Հայերով ցնծում էինք, իսկ Մխիթարյանը մխիթարում էր Սոկրատիսին․ Մարզական լրագրողի ամենահիշարժան խաղը

Կա՞ թիմ, որի խաղին միշտ երազել եք ներկա լինել: Կա՞ խաղ, որը երբեք չեք մոռանա: Եթե ձեզ հարցնեն՝ ո՞րն է երբևէ ձեր դիտած ամենադիտարժան հանդիպումը, ո՞ր խաղը կմատնանշեք… Մարզական լրագրությամբ զբաղվում են մարդիկ, որոնց համար սպորտը տարերք է, որոնք նույնպես երազում են սիրելի թիմի խաղին մի օր մարզադաշտից հետևելու մասին:

ArmSport-ը սկսել է նոր շարք՝ մեր գործընկերների հուշերով ձեզ տեղափոխելու մարզադաշտեր, որտեղ նրանք ներկա են եղել իրենց համար ամենահիշարժան խաղերին:

Այս անգամ մեզ հետ իր հիշարժան խաղերի հիշողություններով է կիսվում News.am Sport-ի լրագրող և «Ալաշկերտ» ՖԱ-ի մամուլի քարտուղար Սամվել Սուքիասյանը:

Կառանձնացնեմ մի քանի խաղ և դրվագ` որպես երկրպագու և լրագրող:

Այնպես է ստացվել, որ մանուկ հասակից հետաքրքրվել եմ հենց մեր` հայկական, միգուցե ոչ ամենաբարձրակարգ, բայց այդքան հարազատ և աջակցության կարիք ունեցող հայկական ֆուտբոլով: Այս առումով ոչինչ չի փոխվել. Իմ հեղինակային #Corner հաղորդումն էլ նվիրված է բացառապես հայկական ֆուտբոլին:

1999 թվականից բաց չեմ թողել Հայաստանի հավաքականի ոչ մի տնային հանդիպում, իսկ արդեն որպես լրագրող բախտ եմ ունեցել ներկա գտնվելու ազգային թիմի նաև արտագնա խաղերի:

ՈՐՊԵՍ ԵՐԿՐՊԱԳՈՒ

2000-ականներին մի խումբ ընկերներով երկրպագում էինք Երևանի «Արարատին»: 2008-ին արարատցիները հիանալի թիմ էին հավաքել. Մարկոս, Ռենատո, Արթուր Մինասյան, Հրայր Մկոյան, Ժուլիանո, Վահագն Մինասյան…Ամենահիշարժանը խայտառակ մրցավարության պայմաններում անցած «Ոսկե խաղին» նախորդած վճռորոշ հանդիպումն էր:

Մոտ 150 հոգով «Փյունիկի» մարզադաշտի ետևի մասում գտնվող «սարի» վրայից էինք երկրպագում «Արարատին», որին միայն հաղթանակը կտար չեմպիոնական «Ոսկե խաղին» մասնակցելու իրավունք: Վերջին րոպեին Մարկոս Պիզելիի փոխանցումից Ժուլիանոն խփեց այդքան անհրաժեշտ հաղթական գոլը…բոլորս ուրախությունից հետ էինք վազում, քանի որ եթե առաջ գայինք, կընկնեինք ձորը:D

Որպես երկրպագու Հայաստանի հավաքականի շատ խաղեր կարող եմ նշել, բայց երևի կառանձնացնեմ 2011-ին կայացած Հայաստան – Մակեդոնիա (4:1) խաղը: Հենոյի սուպերգոլը, Մովսիսյանի 3 գոլային փոխանցումները. ընդամենը մեկ քայլ էր մնում մինչև Եվրո-2012-ի եզրափակիչ փուլը:

ՈՐՊԵՍ ԼՐԱԳՐՈՂ

Որպես լրագրող նույնպես շատ-շատ են հիշարժան հանդիպումները: Առանձնացնեմ մեկական խաղ, որպեսզի տեղավորվենք ձևաչափի մեջ:D

Երկուսն էլ նախորդ տարվա հանդիպումներ են: Նախ հունիսին Աթենքում ֆանտաստիկ խաղում հաղթեցինք Հունաստանին` 3:2: Խաղից հետո հայերով ցնծում էինք, իսկ Մխիթարյանը մխիթարում էր Սոկրատիսին:

Մյուսը «Արարատ-Արմենիայի» արտագնա հաղթանակը և համոզիչ ռևանշն էր վրացական «Սաբուրթալոյի» նկատմամբ` 2:0: Հաղթելը միշտ էլ հաճելի է, առավել ևս հայ-վրացական սկզբունքային դիմակայությունում: Այս խաղից հետո էլ անչափ մոտ էր Եվրոպայի լիգայի խմբային փուլը…Հուսով եմ` այս տարի կստացվի:

Նախորդ տարի կարող էր պատմական հրաշք գործել նաև իմ թիմը` «Ալաշկերտը», սակայն անվանի ռումինական «Ստյաուայի» նկատմամբ 3:2 հաշվով տպավորիչ արտագնա հաղթանակը, ցավոք, բավարար չեղավ հաջորդ փուլ դուրս գալու համար:

Մինչև կորոնավիրուսի ի հայտ գալը հասցրեցի նաև Հռոմում ներկա գտնվել «Ռոմայի» հաղթական հանդիպմանը, որում Հենրիխ Մխիթարյանը դարձավ գոլի և արդյունավետ փոխանցման հեղինակ, իսկ խաղից հետո նվիրեց իր ստորագրությամբ խաղային մարզաշապիկ:

Հ.Գ.

Ֆուտբոլային երկրպագուի և լրագրողի կյանքում հիշարժան են ոչ միայն խաղերը, այլև զանազան դեպքերը և դրվագները: Որպես հետգրություն` առանձնացնեմ մի քանիսը:

«Ալաշկերտի» դիմակայությունը շոտլանդական «Սելթիկի» հետ` հատկապես «Սելթիկ Պարկում»: Շոտլանդացի երկրպագուների կատարմամբ լեգենդար «You’ll Never Walk Alone»-ը պարզապես ապշեցուցիչ էր:

Երևանյան խաղից առաջ «Լիվերպուլի» նախկին գլխավոր մարզիչ Բրենդան Ռոջերսի ասուլիսը վարելն էլ էր շատ հետաքրքիր փորձ:

Առիթ եմ ունեցել ծանոթանալու լեգենդար Յուրի Ջորկաեֆի հետ, կառանձնացնեմ նաև լեգենդար Պաոլո Ռոսիի հետ հարցազրույցը «Հանրապետականում», «КраСава» հայտնի վլոգի հիմնադիր Եվգենի Սավինի հետ պատահական հանդիպումը Հռոմում: