Ազատ ոճային ըմբիշներն ավարտեցին իրենց ելույթնեը Գերմանական Դորտմունդում ընթացող երիտասարդական ԵԱ-ում։ Հայաստանի հավաքականը տասը քաշային կարգից մրցավայր էր մեկնել ութով։ Մեր ըմբիշները նվաճեցին 5 մեդալ՝ 1 ոսկե, 2 արծաթե, 2 բրոնզե։
Մեր ընտրանու ավագ մարզիչ Ավետիք Վարդանյանը Հայաստանի Ըմբշամարտի Ֆեդերացիայի հետ զրույցում ամփոփել է ըմբիշների ելույթները։
«61 կգ քաշային Լևիկը շատ մոտ էր եզրափակչում հաղթանակին, ցավոք, վերջին մի քանի վայրկյանում պատվեց։ Ես համարում եմ, որ սա նրա սպորտային կյանքի դեռևս ամենամեծ նվաճումն է։ Հուսանք սա կլինի ավելի մեծ նվաճումների սկիզբ։
57 կգ քաշային Մանվելը պատանեկան ԵԱ-ում կրկին արծաթե մեդալակիր էր դարձել։ Նրանից էլ էինք ոսկե մեդալ սպասում։ Մինչև ԵԱ մեկնելը, երբ նախապատրաստական փուլի շրջանակներում մասակցել ենք միջազգային մրցաշարի, նա իրեն լավագույն տեսանկյունից էր ներկայացրել։ Սակայն պետք է ընդգծեմ, որ նրա մրցակից ռուս ըմբիշը կարգով բարձր և լավ ըմբիշ էր։
92 կգ քաշային Սերգեյ Սարգսյանը, որը բրոնզե մեդալ նվաճեց, կիսաեզրափակչում՝ գերմանացի մրցակցի հետ պայքարում, բաց թողեց իր հնարավորությունը։ Հավասար պայքարում զիջեց։ Ճիշտ է՝ մրցակցին սեփական պատերն էլ օգնեցին, սակայն Սերգեյը պատրաստ էր ոսկի նվաճել, պարզապես գոտեմարտի ժամանակ կանգնեց ու կանգնեց։
70 կգ քաշային Նարեկից էլ դժգոհել չեմ կարող։ Նա գոտեմարտում էր բացված գլխով և ծնկով։ Կարեր էինք դրել հենց տեղում։ Այդ վիճակով կարողացավ բրոնզե մեդալ նվաճել։
Ինչ ունենք, այն ունենք։ Ընդհանուր առմամբ՝ գոհ ենք, բայց ձգտելու ենք էլ ավելի ավելացնել:
Ինչ վերաբերում է Լյովային, նա պատանեկան հավաքականում հանդես էր գալիս 92 կգ քաշային կարգում: Նա այն տարիքում է, որ քաշն ավելանում էր, նրա անձնական մարզչի հետ որոշեցինք, որ իմաստ չունի քաշ պահել, պետք չէր ճնշել օրգանիզմը: Սակայն եկավ մի պահ, հասավ 110 կգ ու կանգնեց քաշի աճը: Նա այժմ իր մրցակիցների համեմատ թեթև է 10-15 կգ, սակայն, տեսաք, որ դա չխանգարեց նրան: Նա հզոր կամքի տեր մարզիկ է, հաղթողի հոգեբանությամբ: Նրա համար բնավ տարբերություն չկա՝ ում է հաղթում. երկիր, մարզիկ, դրոշ՝ կապ չունի, նա միշտ ձգտում է հաղթանակի: Ինչպես տեսնում եք, դա նրա մոտ լավ է ստացվում»,-ասել է մասնագետը։