«В мире спорта» հանդեսի հատուկ թղթակից Ալեքսանդր Կոսյակովը զրուցել է Ռոման Բերեզովսկու հետ, որը ռուս ֆուտբոլասերներին հայտնի է իր ելույթներով ռուսական թիմերում՝ Սանկտ Պետերբուրգի «Զենիթում», մոսկովյան «Տորպեդոյում» և «Դինամոյում», ինչպես նաև մերձմոսկովյան «Խիմկիում»։ Սակայն ամենից շատ նրան հարգում և սիրում են Հայաստանում, որի ազգային հավաքականում նա անցկացրել է 94 հանդիպում։
Հարցազրույցում խոսվել է Բերեզովսկու երկար ու բարդ ֆուտբոլային ճանապարհի մասին, այն մարդկանց, ովքեր ձևավորել են նրա անձը, այն դժվարությունների, որոնք կոփել են նրա բնավորությունը, ինչպես նաև այն մասին, թե ինչպես է նա դարձել 11 մետրանոցների «հետ մղող»։ Նա հիշել է նաև հանդիպումները Ֆյոդոր Չերենկովի և Ռաուլի հետ։
ՄԱՍ ԱՌԱՋԻՆ
ՄԱՍ ԵՐԿՐՈՐԴ
ՄԱՍ ԵՐՐՈՐԴ
ՄԱՍ ՉՈՐՐՈՐԴ
ՄԱՍ ՀԻՆԳԵՐՈՐԴ
— Յան Պորտերֆիլդն օգնական ուներ՝ Վարդան Մինասյանը, որը շոտլանդացու մահից հետո ավարտեց որակավորման փուլի այդ ցիկը։ Վարդանը երիտասարդ տարիքում՝ 29-ում, ավարտեց խաղացողի կարիերան և սկսեց մարզչական ուղին։ Նա աշխատել է մի քանի մարզիչների հետ, ապա գլխավորեց Հայաստանի հավաքականը։ Այդ ժամանակ նոր սերունդ էր ձևավորվել՝ Հենրիխ Մխիթարյանի գլխավորությամբ, և թիմը հիանալի էր խաղում։
— Ինչո՞ւ Մխիթարյանն այդքան արագ հեռացավ Դորտմունդի «Բորուսիայից»։
— Չէի ասի, թե արագ։ Նա «Բորուսիայում» խաղաց երկու տարուց ավելի, լավ համագործակցելով Ռոբերտ Լևանդովսկու հետ։ Ֆուտբոլիստը միշտ փնտրում է նոր մարտահրավերներ, միջավայր, մոտիվացիա։ «Մանչեսթեր Յունայթեդն» էլ, հավանաբար, գայթակղիչ առաջարկ էր արել։ Հենրիխը, ով տիրապետում է հինգ լեզվի, միշտ կարդում էր գրքեր, հիանալի ֆուտբոլիստ է և Հայաստանի հպարտությունը։
— Պատմիր մի քանի բառով ընտանիքիդ մասին։
— Հրաշալի կին ունեմ՝ Եվգենիան, մոսկվացի, իմ կյանքի հենարանը։ Երեխաներս են՝ որդիս Գլեբը և դուստրերս՝ Եվան ու Սոֆյան։
— Շնորհակալություն հարցազրույցի համար։
— Ես էլ եմ շնորհակալ։
