Գերմանիայում բնակվող հայ բռնցքամարտիկ Լեոն Հարտը (Լևոն Հակոբյանը) օրեր առաջ պորֆեսիոնալ ռինգում անցկացրեց իր 23-րդ մենամարտը և առաջին ծանր քաշային կարգում տարավ իր 19-րդ հաղթանակը՝ 8 ռաունդանոց մենամարտում առավելության հասնելով ուկրաինացի Դմիտրի Սերգուտոյի նկատմամբ: Այս պարտությունը ուկրաինացի բռնցքամարտիկի համար առաջինն էր: Մինչև այս՝ անցկացրած 6 մենամարտերում Լևոնի մրցակիցը հաղթանակ էր տարել:
«Մենք պատրաստվում էինք ուրիշ բռնցքամարտիկի հետ մենամարտի, ով Գանայից է և շատ ուժեղ բռնցքամարտիկ է, բայց վիզայի հետ կապված խնդիր ունեցավ ու չկարողացավ ժամանել: Այդ ընթացքում մի քանի հավանական մրցակից կար, որոնց թվում նաև ուկրաինացին էր: Ասեմ, որ շատ բարդ մենամարտ ստացվեց, բայց կարողացա հաղթանակի հասնել»,- ArmSport-ի հետ զրույցում ասում է հայ բռնցքամարտիկը:
Լևոնը 12 տարեկան էր, երբ ընտանիքի հետ տեղափոխվեց Գերմանիա՝ մշտական բնակության: Բռնցքամարտով սկսել է զբաղվել շատ ուշ: Իսկ մինչև այդ զբաղվում էր պրոֆեսիոնալ ֆուտբոլով, սակայն վնասվածքն ու ֆուտբոլի հանդեպ ոչ այդքան մեծ սերը ստիպեց Լևոնին փոխել մարզաձևը:
«Երբ նոր էինք տեղափոխվել Գերմանիա, այդ ժամանակ ֆուտբոլով էի զբաղվում: Մինչև 18 տարեկան խաղացել եմ 5-րդ լիգայի ակումբներից մեկի իմ տարիքայինների թիմում ու հնարավորություն ունեի տեղափոխվել մեծահասակների թիմ, բայց վնասվածք ստացա, ու քանի որ ֆուտբոլի նկատմամբ սերս այդ աստիճան մեծ չէր, որոշեցի քիք բռնցքամարտով զբաղվել, հետո նաև բռնցքամարտով: 19 տարեկանում անցկացրեցի առաջին սիրողական մենամարտս: Երեք տարի անցկացրեցի սիրողական բռնցքամարտում, 19 մենմամարտ ունեցա, որից 15-ում հաղթեցի, 3 պարտություն կրեցի, իսկ մեկ մենամարտ էլ ավարտվեց ոչ-ոքի: Այդ ժամանակ նաև հաղթեցի կիսագերմանիայի առաջնությունում, ու քանի որ Գերմանիայի քաղաքացի չէի, հնարավորություն չունեի մասնակցել Գերմանիայի առաջնությանը»,-ասում է Գերմանիայում հանդես եկող հայ բռնցքամարտիկը:
Պրոֆեսիոնալ բռնցքամարտում Լեոն Հարտն իր առաջին քայլերն արել է 9 տարի առաջ:
«Սիրողական բռնցքամարտի առաջնության ժամանակ մենեջերներից մեկը մոտեցավ ինձ ու առաջարկեց պրոֆեսիոնալ բռնցքամարտ մուտք գործել: Ես ինքս էլ նման մտադրություն ունեի, համաձայնեցի ու 2012 թվականի հունիսի 30-ին առաջին մենամարտս անցկացրեցի Վիեննայում»,-պատմում է Լևոնը:
Հաջողությունները պրոֆեսիոնալ ռինգում շատ չուշացան: Մի քանի անընդմեջ հաղթանակներ, և Լեոն Հարտը 2015-ին նվաճեց իր առաջին տիտղոսը.
«Առաջին հաջողությունս եղել է 2015 թվականի դեկտեմբերին՝ այդ ժամանակ GBU Եվրոպայի առաջնության չեմպիոնական գոտին նվաճեցի ծանր քաշային կարգում: Անուհետև 2018-ի մայիսին կիսածանր քաշային կարգում էի հանդես գալիս ու հաղթող դարձա նաև IBO վարկածով, ինչպես նաև Ասիայի չեմպիոնի տիտղոսը նվաճեցի WBC-ի վարկածում»,-խոսելով նվաճումների մասին ասում է Լևոն Հակոբյանը:
Նախորդ տարի 32-ամյա բռնցքամարտիկը երկու մենամարտ պետք է անցկացներ, սակայն կորոնավիրուսի համավարակի պատճառով երկուսն էլ չեղարկվեց: Եթե նոր սահմանափակումներ չլինեն, նա այս տարի կանցկացնի ևս 2 մենամարտ:
«Իմ տարիքը ոսկե տարիք է բռնցքամարտի համար՝ հատկապես ծանր քաշային կարգում: Կարծում եմ դեռ մոտ 5 տարի կլինեմ ռինգում: Այս տարի ևս երկու մենամարտ կանցկացնեմ, ու երկրորդը մեծ հավանակնաությամբ կլինի տիտղոսային մենամարտ: Մնում է, որ նոր սահմանափակումներ չլինեն կորոնավիրուսի հետ կապված»,-ասում է մարզիկը:
Անվանի բռնցքամարտիկը վերջին անգամ Հայաստանում է եղել 2019 թվականին։
«Գերմանիա տեղափոխվելուց հետո առաջին անգամ եկա Հայաստան 2019 թվականին: Իմ հոր շիրիմը Հայաստանում է, որը ինձ միշտ կապում է իմ հայրենիքի հետ: Ես շատ ընկերներ ու բարեկամներ ունեմ Հայաստանում, որ կապված եմ իրենց հետ»,-նշում է բռնցքամարտիկը:
Լևոնի հետ խոսեցինք նաև պատերազմի ընթացքում իր հոգեվիճակի ու գործունեության մասին:
«Շատ մեծ ազդեցություն ուենցավ ինձ վրա պատերազմը: Ճիշտ է, Հայաստանում չեմ եղել, բայց մենք մեր քաղաքում տարբեր ակցիաներ ենք կազմակերպել, մեծ քանակի իրեր ու գումար ենք հավաքել ու ուղարկել Հայաստան: Փորձել ենք ամեն ինչ անել ու օգտակար լինել մեր երկրին: Ցավոք, ամեն ինչ այսպես ստացվեց»,-ասաց հայ բռնցքամարտիկը:
Երվանդ ՀԱԿՈԲՅԱՆ