Արցախում վերջին ռազմական գործողությունների հետևանքով ավելի քան 100 հազար մարդ է ապաստան գտել Հայաստանում. վերջին տվյալներով՝ Լեռնային Ղարաբաղից բռնի տեղահանվածների թիվը կազմում է 100 հազար 617. նրանց թվում նաև մարզիչներ ու մարզիկներ կան:
Ամենամեծ թիվը կազմում են ըմբշամարտի, բասկետբոլի և աթլետիկայի մասնագետները: Այս մասին ArmSport-ի հետ զրույցում հայտնել է ՀՀ կրթության, գիտության, մշակույթի և սպորտի նախարարի տեղակալ Կարեն Գիլոյանը:
Նրա խոսքով՝ տվյալների ամփոփումից ու կարիքների գնահատումից հետո այն մասնագետները, որոնք կցանկանան իրենց պրոֆեսիոնալ գործունեությունը շարունակել Հայաստանում, կունենան այդ հնարավորությունը:
«Ունենք որոշակի վիճակագրություն, որը դեռևս վերջնական չէ: Գիտեմ, որ ըմբշամարտի՝ Լեռնային Ղարաբաղից բռնի տեղահանված 12 մարզիչներ ունենք, շատ են բասկետբոլի, աթլետիկայի մարզիչները: Սրանք այն մարզաձևերն են, որոնք շատ լավ ավանդույթներ են ունեցել Լեռնային Ղարաբաղում և լավ արդյունքներ են գրանցվել: Հիմա այդ մարզիչներն ու նրանց սաները մեծամասամբ Երևանում են. վերջնական ինֆորմացիային տիրապետելուց հետո մարզիչներին համապատասխան հաստիքներով կապահովենք մարզադպրոցներում, իսկ սաներին էլ կընդունենք այնտեղ մարզվելու»,- ասում է Կարեն Գիլոյանը:
ԿԳՄՍ նախարարի տեղակալի խոսքով՝ նախարարությունը մշտական կապի մեջ է ՀՀ մարզպետարանների համապատասխան վարչության պատասխանատուների, ինչպես նաև Երևանի քաղաքապետարանի հետ. անհրաժեշտության դեպքում մարզադպրոցներին կտրվեն հաստիքներ, որպեսզի մարզիչները կարողանան ընդունվել աշխատանքի. «Կարծում եմ՝ տասը օրվա մեջ տվյալները կամփոփվեն, ու բոլոր այն մասնագետները, որոնք կցանկանան շարունակել իրենց պրոֆեսիոնալ աշխատանքը, կապահովվեն աշխատանքով: Մարզիչներին պատրաստ ենք նաև կեցությամբ ապահովել մեր այն մարզադպրոցներում, որոնք նաև հանրակացարանային ենթակառուցվածքներ ունեն, օրինակ՝ Ծաղկաձորում, Գյումրիում, բայց, կարծես, դրա կարիքն առայժմ չկա: Անհրաժեշտության դեպքում անպայման դա էլ կապահովենք, ու մեր հայրենակիցներին առանց աշխատանքի ու կացարանի չենք թողնի»:
Կարեն Գիլոյանը նաև տեղեկացրել է, որ ԼՂ-ից բռնի տեղահանված մեր աթլետիկայի մարզիչներին առաջարկվել է մնալ Կապանում, որտեղ կունենային թե՛ կացարաններ, թե՛ մարզվելու հնարավորություն, բայց նպատակահարմար չեն գտել. պատերազմի վերքերը դեռ թարմ են և շատ արցախցիներ սահմանամերձ բնակավայրերում իրենց դեռևս ապահով չեն զգում: