25-ամյա նախկին կիսապաշտպան Հայկ Ոսկանյանն արդեն 3 տարուց ավելի է՝ թողել է պրոֆեսիոնալ ֆուտբոլիստի կարիերան և մարզչական գործունեություն է ծավալում: Նախ «Ուրարտուի» մինչև 15 տարեկանների թիմն էր գլխավորում, իսկ հետո արդեն որպես ֆիզպատրաստության մարզիչ՝ աշխատեց ղազախական «Ատիրաու» ակումբում:
Հայկն օրերս ընդգրկվեց «Ալաշկերտի»՝ նոր ձևավորված մարզչական շտաբում Արամ Ոսկանյանի գլխավորությամբ և Հայաստանի առաջնություն կվերադառնա արդեն որպես մարզիչ: ArmSport-ի հետ զրույցում երիտասարդ մարզիչը խոսել է ֆուտբոլիստից մարզիչ դառնալու ճանապարհի, ղազախական փորձառության և Հայաստանի առաջնություն վերադառնալու մասին.
Առաջին լուրջ փորձառությունը՝ Ղազախստանում
Հայկն ընդգծում է՝ Ղազախստանում աշխատանքը շարունակելու որոշումն իր կարիերայում՝ թե՛ մարզչական, թե՛ որպես խաղացող, ամենալուրջ ու բարդ քայլն էր, թեպետ ասում է՝ գիտակցված է ընդունել առաջարկը՝ իմանալով դժվարությունների մասին. «Լինել օտար երկրում, այլազգի ֆուտբոլիստների հետ, որոնք ունեն շատ տարբեր մշակույթներ ու մենթալիտետ։ Հաշվի առնելով իմ դերը մարզչական շտաբում՝ ես պետք է ունենայի շատ ավելի անհատական մոտեցում ֆուտբոլիստների նկատմամբ, որովհետև ամեն մեկին պետք է պատրաստել՝ ըստ նրանց ֆիզպատրաստության»։
25-ամյա մարզիչը խոստովանում է՝ սկզբնական փուլում մի փոքր բարդ էր ստացվում մարզման գործընթացի ժամանակ ֆուտբոլիստներին դիտողություն կամ սխալների ուղղում անելը, քանի որ շատերն իրենից տարիքով մեծ էին.
«Իրենց պրոֆեսիոնալիզմն ինձ շատ օգնեց, որովհետև սուբորդինացիան շատ լավ էր ստացվում մեր հարաբերությունների մեջ։ Խաղադաշտում ես մարզիչ էի, որտեղ թե՛ ֆուտբոլիստները և թե՛ մարզչական շտաբը մի նպատակի հետևից են գնում, իսկ խաղադաշտից դուրս ընկերական շփման մեջ էինք» ,- ասում է Հայկ Ոսկանյանը և հիշում՝ մի քանի ֆուտբոլիստների հետ ժամանակին խաղընկեր է եղել՝ օրինակ Արամ Հայրապետյանի, ոմանց հետ էլ մրցակից՝ Դանիել Ստոյկովիչ, Արտակ Դաշյան:
Ինչ վերաբերում է Ղազախստանում իր կյանքին՝ Հայկը նշում է, որ շուտ է հարմարվել քաղաքին ու երկրին, քանի որ օրվա մեծ մասն անցնում էր ֆուտբոլային մթնոլորտում. «Մնացած հատվածի համար քիչ ժամանակ էր մնում, որն էլ լցնում էի սիրածս հոբբիներով։ Շատ շատ էին երկրի ներսում թռիչքները, որը «մի քիչ» անսովոր էր հայկական ֆուտբոլից հետո։ Մի տարվա ընթացքում 50-ից ավել թռիչք ունեցանք, քանի որ քաղաքները շատ հեռու են իրարից, երբեմն մի թիմի հետ խաղալու համար 3 ժամ ինքնաթիռով թռչում էինք, հետո 4֊5 ժամ ավտոբուսով կամ գնացքով էինք գնում, որպեսզի հասնենք տվյալ քաղաք։ Մեծ փորձ ստացա մի տարվա ընթացքում, որովհետև շատ լավ ու տհաճ պահեր ունեցանք։ Դժվարին հաղթանակներ, անարդար պարտություններ մրցավարության կողմից, դաժան եղանակային պայմաններում մարզումներ ու խաղեր»:
Այդուհանդերձ, Հայկը խոստովանում է՝ բավականին հետաքրքիր մրցաշրջան էր՝ լի անակնկալներով։ Մրցաշրջանից հետո մարզչական շտաբի պայմանագիրն «Ատիրաուի» հետ ավարտվել է, և Հայկի խոսքով՝ այն չի երկարաձգվել մի քանի պատճառներով. «Կային մի քանի պատճառներ, որոնց մասին հիմա չեմ ցանկանա բարձրաձայնել»:
Տեղափոխություն մեծ ամբիցիաներ ունեցող «Ալաշկերտ»
Խոսելով «Ալաշկերտ» տեղափոխության մասին՝ Հայկը նշում է, որ երևանյան թիմին միացել են՝ հաշվի առնելով թիմի մեծ ամբիցիաներն ու բարձր ձգտումները.
