Vbet Հայաստանի Պրեմիեր Լիգայի հոբելյանական՝ 30-րդ մրցաշրջանն այլևս պատմություն է։
Տևական դադարից հետո իր պատմության մեջ 15-րդ անգամ չեմպիոն դարձավ նորանկախ Հայաստանի ամենատիտղոսակիր ակումբը՝ «Փյունիկը»։ Այս գավաթին Եղիշե Մելիքյանի թիմը տիրեց միանգամայն արժանիորեն և արդարացի։ Շատերը նշում են, որ անարժան չեմպիոններ չեն լինում, սակայն այս դեպքում «Փյունիկն» այնպիսի ճանապարհ անցավ, որը գեթ մեկ վայրկյան կասկածի տակ չդրեց նվաճման արժեքը։
Առաջնության առաջին կեսից հետո Մելիքյանի թիմը ութ միավոր զիջում էր առաջատար «Արարատ-Արմենիային»։ Ֆուտբոլասերների մեծամասնությունը կարծում էր՝ չեմպիոնության հարցը լուծված է (Հավանաբար «Արարատ-Արմենիայում» էլ նույն կարծիքին էին), բայց «Փյունիկում» այլ համոզմունք ունեին և լուռ ու մունջ գնացին՝ գարնանը հակառակն ապացուցելու։
Ինչու՞ Գունկոյի թիմը չպահեց զգալի առավելությունը։ Ինչի՞ շնորհիվ Մելիքյանը շրջանցեց վերջինիս։
Այս հարցերի համար կան մի քանի խելամիտ պատասխաններ։ Նախ, ինչպես ցույց տվեց առաջնության գարնանային հատվածը, «Արարատ-Արմենիան» հոգեբանորեն ուղղակի պարտվեց սկզբունքային մրցակցի դեմ պայքարում։ «Փյունիկն» իր հերթին հավատաց, որ կարող է հետ բերել կորցրածը։ Առանց այդ հավատի ներկայիս պատկերը վստահաբար չէինք ունենա։
Հաջորդ կարևոր հանգամանքի անունն է Սերժ Դեբլե։ Կմտածեք՝ ինչպե՞ս կարող է մեկ ֆուտբոլիստը այդքան կարևոր դեր խաղալ չեմպիոնության հարցում։ Պատասխանեմ՝ միգուցե ֆուտբոլասերներից շատերը չգիտեն, չնայած դրա մասին վերջերս շատ է խոսվել, ձմռանը Դեբլեին ցանկություն է ունեցել ձեռք բերել նաև «Արարատ-Արմենիան»։ Կարող եմ ասել նաև, որ ինչ-որ պահ «Արարատ-Արմենիան» ավելի մեծ շանսեր է ունեցել՝ գործարքն իրականացնելու։ Տարբեր հանգամանքներից ելնելով Հայաստանի կրկնակի չեմպիոնը Դեբլեին ձեռք չբերեց, ինչից օգտվեց «Փյունիկը»։
Ինչպես ցույց տվեց հետագա ընթացքը, այն արդյունավետ խաղը, որը հարձակվողը ցուցադրում էր «Արարատում», տեսանք նաև «Փյունիկում»։ Բացի դա, Դեբլեի կողքին շատ ավելի արդյունավետ գործեց «Փյունիկի» մյուս հարձակվող Հուգո Ֆիրմինուն։ Եղիշե Մելիքյանը մրցաշրջանի առաջին հատվածում անընդհատ նշում էր, որ իրենք կենտրոնական հարձակվողի խնդիր ունեն, և նրանք այդ խնդիրը լուծեցին երկրորդ հատվածում։ Միևնույն ժամանակ Դմիտրի Գունկոն գարնանային խաղերի ժամանակ շատ էր բողոքում, որ թիմում չկա «հարց լուծող» կենտրոնական հարձակվող։ Էզան և Օտուբանջոն չեն արդարացնում սպասելիքները։
