավիճակում չէի։ Աստիճանաբար լավ մարզավիճակ ձեռք բերեցի ու տեղ գտա մեկնարկային կազմում:
-Ի՞նչ խնդիր է դրված թիմի առաջ:
-Առաջնության սկիզբը շատ վատ դասավորվեց մեր թիմի համար ու շատ միավորների կորուստներ եղան: Այս պահին թիմի առաջ խնդիր է դրված պահպանել տեղը Բարձրագույն լիգայում:
-Նախորդ մրցաշրջանում Նորավանքի կազմում դարձար գավաթակիր, բայց անակնկալ կերպով ակումբը լուծարվեց: Ինչպե՞ս ընդունեցին ֆուտբոլիստներն այս փաստը:
– Անկեղծ ասած վերջին ամիսներին իմ ցավոտ թեման է «Նորավանքի» լուծարումը: Մեծ ծավալի աշխատանք էր կատարվել մարզչական շտաբի, ֆուտբոլիստների կողմից և դա տվեց իր արդյունքը, սակայն ամեն ինչ «ջուրն ընկավ»: Բնականաբար, բոլորս շատ ծանր ընդունեցինք այդ փաստը: Մինչև հիմա էլ հիշում ենք ու ափսոսում, թե ինչպես թիմը դադարեցրեց ելույթները գավաթը նվաճելուց հետո:
-Նախորդ տարի դու հրավիրվեցիր հավաքական, սակայն վնասվածքի պատճառով դուրս մնացիր հայտացուցակից ու դրանից հետո հրավեր չես ստացել: Սպասելի՞ էր հավաքականի մարզչի այս որոշումը քեզ համար:
-Այս անգամ սպասում էի հրավերի, քանի որ շատ լավ մարզավիճակում եմ ու խաղային պրակտիկայի պակաս չունեմ: Ամեն դեպքում, հույսս չեմ կորցնում ու կսպասեմ հաջորդ հանդիպումներին, քանի որ ցանկացած ֆուտբոլիստի համար երազանք է հավաքականում խաղալը:
