Հայաստանի Առաջին խմբի նախորդ առաջնության չեմպիոն «Սևանն» ընթացիկ առաջնությունում ժամանակից շուտ լքում է պայքարը՝ հեռացվելով առաջնությունից: Մրցաշրջանի ընթացքում թիմին արդեն 3 տեխնիկական պարտություն է գրանցվել ու ըստ ՀՖՖ կանոնադրության, ընթացիկ մրցաշրջանում այն այլևս չի կարող շարունակել մրցելույթները:
ArmSport-ն ակումբում ստեղծված իրավիճակի և հետագա անելիքների մասին զրուցել է թիմի ավագ, դարպասապահ Գոռ Մարտիրոսյանի հետ.
-Գոռ, մինչ այս տպավորությունն այնպիսին էր, որ գոնե «Սևանում» ամեն ինչ կարգին է, առանձնապես խնդիրներ չկան: Ինչպե՞ս կմեկնաբանես 3 տեխնիկական պարտություն ստանալու և արդյունքում առաջնությունից հեռացվելու փաստը: Ինչպե՞ս ընդունեցիք այս լուրը:
– Որքան էլ՝ Covid-19-ը տակնուվրա էր արել հայկական թիմերին, այնուամենայնիվ ակումբի նախագահը մտավ այդ ծանրության տակ ու պահեց թիմը, սակայն հենց վերսկսելուց հետո մարզչական փոփոխություն եղավ, ինչը ծանր վիճակում, էլ ավելի ծանրացրեց դրությունը: Անփութության պատճառով, չէին հաշվել դեղին քարտերի քանակը, իսկ մենք մինչև առաջնության վերսկսվելն արդեն ունեինք 2 տեխնիկական պարտություն, «Արարատ 2»-ի դեմ խաղում գրանցվեց 3-րդը …
Լուրն իմացանք երեկ, չնայած՝ վերջին օրերին արդեն գիտեինք, որ նման որոշում կլինի, որովհետև կան հստակ օրենքներ, որոնց ընդամենը պետք է ուշադիր լինել: Շատ ծանր տարանք, որովհետև բացի ԲԿՄԱ֊ից, միակ թիմն ենք, որ խաղում ենք բացառապես հայ ֆուտբոլիստներով, ու որոնցից շատերս չենք զիջում Բարձրագույն խմբի խաղացողներին:
-Նախորդ տարվա չեմպիոնությունից հետո «Սևանից» սպասելիքները մեծ էին, բայց, կարծես, դրանք մեծամասամբ չարդարացան՝ նախ արդյունքների տեսանկյունից, հետո նաև փոփոխությունների ու հիմա արդեն առաջնությունից հեռացվելու … ըստ քեզ այս տատանումներն ինչո՞վ էին պայմանավորված ու առհասարակ այս առաջնությունն ինչպե՞ս կամփոփես ձեր թիմի համար:
– «Սևանից» միշտ կարելի է ավելին սպասել, սակայն երբ չեմպիոնությունից հետո չկարողացանք բարձրանալ Բարձրագույն խումբ, շատ հիասթափեցնող էր (խմբ.- «Սևանը» ՀՖՖ-ի մանրակրկիտ ուսումնասիրության արդյունքում ԲԽ-ին մասնակցելու արտոնագիր չէր ստացել): Վերջիվերջո, թիմի մեծամասնությունը հանդես էր եկել Բարձրագույն խմբում ու այս թիմով՝ նոր շունչ առած, ուզում էինք հանդես գալ այնտեղ:
Առաջնության սկզբին մեր թիմում կային բավականին քանակությամբ լեգիոներներ, որոնց մի մասը դեռ անցած մրցաշրջանից էին, մյուս մասը եկել էին նոր գլխավոր մարզիչ, մոլդովացի Վասիլիչի հետ: Կցանկանամ նշել, որ շատ անցանկալի միավորներ կորցրեցինք հենց իր որդեգրած մարտավարությունների պատճառով: Երբ նա հեռացվեց ակումբից, թիմը գլխավորեց Արմեն Սանամյանը ու մեր խաղն աստիճանաբար լավացավ, կայունացավ:
Ու երբ պանդեմիայից հետո՝ 2 ամիս չմարզված, վերադարձանք, մեկ շաբաթ հետո վերսկսվեց առաջնությունը ու արդեն բոլորը սկսեցին վնասվածքներ ստանալ, այդ թվում ողջ պաշտպանական գիծը, անգամ խաղում էինք կոտրված քթով, կոտրված մատով, պատռված և ձգված մկաններով, քանի որ ռեզերվ չունեինք: Խաղում էինք ներարկումներով և անտանելի ցավերով՝ մեկս մյուսի ու ակումբի համար:
-Արմեն Սանամյանից հետո թիմը գլխավորեց Արմեն Ղուլինյանը: Նրա հետ համագործակցությունն ինչպե՞ս էր ստացվում ու արդյոք ակումբի ղեկավարության հետ արդեն քննարկե՞լ եք՝ մինչև մյուս մրցաշրջանի մեկնարկը որոնք են լինելու ձեր անելիքները:
