Չկարողանալ պատրաստվել առաջնության մեկնարկին, բայց համառորեն պայքարել հիմնական կազմում տեղ ունենալու համար: Առաջին իսկ խաղում դաշտ դուրս գալ ու լուրջ կոտրվածք ստանալ: Վերադառնալ, պայքարել, մտնել փոխարինման ու…գոլ: Սա կարճ նկարագիրն է «Գանձասար-Կապանի» հարձակվող Գեղամ Հարությունյանի, որին վերջերս անընդհատ հետապնդում են վնասվածքները, բայց նա վայր չի դնում առաջատարի իր ունակությունները:
ArmSport.am-ը զրուցել է «Գանձասար-Կապանի» 29-ամյա հարձակվողի հետ, որը պատմել է սպասված վերադարձի ու առաջիկա ծրագրերի մասին:
-Ընթացիկ առաջնության հենց առաջին խաղում վնասվածք ստացաք ու չկարողացաք ավարտել հանդիպումը: Ի՞նչ էիք մտածում այդ պահին:
-Նախ, մի փոքր հետ գնանք. ես դեռ մայիսին վնասվածք ունեի աճուկային շրջանոմ, որը հազվադեպ է հանդիպում ֆուտբոլիստների մոտ: Ողջ նախապատրաստական շրջանը բաց թողեցի, հետո վերադարձա, մի քանի մարզման մասնակցեցի ու առաջին խաղին հայտավորվեցի: Թիմը պարտվում էր, մարզիչը պիտի ռիսկի դիմեր. երկրորդ կեսի միջնամասում ես դաշտ մտա ու անրակի չարաբաստիկ կոտրվածք ստացա: Իսկ այդ պահին ուղղակի մտածում էի, որ ցավը կանցնի, բայց երբ փորձեցի ձեռքս շարժել ու զգացի, որ չեմ կարողանում, հասկացա, որ ամեն ինչ լուրջ է: Հետազոտությունից հետո բժիշկն ասաց, որ պետք է վիրահատվեմ, ու բաց կթողնեմ 8 շաբաթ:
-Ինչպե՞ս անցավ հետվիրահատական շրջանը:
-Ամենածանր շրջանն էր: Ժամերն էի հաշվում, թե երբ պիտի ձեռքս շարժեմ: Ծանր ժամանակներ էին, բայց փառք Աստծո, ամեն ինչ անցյալում է: Ցանկանում եմ շնորհակալություն հայտնել «Նաիրի» բժշկական կենտրոնին՝ հանձինս Անատոլի Գնունու ու Սարգիս Մարգարյանի, որոնք ամեն ինչ արեցին, որ հնարավորինս շուտ ապաքինվեմ:
-Ձեր բացակայության 8 տուրերի ընթացքում «Գանձասար-Կապանը» հաղթանակ չի տարել, դա պատահականությո՞ւն է:
-Ինձ համար ամենադժվարը կողքից նայելն էր, թե թիմն ինչ դժվարություններ է ապրում, չի կարողանում հաղթանակ տանել: Անգամ ինքս ինձ էի մեղադրում, բայց սա սպորտի մի մասն է, չես կարող իմանալ՝ վաղն ինչ կլինի քեզ հետ:
Չեմ կարող ասել, որ 8 տուր պատահականություն էր, բայց խաղեր կային, որ թիմն իրոք արժանի էր հաղթանակի, ուղղակի ինչ-որ բան չէր հերիքում:
-Թիմի մարզիչ Արմեն Պետրոսյանը նախորդ խաղում «Արարատ-Արմենիային» հաղթելուց հետո ասաց, որ Ձեր վերադարձն իր ազդեցությունը թողել էր ու թիմում շատ բան հենց Ձեզնից է կախված…
-Շատ ուրախ եմ, որ իմ մասին այդպես են արտահայտվում, դա ինձ ավելի պատասխանատու է դարձնում: Հավատում եմ Արմեն Պետրոսյանին, նա նոր է գլխավոր մարզչի դերում. պետք է սա հասկանալ ու օգնել նրան այդ գործում: Մեր թիմում բոլորը սա գիտակցում են ու անմնացորդ նվիրումով աշխատում:
-9-րդ տուրի՝ «Երևանի» հետ խաղում դաշտ վերադարձաք ու Ձեր վերադարձը գոլով նշանավորեցիք: Թվում էր՝ բացակայությունը ընդհանրապես չի ազդել Ձեզ վրա, այդպես է՞:
-Այո՛, խաղադաշտ վերադարձա «Երևանի» հետ խաղին: Ճիշտ է, Արմեն Պետրոսյանն այդքան էլ հակված չէր իմ խաղալուն, բայց բժիշկների հետ խորհրդակցելուց, հետազոտվելուց հետո որոշեցին, որ մի խաղակես, ամեն դեպքում, խաղամ: Ինչ վերաբերում է գոլին, ապա կասեմ, որ ուղղակի եղա այնտեղ, որտեղ պետք է հարձակվողը սպասի գնդակին: Այդ գոլն ինձ համար, իհարկե, շատ կարևոր էր, որովհետև գոլը հարձակվողի համար լրացուցիչ ուժ է: Բայց այդ խաղում կարևորը հաղթելն ու վնասվածք չստանալն էր:
Վնասվածքը, իհարկե, չի կարող իր ազդեցությունը չունենալ, մանավանդ, որ ես թիմի հետ չէի անցել նախապատրաստական փուլը: Բայց հիմա պետք է այդ բացը խաղերով լրացնեմ:
-«Արարատ-Արմենիայի» հետ նախորդ տուրի խաղում էլ աչքի ընկաք գոլով ու գոլային փոխանցումով: Ո՞րն է Ձեր արդյունավետության գաղտնիքը:
-Շատ կարևոր խաղ էր. խաղում էինք չեմպիոնի դեմ: Դա ևս լրացուցիչ խթան էր, որ լավ խաղամ ու թիմին օգուտ տամ: Շատ ուրախ եմ, որ կարողացանք լավ խաղալ: Կարծում եմ՝ արժանի էինք հաղթանակին: Արդյունավետության հետ կապված ոչ մի գաղտնիք չկա: Շատ մարզիչների հետ եմ աշխատել, միայն մի բան կա, որ բոլորը կրկնել են. խաղալ հասարակ: Այդ խոսքերը միշտ իմ մտքում են: Միայն դա է: Եթե հասարակ ես խաղում ու խաղում ես թիմի համար, արդյունավետությունն ինքնստինքյան կգա:
Հարությունյանը գրավում է մրցակցի դարպասը
-Այնուամենայնիվ, «Գանձասար-Կապանը» 11 տուրից հետո նախավերջին հորիզոնականում է, կարծում եմ՝ հետևել եք խաղերին, ի՞նչը չէր ստացվում թիմի մոտ:
-Բոլորի համար ցավալի է, որ մենք այսօր այդ դիրքում ենք: Պետք է ամեն ինչ անենք այդ վիճակից հնարավորինս շուտ դուրս գալու համար: Չեմ ուզում վերհիշել նախորդ խաղերը, թե ինչը մեզ չէր հերիքում, կամ ինչու էր բախտը մեզնից երես թեքել: Ուզում եմ առաջ նայենք, քանի որ շատ քիչ ժամանակ է մնում շտկումներ անելու համար:
-Մարզչական շտաբը ի՞նչ առաջադրանքներ էր ներկայացրել առաջնության մեկնարկից առաջ:
-Մարզիչները մեր առջև վեցնյակում տեղ գտնելու խնդիր էին դրել: Գարնանը, երևի թե, նոր առաջադրանքներ կլինեն:
Առաջնությունն այս ձևափուլով անցկացնելուն այդքան էլ կողմ չեմ, բայց եթե այդպես է որոշվել, ուրեմն պետք է համակերպվել ու խաղալ:
-Ի՞նչ կարող է փոխվել առաջնության հետագա ընթացքում:
—Ամեն ինչ մեր ձեռքում է ու ամեն ինչ պիտի անենք, որ մինչև գարնանային հատվածը բարելավենք մեր դիրքերը:
-Հոկտեմբերի 26-ին Վանաձորում կյուրընկալվեք «Լոռիին»: Ի՞նչ սպասելիքներ ունեք այդ խաղից:
-«Լոռին» լավ թիմ է, նայել եմ նրանց խաղերը ու կարծում եմ, որ մեզ դժվար խաղ է սպասվում, մանավանդ իրենց հարկի տակ: Այնուամենայնիվ, պետք է ամեն ինչ անել հաղթանակի հասնելու համար: Այս պահին մեզ համար ամենակարևորը այդ 4 խաղերն են:
-Խոսենք նաև նախորդ տարի Ձեր ունեցած արտասահմանյան փորձից. 2018 թվականի հուլիսի 31-ից մինչև դեկտեմբերի 31-ը վարձավճարով հանդես էիք գալիս Կարագանդայի «Շախտյորում»: Ի՞նչ տվեցին Ձեզ այդ մի քանի ամիսները:
-Իրոք ուզում էի այլ առաջնությունում խաղալ ու 6 ամսով այնտեղ խաղալու առաջարկ ստացա: Լավ հիշողություններ են մնացել «Շախտյորից», թեպետ, ճիշտ է, այնտեղ էլ վնասվածք ստացա, բավականին ժամանակ բաց թողեցի: Ամեն դեպքում կարողացանք կատարել խնդիրը՝ մնալ Բարձրագույն խմբում, ինչի մեջ ես ևս իմ ավանդն ունեցա, որի համար շատ ուրախ եմ:
Այդ առաջնությունում ուժային պայքարն ավելի շատ էր, իսկ տակտիկական գործողությունները՝ քիչ: Կարծում եմ՝ լավ փորձ էր, նաև ցրտին դիմակայելու առումով (ծիծաղում է՝ հեղ.):
-Եթե հաշվի առնենք տարիքը, Ձեր կարիերայի պիկն արդեն ունեցե՞լ եք, իսկ եթե ոչ, ո՞րն եք ուզում այն լինի:
-Ճիշտն ասած, չեմ ուզում տարիքիս մասին մտածել: Ամեն օր կաշխատեմ, որ ավելի լավ հանդես գամ: Իսկ արդյոք պիկս եղել է, թե ոչ, կիմանանք կարիերայիս ավարտից հետո:
-Հարցազրույցներից մեկում մի անգամ ասել եք, որ երազում եք հավաքականում խաղալու մասին: Ըստ Ձեզ՝ ի՞նչ է պակասում այդ հրավերը ստանալու համար:
-Այո՛, եթե պրոֆեսիոնալ ֆուտբոլ ես խաղում, ուրեմն պետք է մտածես հավաքականում խաղալու մասին: Իսկ թե ինչն է պակասում հրավեր ստանալուն, կասեմ վնասվածքներ, մարզավիճակ, այն, որ մարզիչը քեզ չի տեսնում իր խաղային փիլիսոփայության մեջ ու այլ շատ բաներ:
Ստելլա Բաբլոյան
