Արմեն Դուրունց․ Փորձում եմ ամեն ինչ անել, որ Բարձրագույն խումբ վերադառնամ

«Արարատ», «Գանձասար», «Կոտայք», «Արցախ»․․․սրանք այն թիմերն են, որտեղ հայ ֆուտբոլասերները կհիշեն Արմեն Դուրունցին։ 

Որտեղ էր նա, ինչով էր զբաղվում տևական ժամանակ, ինչպես հիասթափվեց, բայց սիրահարված մնաց ֆուտբոլին․ այս և այլ թեմաների մասին ArmSport-ը զրուցել է ներկայումս Հայաստանի Առաջին խմբում հանդես եկող «Սևան» ՖԱ-ի 29-ամյա պաշտպանի հետ։

-Արմե՛ն, Բարձրագույն խմբի վերջին թիմդ «Արցախն» էր․ ինչո՞վ էիր զբաղվում դրանից հետո։

-Կարելի է ասել՝ «Արցախն» էր։ Թիմը Բարձրագույն խումբ բարձրացավ, բայց ես արդեն թիմում չէի։ Դրանից հետո մի քիչ հիասթափված էի ու այլևս չէի ուզում ֆուտբոլով զբաղվել։ Նույնիսկ որոշ ժամանակ ֆուտզալով էի զբաղվում։

-Կպատմե՞ս կյանքիդ այդ շրջանի, հիասթափություններիդ մասին։

-Հիասթափությունները կապված էին նրա հետ, որ շատ ժամանակ ըստ արժանվույն չի գնահատվում որակներդ, կատարածդ աշխատանքը․․․

-Իսկ ինչպե՞ս որոշեցիր ֆուտզալով զբաղվել։

-Դե, քանի որ այդ շրջանում այլևս չէի ուզում ֆուտբոլով զբաղվել, բայց այդ խաղի հանդեպ սերը շատ մեծ էր ու հնարավորություն եղավ խաղալ ֆուտզալի «Արմենիա Թրեվըլ» թիմում, մեծ սիրով համաձայնեցի։

-Ինչպիսի՞ն են ֆուտբոլն ու ֆուտզալը քո աչքերով։

-Շատերը կարող են ասել, որ ֆուտբոլն ու ֆուտզալը գրեթե նույնն են, բայց դրանք երկու բացարձակ տարբեր սպորտաձևեր են։ Երկուսն էլ յուրովի գեղեցիկ են ու հետաքրքիր։

Ֆուտզալում, հիմնականում, մի քանի րոպեն մեկ փոխում են խաղացողներին, որովհետև այդ մի քանի րոպեի ընթացքում խաղացողն անդադար աշխատում է։ Իսկ ֆուտբոլում լինում են պահեր, երբ կարող ես մի ակնթարթ գտնել շնչառությունդ տեղը բերելու ու վերականգնվելու համար։

-Իսկ ինչպե՞ս որոշեցիր թողնել ֆուտզալը։

-«Արմենիա Թրեվըլ» թիմի նախագահ Հայկ Գրիգորյանն ասաց, որ ֆուտբոլային ակումբ ստեղծելու նպատակ կա, որը համագործակցելու է միջազգային մեծ ճանաչում ունեցող «Junior» ֆուտբոլային ակումբների ցանցի հետ։ Առաջարկ ստացա թիմին միանալու ու լսելով ապագա ակումբի նպատակների ու հեռանկարների մասին՝ որոշեցի ընդունել այն։ Ու դարձյալ իր դերն ունեցավ այս խաղի հանդեպ սերը․ չդիմանալով գայթակղությանը՝ սիրով միացա թիմին։

-Բարձրագույն խմբում հանդես գալուց հետո Առաջին խմբում խաղալը հե՞շտ է, թե՞ դժվար։

-Կան թե՛ հեշտ, թե՛ դժվար պահեր։ Օրինակ, հեշտ է նրանով, որ Բարձրագույն խմբում հանդես գալով՝ սովորում ես արագ մտածել, արագ գործել, քանի որ խաղի տեմպը ավելի բարձր է։ Իսկ հետո Առաջին խմբում քեզ համար արդեն հեշտ է լինում։

Դժվար է նրանով, որ Առաջին խմբում հանդես եկող ֆուտբոլիստները (հատկապես դուստր թիմերի) ապացուցելու շատ բան են ունենում ու յուրաքանչյուր խաղի դաշտ են դուրս գալիս առավելագույն տրամադրվածությամբ։ Եվ քանի որ հիմնականում էներգիայով լի պատանիներ ու երիտասարդներ են, նույնիսկ պահեր են լինում, երբ իրենց անդադար աշխատանքով ու երբեմն ուղղակի վազելով քեզ մեկ վայրկյան շնչելու ժամանակ չեն տալիս։

-Իսկ հոգեբանական առումով ինչպե՞ս է։

-Հոգեբանական առումով մի փոքր դժվար է, քանի որ խաղում ես Բարձրագույն խմբում, այնտեղ ամեն ինչ ուրիշ ձև է, ավելի բարձր մակարդակով է և․․․գիտակցում ես, որ այնտեղ խաղացողներից հաստատ թույլ չես։ Բայց գալիս է մի պահ, երբ պիտի Առաջին խմբում խաղաս։ Ուղղակի պիտի քեզ տրամադրես ու ուժեղ կամք ունենաս, որ հաղթահարես այդ հոգեբանական դժվարությունը։

Բայց, չնայած այդ ամենին, մեր «Սևան» թիմը ԲԽ-ին համապատասխանող պրոֆեսիոնալ մոտեցում ունի։

-Դու արդեն հաղթահարե՞լ ես այդ հոգեբանական դժվարությունը։

-Այո՛, հաղթահարել եմ։ Ուղղակի հասկացել եմ, որ ոչինչ  հավերժ չէ, որ պետք է պատրաստ լինել ամեն ինչի։

-Առաջին խումբը հաճախ է զարմացնում իր ոչ ֆուտբոլային հաշիվներով. ըստ քեզ՝ ինչո՞վ է դա պայմանավորված։

-Իրականում, շատ ցավալի է, որ այդպիսի հաշիվներ են գրանցվում։ Դա հայկական ֆուտբոլին պատիվ չի բերում։ Չեմ կարող կոնկրետ ասել՝ ինչով է պայմանավորված։ Լինում են, որ թիմերի խաղամակարդակներն են տարբեր լինում։ Շատ թիմերի մակարդակը նույնիսկ Առաջին խմբին չի համապատասխանում։

-Ի՞նչ հեռանկար ունի ձեր թիմը։

-Շատ բան կախված է նրանից, թե երբ կավարտվի կարանտինային ռեժիմը։ Այդ ժամանակ ավելի հստակ կլինեն թիմի հեռանկարն ու անելիքները։ Շատ թիմերի նման մեր թիմն էլ խնդիրների առջև է կանգնել՝ կապված կորոնավիրուսի հետ։ 

-Քո մարզավիճակը հիմա ինչպե՞ս կգնահատես։

-Ինձ թվում է՝ մարզավիճակի հետ կապված բոլորի մոտ խնդիրներ կան, քանի որ շատ երկար ժամանակ թիմերը չէին մարզվել։ Հիմա մարզումներով ու 3-4 օրը մեկ խաղեր անցկացնելով՝ փորձում եմ գալ օպտիմալ մարզավիճակի։

-Բարձրագույն խումբ կվերադառնա՞ս։

-Փորձում եմ անել ամեն ինչ, որ վերադառնամ․․․

-Կամփոփե՞ս մինչ այս ԲԽ-ում անցկացրածդ կարիերան։

-Ամեն ինչ շատ լավ էր։ Որ թիմում էլ խաղացել եմ, խաղացել եմ նվիրումով և ներդրել եմ իմ հնարավորությունների առավելագույնը։ Շատ բաներ եմ սովորել թե՛ մարզիչներիցս, թե՛ խաղընկերներիցս, որ նույնիսկ ֆուտբոլից դուրս շատ պետք կգան։

-Իսկ հիմա հետևո՞ւմ ես ԲԽ-ի խաղերին։

-Միանշանակ։ Այս տարվանը երևի թե ամենահետաքրքիր ու լարված վերջաբան ունեցող մրցաշրջանն է։

-Այո՛, առաջնության վերջնամասը գերլարված է, ըստ քեզ՝ ի վերջո, ո՞ր թիմը չեմպիոն կդառնա։

-Միգուցե ներքին ցանկություն է, բայց, կարծում եմ, «Շիրակը»։ Տեսնելով, թե ինչպես է «Շիրակը», հիմնվելով տեղացի ֆուտբոլիստների վրա, խաղում․․․ուրիշ ցանկություն ու կարծիք լինել չի կարող։

Ստելլա Բաբլոյան

Լուսանկարները՝ Արմեն Դուրունցի ֆեյսբուքյան էջի