-Արմեն Ղուլինյանն ակումբի ստեղծման օրվանից եղել է մարզչական շտաբում, ունի հստակ ընդգծված տեսակետ, որ Առաջին խմբում պետք է խաղան հայ ֆուտբոլիստներ, ինչը լավ է, սակայն թիմը ֆունկցիոնալ շատ ծանր վիճակում էր, երբ նա նշանակվեց որպես գլխավոր մարզիչ:
Արդեն խոսել եմ ակումբի նախագահի հետ: Մոտակա շաբաթվա ընթացքում երևի պարզ կլինի ակումբի հետագա ճակատագիրն, ըստ դրա էլ կկայացնենք մեր որոշումները:
-Ամեն դեպքում հաջորդ մրցաշրջանին մասնակցելու իրավունքն ու արտոնագիրը ստացել եք: Կմասնակցե՞ք, թե՞ այս առումով որոշ վտանգներ կան:
-Մեկ բան է ստանալ արտոնագիր, մեկ այլ բան, թե ինչի ու ինչ նպատակների համար ենք պայքարելու: Սրանք հարցեր են, որ պետք է նստել և քննարկել ակումբի հետ: Վտանգը կայանում է նրանում, որ այժմ ակումբի նախագահը հովանավորներ է փնտրում, որովհետև այն կազմակերպությունը (ավիաուղևորափոխադրումներ, տուրիստական կազմակերպություն, ավիացիա) որը ֆինանսավորվում էր ակումբը, ծանր վիճակում է կորոնավիրուսի ու սահմանների փակ լինելու պատճառով:
-Ինքդ «Սևանի», թերևս, ամենահավատարիմ խաղացողներից մեկն ես, ապագա ծրագրերդ է՞լ ես այս ակումբի հետ կապում:
-Ճիշտ է՝ ես կանգնած եմ այս ակումբի ակունքներում, դաշտ եմ մտել ոչ թե իմ անձի, այլ բացառապես ակումբի համար, խաղացել եմ մեծ նվիրումով ու շատ հաճելի է, որ նկատելի է կողքից, բայց պետք է կրկնեմ, որ այս պահին ամեն ինչ կախված է ակումբի ծրագրերից:
-Իսկ թիմում վերջին իրադարձությունների ֆոնին տրամադրվածությունն ինչպիսի՞ն է:
-Կարծում եմ՝ բոլորին պետք է հանգստանալ նախ էմոցիաների առումով, հետո ֆիզիկապես: Երբ մեզ ասեն նպատակների մասին ու դրանք մեծ լինեն, կարծում եմ՝ շատերը պատրաստ կլինեն իրենց ներուժը դնել այս ակումբում:
-Նշեցիր, որ ձեր ակումբն այն եզակիներից է, որ շեշտը հիմնականում հայ ֆուտբոլիստների վրա է դրել: Առաջին խմբի առաջնությունում սա իսկապես խնդիր է: Այս հարցի լուծումն ինչպե՞ս ես տեսնում:
-Լուծումները շատ են ու ինձնից խելացի շատ մարզիչներ արդեն առաջարկներով հանդես են գալիս: Այն, ինչ կատարվում է Առաջին խմբում, ուղղակի ուռուցք է, որ օր օրի մեծանում է, չէ՞ որ քանակը երբեք որակ չի ապահովում: Ունենք 18 թիմ, բայց խաղացող 18 հայ ֆուտբոլիստ չունենք դաշտում:
Անհայտ ծագումնաբանությամբ, խաղ վաճառելու պատճառով ֆուտբոլից ցմահ զրկված, բայց Հայաստանում ուրիշ անձնագրով հանդես եկող, գալիս են իրենց «ծրագրերով»… իսկ այդպես ֆուտբոլ զարգացնելն այն է, որ այսօր հավաքական են հրավիրում աֆրիկացի ֆուտբոլիստի: Չէ՞ որ հենց նման խնդիրների պատճառով են շատ հայ ու տաղանդավոր ֆուտբոլիստների ճանապարհում բանակ, նստացնում նստարանին. ովքեր ատամ կռճտացնելով սպասում են իրենց շանսին, բայց ո՞վ շանս կտա, երբ ոչ մարզիչն է հայ, ոչ էլ իրեն պետք է մտածի հայ ֆուտբոլիստի ու հայկական ֆուտբոլի մասին: Իրենք եկել են իրենց հետաքրքիր «ծրագրով»:
Իսկ նման ակումբներին ուղղակի արտոնագրից զրկելը միայն ուրախություն է նրանց համար: Եթե կան փաստեր, իսկ ես վստահ եմ, որ կան, պետք է դատեն, ցմահ զրկեն ֆուտբոլից, զրկեն ազատությունից: Պարզապես խնդրում եմ թե՛ ֆեդերացիային, թե՛ համապատասխան ուժային կառույցներին, որ հետամուտ լինեն ու անպատիժ չթողնեն նրանց, ովքեր փչացնում են մեր կյանքը, մեր ֆուտբոլը…
Նարե Հովհաննիսյան