Արդյունքում ունեցանք պատկեր, որ ոչ միայն «Արարատ-Արմենիան» ձեռքից բաց թողեց նման հարձակվողին, մի բան էլ այդ հարձակվողն ուղևորվեց սկզբունքային մրցակցի «ճամբար», և կշեռքի նժարին «Փյունիկի» օգտին դրվեց մեկի փոխարեն երկու ծանր քար։
Մրցաշրջանի յուրահատկությունը և ցավալի կողմը
Ավարտված մրցաշրջանը նախորդներից էապես տարբերվեց նրանով, որ երկու թիմ «կտրվեց» մրցակիցներից, և չեմպիոնական պայքարը ծավալվեց միայն «Փյունիկի» և «Արարատ-Արմենիայի» միջև։ Նախորդ մի քանի մրցաշրջանների ընթացքում տեսել ենք՝ ինչպես կարող են մի քանի թիմեր առաջնության ավարտից երկու տուր առաջ հավասարապես պայքարել չեմպիոնական տիտղոսի համար։
Անցած մրցաշրջանը հերթական անգամ աչքի ընկավ «տխուր» իրողությամբ։ Կրկին առաջնությունը սկսեցինք x քանակությամբ թիմերով և ավարտեցինք x-1 թիմերով։ Այս անգամ մրցաշրջանի կեսից առաջնությունը լքեց «Սևանը»։ Այդ թեմային ժամանակին անդրադարձել ենք, և ցանկություն չկա խոսելու նույն տհաճ իրողության մասին։ Պարզապես արձանագրենք, որպես մրցաշրջանի անհաճո իրականություն։
Ամբողջ մրցաշրջանի ընթացքում անընդհատ ուշադրության կենտրոնում էին մրցավարները, որոնք անթիվ սխալներ թույլ տվեցին տարբեր խաղերի ընթացքում։ Մեր հասարակության, ֆուտբոլային հանրության մեջ այսպիսի քննարկումների ժամանակ խոսվում է միայն գլխավոր մրցավարների թերությունների մասին։ Բայց այդ սխալների զգալի մասը չէր լինի, եթե եզրային մրցավարները ճիշտ արձագանքեին՝ օգնելով գլխավորներին։ Մեր մրցավարների մեծ մասն անփորձ է, և հուսանք, որ հաջորդ մրցաշրջանում նրանք ավելի վստահ կլինեն իրենց որոշումների մեջ և ամենակարևորը՝ ճիշտ։ Լավ է, որ ավարտված մրցաշրջանի ամենավճռական հատվածում այնպիսի սխալներ չեղան, որոնք կարող էին որոշիչ լինել չեմպիոնության և մրցանակային տեղերի համար պայքարում։
Սպասելիքները հաջորդ մրցաշրջանից
Մինչև առաջիկա մրցաշրջանի մասին խոսելը հիշենք, որ «Փյունիկը», «Արարատ-Արմենիան», «Ալաշկերտը» և «Արարատը» պետք է մասնակցեն Եվրագավաթներին։ Շատ ուրախալի կլիներ, եթե Հայաստանի գավաթակիր «Նորավանքը» արտոնագիր ստանար՝ Կոնֆերենցիաների Լիգային մասնակցելու համար։ Սակայն երկու տարվա պատմություն ունեցող ակումբին այդպես էլ հնարավորություն չտվեցին։ Ինչևէ, ունենք այն, ինչ ունենք։ Մեր բոլոր ակումբներին հաջողություն մաղթենք Չեմպիոնների Լիգայի և Կոնֆերենցիաների Լիգայի խաղարկություններում։
Ինչ վերաբերվում է հաջորդ մրցաշրջանին, ամենայն հավանականությամբ կրկին ունենալու ենք 10 թիմ։ «Շիրակը», ըստ ամենայնի, մեկ տարվա դադարից հետո կմասնակցի 31-րդ առաջնությանը։ Հուսանք, որ գոնե հաջորդ մրցաշրջանը կավարտենք այն քանակությամբ թիմերով, ինչքանով որ կսկսենք․․․
Սուրեն Մելիքսեթյան
