«65-ամյա մասնագետը Հայաստանի համար կուռք է դարձել, երկրի, որն արդեն իսկ ցնցվել էր պանդեմիայից , և պատերազմից։ Հերո՞ս․ անվանեք նրան այնպես, ինչպես կցանկանաք, համենայն դեպս նրանք երկար ժամանակ չէին ժպտացել, ու հիմա նրանք դա գնահատում են»,- այսպես է նկարագրում հեղինակավոր Marca պարբերականը Հայաստանի ազգային հավաքականի գլխավոր մարզիչ Խոակին Կապառոսի ազդեցությունը մեր երկրի վրա։
Իսպանացի մասնագետը ծավալուն հարցազրույց է տվել Marca -ին ու պատմել մի շարք հետաքրքրաշարժ թեմաների մասին․
«Փետրվարի 14-ին ես հանդիպում ունեցա Հայաստանի ֆուտբոլի ֆեդերացիայի նախագահի հետ, ու դրանից հետո ասացի Լուսիին, ում հետ 18 տարի աշխատել եմ, «ինձ այս նախագիծը դուր եկավ»։ Իմ մտերիմները զարմացած էին, որ ես ընդունեցի այս առաջարկը, բայց ինձ համար դա նոր մարտահրավեր էր, ու ես չսխալվեցի։ Ես վայելում եմ սա, քանի որ մենք լավ թիմ ենք ստեղծել Խավյեր Մինյանոյի և Պաբլո Լյանեսի ու մյուսների հետ»։
Կապառոսը խոստովանել է, որ նախքան հավաքականին միանալը՝ չի ճանաչել Ազգային թիմի ֆուտբոլիստներից և ոչ մեկին, բացի՝ Հենրիխ Մխիթարյանից։ Նա ընդգծել է, որ արդեն մայիսին հասցրած է եղել բավականաչափ ծանոթանալ բոլորի հնարավորություններին՝ տեսանյութերի և ուսումնասիրությունների շնորհիվ։
Կապառոսն առանձնակի շեշտել է Ավանի ակադեմիայի պայմանները․, ու նաև խոսել մեր քաղաքի մասին․
«Ֆեդերացիայի պայմանները հիանալի են։ 10 ֆուտբոլային դաշտեր՝ հիանալի վիճակում, որոնցից երկուսը՝ արհեստական խոտածածկով, մարզասրահ, կեցավայր, որը չորս կամ հինգ աստղանի հյուրանոցի է նման, ճաշարան, լողավազան։ Այնտեղ ես ունեմ սենյակ, բայց ապրում եմ Երևանի կենտրոնում։
Առավոտյան 9։30-ին վարորդն ու թարգմանիչը գալիս են իմ հետևից։ Լավ եմ հարմարվել, չնայած չենք կարողացել շատ շրջագայել՝ ստեղծված իրավիճակի պատճառով։ Բաց քաղաք է, որը մեծամասամբ կրում է ռուսական ազդեցությունը։ Ավելի քան մեկ միլիոն մարդ է ապրում Երևանում, այնտեղ կարելի է շատ համեղ սնվել ու լավ գինի վայելել»։
Կապառոսը խոստովանել է, որ շատ քիչ է տիրապետում հայերենին, քանի որ այն շատ բարդ լեզու է․
«Շատ քիչ բաներ գիտեմ հայերենից, այն չափազանց բարդ լեզու է։ Ես հրաշալի թարգմանիչ ունեմ։ Ազգային հավաքականում խոսում են հայերեն, ռուսերեն, անգլերեն և իսպաներեն, բայց առանց բառերի խոսքը, եթե այն անկեղծ է, երբեմն ավելի շատ բան կարող է փոխանցել, քան խոսքային լեզուն։
Մենք շատ էմոցիոնալ պահեր ենք ապրել, լաց ենք եղել ․․․ մենք շատ ուժեղ խումբ ենք՝ մեր թերություններով հանդերձ, քաի որ մենք գիտենք՝ ֆուտբոլն այստեղ, բացի խաղ լինելուց, ունի նաև հոգեբանական, էմոցիոնալ և հայրենասիրական ուժ ․․․ ֆուտբոլիստները կարողանում են իրենց ազգին ժպիտ պարգևել»,- ասել է Կապառոսը։