Էդուարդս Էմսիսը ազգությամբ լատվիացի է, միշտ հանդես է եկել հարազատ երկրում, սակայն ձմռանը, նոր մարտահրավեր փնտրելիս, նրա ու «Նոայի» ճանապարհները հատվեցին։
ArmSport-ը 24-ամյա կիսապաշտպանի հետ քննարկել է Հայաստանի գավաթի կիսաեզրափակիչ հանդիպումը, «Արարատ-Արմենիայի» դեմ սպասվող եզրափակիչը, զրուցել նրա կարիերայի ու ապագա ծրագրերի մասին։
-Էդուարդս, նախ խոսենք «Ուրարտուի» դեմ Գավաթի կիսաեզրափակիչ խաղի մասին։ Հաղթանակը ձեզ հե՞շտ տրվեց։
-Իհարկե, ոչ։ Հիմա հեշտ խաղեր չկան, ու բոլոր թիմերը ներդնում են ողջ էներգիան, որ հավաքել էին այս շրջանում։ Հատկապես «Ուրարտուի» համար գավաթային խաղը լավ շանս էր պայքարելու համար, որովհետև առաջնությունում նրանք մեդալների համար այլևս չեն կարող պայքարել ու հավատացած եմ, որ այս խաղին շատ լուրջ էին պատրաստվել։ Ինչպես նաև խաղասկզբում կարմիր քարտ ստանալն ու ամենաշոգ օրերից մեկում 10 հոգով խաղալը շատ դժվար էր մեզ համար։ Առաջին միտքը ևս մի գնդակ բաց չթողնելն ու խաղը գոնե 1-1 ավարտելն էր։ Ուստի այսպիսի խաղում հաղթելը հիանալի էր, որովհետև մենք, որպես թիմ, շատ ջանքեր գործադրեցինք դրա համար։
-Եզրափակչում մրցելու եք «Արարատ-Արմենիայի» հետ։ Ի՞նչ կարծիք ունես այդ թիմի մասին։
-Այն հայկական լավագույն թիմերից մեկն է, ուստի լավ եզրափակիչ է սպասվում։ Լավ թիմերի դեմ խաղալը միշտ լավ մարտահրավեր է, որն էլ ես փնտրում եմ։ Վերջին խաղը, որ նրանց դեմ անցկացրել ենք առաջնությունում էր, նրանք հարձակվողական ոճի լավ խաղացողներ ունեն, լավ են վերահսկում գնդակը, բայց այդ խաղում երկկողմանի հավասար պայքար էր, ինչը երևաց նաև լուսատախտակին։ Եզրափակչում, սակայն, ոչ-ոքի լինել չի կարող․ մի թիմը հաղթում է, մյուսը՝ պարտվում։ Կասկած չկա, որ պատրաստ ենք լինելու դժվար խաղի ու հույս ունենք, որ մրցակցից ուժեղ կգտնվենք։
-Դուք նաև առաջնությունում եք պայքարի մեջ մնում։ Ի՞նչ ես կարծում՝ ո՞ր տեղում կավարտեք այն։
-Փորձում եմ այդ մասին չմտածել, բայց եթե դեռ 1-ին տեղում ավարտելու հնարավորություն կա, պատճառ չեմ տեսնում չհավատալու, որ մենք կարող ենք հասնել դրան։ Իհարկե, մենք մեր նպատակներն ունենք, որոնք ավելի իրատեսական են, բայց միշտ ինչ-որ ավելի մեծ բան պետք է փնտրես։
-Հավանո՞ւմ ես մեր առաջնության ձևաչափը։
-Դժվար է ասել, որովհետև սա իմ առաջին մրցաշրջանն է այստեղ․․․բայց, կարծում եմ, վատ չէ։ Շատ բան կարող ես սովորել ու միշտ կարող ես զարգանալ լավագույն թիմերի դեմ խաղալով։
-Ինչպե՞ս եկար «Նոա»։
-Երբ Լատվիայի առաջնությունն ավարտվեց, նոր մարտահրավեր, նոր ակումբ էի փնտրում․․․այսպիսով, գործակալս գտավ «Նոան» ու մեկ շաբաթից էլ քիչ ժամանակ ունեի պատասխան տալու համար։ Դժվար որոշում չէր, որովհետև տեսա, որ այս ակումբն ունի անհրաժեշտ ամեն բան, ու ես էլ պատրաստ էի օգնել նրանց, ուստի փետրվարին միացա թիմին։
-Ինչպիսի՞ն էր քո կարիերան նախքան «Նոան»։
-Ողջ կարիերայիս ընթացքում խաղացել էի Լատվիայում։ Այնպես որ, սա առաջին անգամն է, որ արտերկրում եմ հանդես գալիս։ 4 տարի խաղացել եմ «Մետտայում», իսկ վերջին 1 տարին՝ «Ժելգավայում», որտեղ միայն 2 խաղի եմ մասնակցել, որովհետև նոր էի ապաքինվել ծնկի վնասվածքից։ Խաղացել եմ նաև Լատվիայի Մ21 հավաքականում, իսկ երկու տարի առաջ Հարավային Կորեայի դեմ խաղում նորամուտս նշեցի Լատվիայի ազգային հավաքականում՝ խաղալով 15 րոպե։
-Այսպիսով, արտերկրում խաղալը քեզ դո՞ւր է գալիս։
-Առաջին անգամն է ու այո, դուր է գալիս․ նոր զգացողություններ, նոր փորձ․․․իսկապես դուր է գալիս։
-Ֆեյսբուքյան էջումդ գրված է, որ սովորել ես Լատվիայի համալսարանում․․․
-Այո, երկու տարի եմ սովորել մուլտիմեդիայի բաժնում։ «Մետտան» օգնեց ինձ սովորելուս հարցում, որովհետև երբ այնտեղ հանդես ես գալիս, նրանք վճարում են ուսմանդ վարձը։ Բայց ինձ համար դժվար էր, քանի որ մարզումներն ու դասերը նույն ժամին էին, այնպես որ, չավարտեցի ուսումս։ Բացի դրանից, զգում էի, որ դա այն չէր, ինչ ես իսկապես ուզում էի սովորել։
-Հայաստանն ինչպիսի՞ն է։
-Այն ինձ դուր է գալիս։ Մարդկանց մեծ մասն ընկերասեր է։ Դուր է գալիս տաք եղանակը, ուժեղ արևը։ Քաղաքից դուրս բնությունը գեղեցիկ է։
-Ինչի՞ մասին ես երազում ֆուտբոլում ու դրանից դուրս։
-Ես լավ երևակայություն ունեմ, այնպես որ շատ բաների մասին եմ մտածում, բայց դրանք ֆուտբոլի հետ են կապված։ Երազում եմ լավագույն ձևով ֆուտբոլ խաղալու, պոտենցիալս առավելագույնս օգտագործելու մասին։ Այս պահի համար սա։
-Ո՞րն է լինելու ֆուտբոլային հաջորդ նպատակակետդ։
-Դեռ չգիտեմ։ Հիմա դրա մասին չեմ մտածում։ Դեռ գրեթե մեկ տարվա պայմանագիր ունեմ։
Ստելլա Բաբլոյան