«Ալաշկերտից» եղավ հրավեր, ու բանակցություններից հետո գլխավոր մարզչի կողմից որոշում կայացվեց ընդունել այդ հրավերը: Բարձր որակի լավ ֆուտբոլիստներով համալրված թիմ է, որը մրցունակ է մրցանակային բարձր տեղերի համար։
Փորձելու ենք նախապատրաստական շրջանում ունենալ մի քանի համալրում ևս ու թիմին պատրաստել առաջնության երկրորդ հատվածին, որը խոստանում է լինել շատ բարդ ու հետաքրքիր»։
Հայաստանի առաջնության մակարդակն ու «Ալաշկերտի» ֆուրորը՝ ԿԼ-ում
Հայկի դիտարկմամբ, ընդհանուր առմամբ այնպես չէ, որ առաջնությունը մեծ փոփոխություն է կրել. այն ժամանակ էլ կային ուժեղ լեգեոներներ ու հետաքրքիր երիտասարդ կադրեր, փորձառու տեղացիներ, հիմա էլ են ֆուտբոլիստներն այդ որակը ապահովում: Բայց ի տարբերություն մի քանի տարի առաջվա, հիմա հայկական թիմերը լուրջ մրցունակ են Եվրագավաթներում, ու դրան խթան է հանդիսացել հենց փորձը, որը ակումբները և մարզիչները հավաքել են տարիների ընթացքում.
«Շատ ուրախալի է, որ մեր ակումբները նման արդյունքներ են գրանցում: Այժմ պետք է ավելիին ձգտենք ու միշտ գնանք դրան։
Այն փաստը, որ ամռանը «Ալաշկերտը» հաղթահարեց ղազախական «Կայրաթի» արգելքը Կոնֆերենցիայի լիգայում, Ղազախստանում մեծ աղմուկ էր բարձրացրել: Բոլորը խոսում էին, թե ոնց կարող է Հայաստանից այսքան երիտասարդ թիմը հաղթել նման պատմություն ու անուն ունեցող «Կայրաթին». դա հենց խոսում է արդեն առաջնությունում թիմերի աճի ու ճիշտ քաղաքականություն վարելու մասին»,- ասում է Հայկ Ոսկանյանը:
Ֆուտբոլիստից մարզիչ դառնալու ճանապարհը
«Միկայի» և «Ուրարտուի» նախկին ֆուտբոլիստը կատակում է՝ մինչև մարզիչ դառնալը չէր պատկերացնում՝ ինչ պետք է անի, նույնը եղավ երբ դարձավ մարզիչ.
«Ֆուտբոլիստից մարզիչ ճանապարհը նման է մի աստիճանի ընդամենը, բայց շատ մեծ։ Իրականում տարբերությունները շատ շատ են ու աշխարհայացքն էլ է տարբեր: Լինելով ֆուտբոլիստ՝ ֆիզիկապես «աշխատում ես» օրը 2֊3 ժամ, իսկ մարզիչը 24/7 կարգով պետք է աշխատի, լինի իրազեկված թիմի ու ֆուտբոլային աշխարհի նորություններից, մի խոսքով հեշտ չէր տրանսֆորմացիան, բայց հետաքրքիր էր : Մինչև մարզիչ դառնալը չէի պատկերացնում՝ ինչ պետք է անեմ, նույնը եղավ, երբ դարձա մարզիչ, բայց քիչ քիչ հասկացա «կանոնները» ու փորձեցի իմ ոճը ներդնել թիմում. այդ ժամանակ մարզում էի «Ուրարտուի» մինչև 15 տարեկանների թիմը»:
Հայկը խոստովանում է՝ 3,5 տարի որպես մարզիչ ֆուտբոլում լինելուց հետո փոխվել է թե՛ իր մտածելակերպը, թե՛ ապրելակերպը. «Ավելի պատասխանատու եմ դարձել ու փորձում եմ գտնել մի բան, ինչ կարելի է «գողանալ» ու սովորել»: Lինելով ֆուտբոլիստ՝ չէի մտածի, որ այսքան կսիրեմ մարզչական կյանքը, բայց արի ու տես՝ դեռ շատ նպատակներ կան, որոնց պետք է հասնել»։
Ավելի վաղ հայտնել էինք՝ «Ալաշկերտի» գլխավոր մարզչի պաշտոնը կրկին ստանձնել է Արամ Ոսկանյանը, որը երևանյան թիմը գլխավորել է նաև 2017-2019 ընկած ժամանակահատվածում, բացի այդ աշխատել է «Միկա», «Ուրարտու» ակումբներում, հանդիսացել է Հայաստանի Մ19 հավաքականի գլխավոր մարզիչը, իսկ նախորդ երկու տարիներին հանդիսանում էր ղազախական «Ատիրաուի» գլխավոր մարզիչը։ Ոսկանյանի մարզչական շտաբում, բացի Հայկ Ոսկանյանից, ընդգրկվել է նաև Մանուկ Սարգսյանը:
Նոր մարզչական շտաբի գլխավորությամբ «Ալաշկերտը» մարզումները վերսկսել է հունվարի 15-ից:
Նարե Հովհաննիսյան
