Ծանրորդ Գառնիկ Չոլակյանը, ով վերջերս Հունաստանում անցկացված երիտասարդների Աշխարհի առաջնությունում նվաճեց չեմպիոնի տիտղոսը, ArmSport-ի հետ զրույցում պատմել է իր կարիերայի, նոր նպատակների և արդեն իսկ գրանցած հաջողությունների մասին:
Հիշեցնենք՝ 55 կգ քաշային Գառնիկ Չոլակյանը երկամարտի 240 կգ արդյունքով (108+132) կանգնել էր պատվո հարթակի առաջին աստիճանին:
— Գառնիկ, ինչպե՞ս սկսեցիր զբաղվել ծանրամարտով:
— Դեռ փոքր տարիքից սիրում էի ծանրամարտի մրցաշարերին հետևել, բայց չէի մտածել, որ օրերից մի օր ես նույնպես կդառնամ ծանրորդ։ Ամեն ինչ պատահական սկսվեց, երբ փոքր եղբայրս սկսեց հաճախել ծանրամարտի և առաջին օրն ինձ պատմեց, թե ինչպես են անցել մարզումները, ինչ է սովորել և այլն։
Այդպես որոշեցի, որ ես էլ պետք է գնամ։
— Ի՞նչն է քեզ գրավել ծանրամարտում և ի՞նչ է տվել քեզ ծանրամարտը:
— Ամենից շատ ինձ գրավել է այն, որ գործ ունենք ծանրության հետ, պետք է բարձրացնեի տարբեր քաշի ծանրություններ, և որոշեցի փորձել։ Սպորտում շատ դժվարություններ են հանդիպում, իսկ ծանրամարտի շնորհիվ ես փոքր տարիքից սկսեցի ինքնուրույն հաղթահարել դժվարությունները։
— Կարո՞ղ ես հիշել առաջին հաղթանակդ:
— Շատ ժամանակ է անցել, հնարավոր է սխալվեմ՝ երևի Շիրակի մարզի բաց առաջնությունն էր։
— Միջազգային մրցաշարերում բազմաթիվ հաջողություններ ես գրանցել, կառանձնացնե՞ս դրանցից մեկը և ինչու՞:
— Կառանձնացնեմ 2019 թվականի պատանիների Եվրոպայի առաջնությունը, որն ինձ համար որոշիչ էր լինելու։ Պատանիների տարիքային խմբում մասնակցությանս վերջին տարին էր և մեդալ նվաճելուց էր կախված տարկետում ստանալս ու մարզումներս լիարժեք շարունակելը։ Այդ առաջնությունը հիշարժան եղավ. ոսկե մեդալ նվաճեցի և սահմանեցի 2 ռեկորդ, որը մինչև օրս չի գերազանցվել։
— Օրեր առաջ դարձել ես երիտասարդների Աշխարհի առաջնության հաղթող: Ի՞նչ զգացողություններ ունեիր:
— Եթե անկեղծ՝ դեռ տպավորությունների ազդեցության տակ եմ։ Ուրախ եմ այս չեմպիոնության համար:
— Պատանիների ու երիտասարդների տարիքային խմբերում արդեն հասցրել ես նվաճել Եվրոպայի ու Աշխարհի առաջնությունների հաղթողի կոչումը, ո՞րն է հաջորդ նպատակը:
— Մեծահասակների Եվրոպայի առաջնության չեմպիոն դառնալը։ Հուսամ՝ հաջորդ տարի կկարողանամ նպատակս իրականացնել։
— Յուրաքանչյուր հաղթանակի հակառակ կողմում բազմաթիվ դժվարություններ են: Ինքդ ի՞նչ դժվարություններ ես հաղթահարել՝ նախքան աշխարհի չեմպիոն դառնալը:
— Նախամրցումային փուլում ինձ համար ամենաբարդը քաշի կարգավորումն է։ Շատ դժվար է օրեր շարունակ լիարժեք մարզումներն ու սահմանափակ սննդակարգը միասին համատեղել։
— 2021 թվականից ծառայության ես անցել մարզական վաշտում, մարզումներդ կարողանու՞մ ես շարունակել այնպես, ինչպես առաջ:
— Շատ բան չի փոխվել, մարզումներս իրենց հունով ընթանում են, համատեղել ստացվում է։
— Չեմպիոնների քաղաք Գյումրիից ես, ըստ քեզ ինչո՞վ է պայմանավորված գյումրեցի մարզիկների համեմատաբար ավելի շատ հաջողությունները տարբեր մրցաշարերում:
— Կարծում եմ՝ մեզ մոտ մարզիկները շատ նպատակասլաց են։ Գյումրիում դժվարությունները քիչ չեն եղել, մարզիկները ջանք ու եռանդ չեն խնայում, որ հաղթանակներով ուրախացնեն ժողովրդին, կարողանան ապահովել իրենք իրենց և հոգան ընտանիքի կարիքները։
— Հաճախ ենք լսում, որ Գյումրիում մարզվելու համար ոչ այնքան բարենպաստ պայմաններ են գործում, ի՞նչ կասես այդ մասին:
— Կոնկրետ ինձ համար տարբերությունը մեծ չէ, արդեն սովորել ենք։ Իհարկե շատ ավելի լավ կլիներ մարզվել բարեկարգ ու տեխնիկապես հարուստ մարզադահլիճում, բայց եթե կա ցանկություն, ապա կարծում եմ, որ պայմանները այդքան էլ էական չեն։
— Ո՞րն է քո ամենասիրելի վայրը Գյումրիում:
— Չեմ կարող առանձնացնել։ Պարզապես սիրում եմ ողջ Գյումրին։
— Եթե հնարավորություն ունենայիր վերադարձնել մեկ պարտված մրցաշար և նորից մրցել, ո՞ր մրցաշարը կլիներ դա:
— Չէի ուզի դրանցից որևէ մեկը վերադարձնել, որովհետև յուրաքանչյուր պարտություն ինձ ավելի ուժեղ է դարձրել։
— Ո՞ր լեգենդար մարզիկից կցանկանայիր խորհուրդներ ստանալ:
— Տիգրան Մարտիրոսյանից:
— Կարո՞ղ ես համարել, որ երազանքներիդ մի մասին արդեն հասել ես:
— Այո, բայց շատ փոքր մասին։
Շարունակիր միտքը՝
Եթե ոչ ծանրամարտ, ապա…. ծանրամարտ
Ինձ համար պարտությունը… մոտիվացիա է՝ հաջորդ մրցումներին ավելի լավ պատրաստվելու համար։
Յուրաքանչյուր մարզիկ պետք է … հավատա և չկասկածի ինքն իր ուժերին։
Նելլի Ավետիսյան