Հայաստանի ամենափորձառու ֆուտբոլիստներից մեկը՝ Արթուր Ավագյանն իր ֆուտբոլային «թանգարանն» ավելացրեց ևս մեկ տիտղոսով: 34-ամյա ֆուտբոլիստը «Նորավանքի» կազմում դարձավ Հայաստանի գավաթակիր՝ եզրափակիչ խաղում 2:0 հաշվով առավելության հասնելով «Ուրարտուի» նկատմամբ: Արթուր Ավագյանը «Նորավանքի» ավագն է, թիմի կազմը համալրել է ձմեռային տրասնֆերային պատուհանի ընթացքում: Մինչև այս նա խաղացել է Հայաստանի մի շարք թիմերում՝ «Գանձասարում», «Կիլիկիայում», «Ալաշկերտում», «Ուրարտուում», «Լոռիում» ու «Սևանում»։ Կարիերայի ընթացքում Ավագյանը կարճ ժամանակ անցկացրել է նաև Ղազախստանի առաջնությունում:
ArmSport-ի հետ զրույցում «Նորավանքի» ավագը խոսել է իր անցած ճանապարհի, Վայոց Ձորը ներկայացնող թիմ տեղափոխվելու, նվաճած տիտղոսի և այլ թեմաների մասին.
-Արթու՛ր, ակսենք ամենասկզբից: Ինչպե՞ս ստացվեց առաջին քայլերդ ֆուտբոլում:
-7 տարեկան էի, երբ դպրոցում անցկացվող մրցաշարում Բագրատ Ստեփանյանն ինձ նկատեց և առաջարկեց զբաղվել ֆուտբոլով: Սկսեցի հաճախել մարզումներին և օր-օրի հասկացա, որ սիրահարվում եմ այս մարզաձևին:
-Քանի՞ տարեկանում ես կնքել քո առաջին պրոֆեսիոնալ պայմանագիրը:
-Առաջին պայմանագիրս 17 տարեկանում եմ կնքել: Որպես պրոֆեսիոնալ ֆուտբոլիստ առաջին ակումբս եղել է «Արարատը»: Այդ ժամանակ թիմը գլխավորում էր Արկադի Անդրեասյանը:
-Դու կարճ ժամանակ անցկացրել ես նաև Ղազախստանում: Ինչո՞ւ չստացվեց քո կարիերան արտասահմանում:
-Ղազախստանում անցկացրած ժամանակահատվածը խաղային առումով լավագույնն էր ինձ համար: Մարզիչներ կային ու ավելի բարձրակարգ թիմեր, որոնք ցանկանում էին ինձ տեսնել իրենց կազմում, բայց գործակալներն ամեն ինչ խառնեցին:
-Դու խաղացել ես Հայաստանի շատ թիմերում, նաև հրավիրվել ես ազգային հավաքական: Ի՞նչ կասես այդ մասով:
-Պետք է խոստովանեմ, որ հավաքականում անցկացրած ժամանակահատվածն իմ հիշողություններում դաջվեց որպես լավագույններից մեկը: Ամեն դեպքում, կարծում եմ, որ ես այդպես էլ չկարողացա լիովին օգտագործել այն պոտենցիալը, որն ունեի:
-Հայաստանում նվաճել էիր բոլոր տիտղոսները և բացակայում էր միայն Հայաստանի գավաթը: Պատմիր զգացողություններիդ մասին:
-Գավաթի նվաճումը իրոք կարևոր էր ինձ համար, քանի որ ես ու թիմակիցներս ջանք ու եռանդ չէինք խնայել այս տիտղոսը նվաճելու համար: Զգացողություններն աննկարագրելի են:
-Դու թիմի ամենափորձառու խաղացողն ես: Ինչի՞ շնորհիվ Նորավանքին հաջողվեց հասնել այս արդյունքին:
-Կարծում եմ հաղթելու նախապայմաններից մեկը թիմի առողջ մթնոլորտն է: Ամենակարևորը՝ փոխարդարձ վստահությունը, որը տածում են մարզիչներն ու ֆուտբոլիստները միմյանց նկատմամբ:
-2019 թվականից դու տեղափոխվեցիր «Լոռի», որը չավարտեց առաջնությունը: Այնուհետև տեղափոխվեցիր «Սևան» և պատմությունը կրկնվեց: Ինչպե՞ս ստացվեց տեղափոխությունդ «Նորավանք»:
-Իմ տեղափոխության մեջ շատ մեծ դեր խաղաց գլխավոր մարզիչը: Հանդիպեցինք, զրուցեցինք ու հասկացանք որ ֆուտբոլային առումով նույն հայացքներն ունենք:
-Ո՞րն է եղել քո կարիերայի ամենաբարդ ժամանակահատվածը:
-Իհարկե, բոլորի կյանքում էլ եղել են վատ ժամանակներ, բայց ես իմ էությամբ հանձնվող չեմ ու միշտ պայքարում եմ: Բայց ամենաբարդն այն է, որ դու ամեն ինչ անում ես, նվիրվում ես թիմին, բայց հանկարծ չգիտես ինչ պատճառներով ակումբը փակվում է:
-Ո՞րն է քո կարիերայի ամենահիշարժան պահը:
-Ֆուտբոլում անցկացրած ամեն մի վայրկյանն ինձ համար հիշարժան է, բայց ցանկանում եմ առանձնացնել Հայաստանի հավաքական հրավիրվելը, «Ալաշկերտի» հետ չեմպիոնություն նվաճելը, «Նորավանքի» հետ գավաթակիր դառնալը:
-Մտածե՞լ ես, թե ինչով ես զբաղվելու ֆուտբոլային կարիերադ ավարտելուց հետո:
-Քանի որ չեմ կարող պատկերացնել իմ կյանքն առանց ֆուտբոլի, այդ պատճառով, կարծում եմ, որ կարիերայի ավարտից հետո կզբաղվեմ ֆուտբոլային գործունեությամբ: