Հունահռոմեական ոճի ըմբշամարտի նորընծա չեմպիոն Մալխաս Ամոյանն Օսլոյից հարցազրույց է տվել ArmSport-ին, կիսվել չեմպիոնական զգացողություններով ու պատմել երազանքի իրականացման մասին.
-Մալխաս, ի՞նչ զգացողություններ ունես աշխարհի չեմպիոնությունը նվաճելուց հետո:
-Զգացողություններս անբացատրելի են: Բառերով դժվար է նկարագրելը: Քրտնաջան մարզումներով ամեն ինչ անում էի այս արդյունքին հասնելու համար ու օրուգիշեր, կարելի է ասել, մտածում էի այն մասին, որ պետք է կանգնեմ պատվո հարթակի առաջին աստիճանին ու ուրախացնեմ հայ ու եզդի ժողովրդին: Շատ սպասված չեմպիոնություն էր ինձ համար:
Երբ տեսա, թե մարդիկ ինչպես են ուրախացել իմ հաղթանակով, էլ ավելի ուրախացա ու դա նաև ավելի պարտավորեցրեց, որպեսզի կանգ չառնեմ, չբավարարվեմ եղածով ու հաջորդ մրցաշարերում ձգտեմ կրկնել այս հաջողությունը:
-Ավելի վաղ աշխարհի Գավաթի անհատական առաջնության և Եվրոպայի առաջնության եզրափակիչներում կրած պարտություններից հետո ինչպե՞ս էիր պատրաստվել այս անգամ:
— Աշխարհի Գավաթի և Եվրոպայի առաջնության եզրափակիչներում ինձ կարծես մի փոքր չէր հերիքում հաղթելու համար: Մրցակցին կարելի է ասել միավոր չէի տալիս, բայց պարտվում էի, չգիտեմ, թե ինչ էր կատարվում ինձ հետ: Այդ երկու պարտություններն ինձ շատ օգնեցին, շատ լրջորեն էի մարզվում ու շատ ուրախ եմ, որ կարողացա հասնել նպատակիս:
-Բա՞րդ էր ճանապարհը դեպի ԱԱ-ի ոսկին: Հավատո՞ւմ էիր, որ այս անգամ հաղթանակը քոնն է լինելու:
-Այո, բարդ էր, բայց այս առաջնությանը շատ լավ էի պատրաստվել ու շատ վստահ էի ինձ վրա: Մինչև եզրափակիչ 3 գոտեմարտ անցկացրի ու հաղթեցի, բայց ոչ մի հաղթանակ հեշտ չի տրվում: Փառք Աստծո ստացվեց, կարողացա հաղթել իմ մարզիչների, հորեղբայրներիս ու այն մարդկանց շնորհիվ, ովքեր իմ կողքին են եղել:
-Հետաքրքիր է՝ ի՞նչ խոսեցիք հորեղբորդ՝ Ռոման Ամոյանի հետ հաղթանակից հետո: Վստահաբար նա առանձնահատուկ ուրախ է քեզ համար:
-Հորեղբայրներս շատ մեծ ներդրում ունեն այս չեմպիոնության մեջ ու ես շատ շնորհակալ եմ նրանց: Երբ փոքր էի, երազում էի, որ Ռոմանը դառնա մեծահասակների աշխարհի չեմպիոն, սակայն նրան ինչ-որ բան խանգարում էր, չստացվեց: Ու նա ինձ օգնեց, ինձ հետ աշխատեց, որպեսզի ես կարողանամ հռչակվել աշխարհի չեմպիոն: Ուրախ եմ, որ կարողացա արդարացնել նրա սպասելիքներն ու իրականացնել իր նպատակներից մեկը և եռակի ուրախացնել նրան:
-Ո՞ւմ ես նվիրում այս չեմպիոնությունը:
-Այս հաղթանակս ուզում եմ նվիրել հայ և եզդի ազգին: Սա երազանքի իրականացում էր, ու շնորհակալ եմ Աստծուն այս հաջողության համար: Շնորհակալ եմ նաև բոլոր այն մարդկանց, ում կարողացա ուրախացնել իմ հաղթանակով:
-Ո՞րն է հաջորդ նպատակը, որին փորձելու ես հասնել:
-Շատ եմ ցանկանում օլիմպիական չեմպիոն դառնալ ու ամեն ինչ անելու եմ դրա համար: Իսկ այն, որ աշխարհի չեմպիոնությունը նվաճեցի, չի նշանակում, թե այլևս ավելացնելու ու աշխատելու տեղ չունեմ: Հակառակը, պետք է շարունակեմ մարզվել, աշխատել ինքս ինձ վրա՝ այս հաջողությունը հետագայում կրկնելու համար: