IDBank Պրեմիեր լիգայի 23 տուրը շարունակցեց նախորդների «բարի» ավանդույթը։ Մենք մեր նախորդ հոդվածներից մեկում անդրադարձել էինք մեր հարազատ առաջնության վերսկսմանը, ներկայացրել էինք թիմերի հավակնությունները։ Սակայն, միևնույն ժամանակ, պնդել էինք, որ Հայաստանում ֆուտբոլը կարող է ունենալ անկանխատեսելի զարգացումներ։ Նույնիսկ այնքան անկանխատեսելի, որ Քրիստոֆեր Նոլանը, Գայ Ռիչին ու Դիանա Գրիգորյանը կարող են ոչինչ չանել՝ զուտ հետևել մեր ներքին առաջնության ինտրիգններին։ Իսկ դրանք, բնավ, քիչ չեն։
Իհարկե, հիշատակման են արժանի մեր առաջնության մրցաշարային աղյուսակի «նկուղում» հանգրվանած թիմերի ելույթները։ Ինչպես և նախորդ հատկապես տպավորիչ էր «Վանը», ուրախացրեց նաև «Շիրակը», բայց ամեն ինչի մասին՝ ըստ հերթականության։
Չեմպիոնը տապալվեց Գյումրիում
Իհարկե, «տապալվել» եզրույցը մի փոքր ուռճացված է, բայց ֆուտբոլում պատահականություններ չեն լինում։ Ինչպես սիորւմ է Վարդան Մինասյանն ասել, «հաղթում է այն թիմը, որն ավելի շատ գոլ է խփում»։ Հանդիպման առաջին իսկ րոպեներից «Ուրարտուն» վերցրել էր նախաձեռնությունն իր ձեռքը։ Բնականաբար, առաջին վտանգավոր պահն իրեն սպասեցնել չտվեց։ 9-րդ րոպեին «առյուծները» կենտրոնով զարգացրին գրոհը։ Առաջին անգամ թիմի մեկնարկային կազմում խաղադաշտ դուրս եկած Դենիս Գլուշակովի նուրբ փոխանցումից հետո Թեմուր Ջիկիան հայտնվեց պաշտպանների թիկունքում ու անկասելի հարված կատարեց, սակայն գնդակը դիպավ ուղղահայաց դարպասաձողին։ 25-րդ րոպեին պատկերը կրկնվեց. դարձյալ կենտրոնով զարգացնելով գրոհը, Ցիմբալյուկը հասավ տուգանային հրապարակի մատույցներ և փոխանցեց Կրավչուկին։ Վերջինս հրաշալի հարվածով փորձեց գրավել դարպասը, սակայն գնդակը նորից դիպավ դարպասաձողին։ «Շիրակը» ամբողջ առաջին խաղակեսում պաշտպանվում էր՝ կանգնեցնելով ամուր ավտոբուս սեփական դարպասի մոտ։
Երկրորդ խաղակեսն սկսվեց այնպես, ինչպես ավարտվեց առաջինը՝ «Ուրարտուն» տիրում էր նախաձեռնությանը, «Շիրակը» համառորեն պաշտպանվում էր։ Սակայն գյումրեցիները սպասեցին իրենց շանսին ու հասան հաջողության։ Երկու պաշտպանների շրջափակման մեջ գտնող Մորի Կոնեի հարվածից հետո գնդակը դիպավ Ցիմբալյուկի ոտքին, շեղեց ուղղությունը և հայտնվեց մեր դարպասում։
Բնականաբար, գոլ ընդունելուց հետո «Ուրարտուն» էլ ավելի մեծ ուժերով նետվեց առաջ ու գրեթե անմիջապես կարող էր հավասարեցնել հաշիվը, սակայն ոչ այդ դրվագում, ոչ էլ հետագայում, հաշիվը հավասարեցնել չհաջողվեց։ Տպավորություն էր, ստեղծվել որ գոլ ընդունելուց հետո «Ուրարտուն» այգում ծնողներին կորցրած մանկահասակ երեխայի էր նման՝ քաոսային շարժումներ, անհասցե փոխանցումներ, 0 կրեատիվություն։
Իհարկե մարզչին մեղադրելը, մեծ հաշվով, տեղին չէ, որովհետև եթե Գունկոյի տղաները առաջին կեսում իրացնեին իրենց պահերը, ամեն ինչ այլ կերպ կդասավորվեր։ Ֆուտբոլում «եթե»-ները չեն աշխատում. ստեղծվել է գոլային պահ, իրացնել է պետք։ Հանդիպման վերջին վայրկյաններին մրցավարը «Ուրարտուին» շանս նվիրեց՝ «Շիրակին» պատժելով 11 մետրանոց հարվածով։ Գնդակին մոտեցավ փոխարինման մտած ու վատ մարզավիճակում գտնվող Լեոն Սաբուան ու սարսափելի վատ հարվածեց, դարպասապահը հետ մղեց գնդակը։ Եվ դա այն դեպքում, երբ թիմում կար Դենիս Գլուշակովը, որը կարող էր ավելի լավ հարվածել։ Խաղից հետո Գունկոյի խոսքերը կարճ էին, բայց դիպուկ։
«Առաջին խաղակեսն ամբողջությամբ մեր ձեռքերում էր, մենք ստեղծեցինք պահեր։ Նման խաղերում, նման առավելություն ունենալով, պետք է իրացնել ստեղծած դրվագները։ Երկրորդ խաղակեսում լրիվ այլ պատկեր էր։ Մենք որոշ դրվագներ բաց թողեցինք։ Ինչպես արդեն տեսաք, չկարողացանք գոլի հեղինակ դառնալ նույնիսկ 11 մետրանոցից»։
«Նոան» հաղթահարեց «Ալաշկերտ» անունով ճոճանակը
Տարիներ առաջ «Ալաշկերտը» և «Նոան» տարբեր խնդիրներ էին լուծում Հայաստանի առաջնությունում՝ «դեղինները» պայքարում էին ոսկե մեդալների համար, «Նոան» ամեն գնով ցանկանում էր մտնել եվրագավաթներ։ Ի դեպ, երկուսին էլ հաջողվեց հասնել իրենց նպատակին։ Չի բացառվում, որ այս մրցաշրջանում էլ պատկերը կրկնվի, սակայն հակառակ դասավորությամբ։ «Ալաշկերտն» այս մրցաշրջանում դժվար թե պայքարի չեմպիոնի կոչման համար ու կբավարարվի զուտ մրցանակային տեղով, իսկ «Նոան» խոշոր ներդրումներից հետո զգալի առաջադիմել է ու հիմա «Փյունիկին» լուրջ մրցակցություն է առաջարկել։
23-րդ տուրի «Ալաշկերտի» հետ հանդիպման մեկնարկում «Նոան» այնքան էլ վստահ տեսք չուներ, սակայն դա «տապանավորների» համար սովորական երևույթ է. թիմը խաղի ընթացքում է հավաքվում։ Բայց ամեն ինչ կարող էր այլ կերպ դասավորվել, եթե Անան Մենսան հարվածեր ոչ թե դարպասաձողին, այլ գրավեր «Նոայի» դարպասը, որը, ի դեպ, պաշտպանում էր «Ալաշկերտի» նախկին դարպասապահ Օգնյեն Չանչարևիչը։ Մինչև ընդմիջում Էդգար Մովսեսյանը գոլային պահերով հավասարություն մտցրեց՝ հարված կատարելով մոտ տարածությունից, սակայն Անան Մենսան դարպասից հեռացրեց գնդակը։
Հանդիպման հիմնական իրադարձությունները զարգացան երկրորդ կեսում, երբ նախ «Նոան» բացեց հաշիվը առաջնության լավագույն ռմբարկու Արթուր Միրանյանի ջանքերով։ Անմիջապես հաջորդ գրոհի ընթացքում Գուստավո Մարմենտինին հավասարեցրեց հաշիվը, սակայն դրվագին խառնվեց VAR-ը և գոլը չեղարկեց՝ «Ալաշկերտի» հարձակվողի մոտ արձանագրելով խաղից դուրս վիճակ։ Հանդիպման հիմնական ժամանակի ավարտից 20 րոպե առաջ «Նոան» մնաց 10 հոգով. Ռասինեսի առաջխաղացումը միտումնավոր կասեցնելու համար կարմիր քարտով պատժվեց «Նոայի» նորեկ, բազմափորձ Ն’Դիայեն։ Չնայած դրան, հաջորդիվ ավելի վտանգավոր են գրոհել հյուրերը և խփել են նաև երկրորդ գոլը։ Փախչելով արագ հակագրոհի՝ «Նոայի» ֆուտբոլիստները դրեցին խաղի վերջակետը, աչքի ընկավ Էդգար Մովսիսյանը։ Զարմանալի է, որ գոլի դրվագում «Ալաշկերտի» պաշտպանները որոշեցին, որ արձանագրվելու խաղից դուրս վիճակ ու դադարեցին պայքարել։ Երկար ժամանակ մրցավարները դիմեցին VAR համակարգի օգնությանը, և գոլը հաշվեցին՝ արձանագրելով «Նոայի» հաղթանակը 2-0 հաշվով։
Վարդան Մինասյանն՝ իր ոճի մեջ
23-րդ տուրում Վարդան Մինասյանն ու Դմիտրի Գունկոն տառապել են նույն խնդրից։ Երկու մարզիչները մրցել են կարգով ավելի թույլ թիմերի հետ, կարողացել են առավելություն ստեղծել խաղի ընթացքում, բայց պահերի վատ իրացման պատճառով ոչ միայն միավոր չեն վաստակել, այլև գլխիկոր են հեռացել խաղադաշտից։ Բայց այստեղ կա մի տարբերություն։ «Արարատ-Արմենիայի» ստեղծած պահերը չեզոքացրել է մրցակցի դարպասապահը, իսկ «Ուրարտուի» պարագայում գնդակը դիպել է դարպասաձողին։ «Վանի» հետ տնային հանդիպումը երևանյան ակումբի ֆուտբոլիստները լավ սկսեցին, ստեղծեցին մի շարք գոլային պահեր, սակայն երբ Կարեն Մուրադյանն ուղիղ տեղը գնդակը հանձնեց մրցակցին, արդեն այդ ժամանակ թվաց, որ «Արմենիայի» հետ մի բան այն չէ։
Այո, այդ դրվագում «Վանը» գոլ խփել չկարողացավ։ Նույն Կարեն Մուրադյանը 50-րդ րոպեին իր թիմին հերթական անգամ դրեց անհարմար իրավիճակի մեջ ու արդարացիորեն հեռացվեց դաշտից վերջին հույսի խախտման համար։ Եվ դա այն դեպքում, որ չկար սահանկման գնալու սուր անհրաժեշտություն։ Ստանալով քանական առավելություն, «Վանը» սկսեց ավելի սուր հակագրոհներ անցկացնել ու հասավ արդյունքի։ 59-րդ րոպեին Սանի Բուհարին դարձավ գոլի հեղինակ, իսկ մրցավարի ավելացված ժամանակում Օջետունդեն ձևակերպեց «Արարատ-Արմենիայի» պարտությունը։ Չեմպիոնության համար պայքարող թիմը երկրորդ խաղում անընդմեջ ցույց է տալիս թույլ ֆուտբոլ։ Եվ դա այն դեպքում, որ առաջնության վերսկսումից հետո Վարդան Մինասյանի տղաները հիացրել էին հանրությանը՝ սեփական հարկի տակ գեղեցիկ հաղթանակ տանելով Փյունիկի նկատմամբ։
Սպարապետի հիշատակն ու «Արարատի» հաղթանակը
23-րդ տուրում «Արարատը» սեփական հարկի տակ ընդունել էր ԲԿՄԱ-ին։ Խաղը կայանում էր Վազգեն Սարգսյանի անվան «Հանրապետական» ստադիոնում, որտեղ խաղի մեկնարկից առաջ Հայաստանի ազգային հավաքականի երկրպագուների՝ FAF շարժման անդամներն ակցիա են իրականացրել տրիբունայում՝ նվիրված սպարապետ Վազգեն Սարգսյանի 65-ամյա հոբելյանի կապակցությամբ։
Սպարապետին նվիրված փոքրիկ միջոցառումն ու տասնյակ զինվորականների աջակցությամբ ԲԿՄԱ-ն չկարողացավ արժանի պայքար պայքար մղել «Արարատի» հետ։ Ամբողջ առաջին կեսում տանտերերն ունեին հսկայական առավելություն, սակայն բոլոր հարվածները կամ շեղ էին, կամ էլ փրկում էր բանակայինների դարպասապահ Արման Ներսեսյանը։ Սակայն նույնիսկ նա անզոր եղավ, երբ մրցավարը 56-րդ րոպեին 11 մետրանոց նշանակեց ԲԿՄԱ-ի դարպասին։ Կասիմ Հաջիի հետ պայքարում անզգույշ սահանկման գնաց հյուրերի երիտասարդ պաշտպան Տիգրան Սարգսյանը։ Նշակետից «Արարատի» հարձակվող Իբեհ Ռանսոմը չվրիպեց։
Ի վերջո, հանդիպումն ավարտվեց 1-0 հաշվով, չնայած կարող էր և Տիգրան Եսայանի թիմը հաղթել շատ ավելի խոշոր հաշվով։ ԲԿՄԱ-ի պատիվը պարզապես բարձր պահեց դարպասապահ Ներսեսյանը։ Այո, արարատցիներն ունեին հսկայական առավելություն, այո ԲԿՄԱ-ն գրեթե միշտ պաշտպանվում էր, սակայն ֆուտբոլում ոչ միշտ է ուժեղ թիմը վստահորեն հաղթում ավելի թույլ մրցակցին։ Արմեն Գյուլբուդաղյանցը բանակայինների հետ լուրջ աշխատանք ունի անելու։ Որտեղից սկսել, որտեղ ավարտել՝ դեռևս պարզ չէ։
Առաջատարը քնած չէ, բայց դեռ ոտքի կանգնած էլ չէ
23-րդ տուրի ամենահակասական հանդիպումը կայացավ «Ջունիոր Սպորտ» ստադիոնում։ Երկար դեգերումներից հետո «Փյունիկը» վերջապես (հուսանք՝ ոչ ժամանակավոր) «տուն» ունեցավ և հյուրընկալեց «Վեստ Արմենիային»։ Առաջին հայացքից պարզ է՝ «Փյունիկը» դեռս չի հավաքել այն մարզավիճակը, որը թիմն ուներ առաջնության աշնանային հատվածում։ Երևում են խնդիրները դաշտի միջին հատվածում, համագործակցությունը կիսապաշտպանների ու հարձակվողների միջև։ Կարգի հետ կապված որևէ հարց չկա, բայց տպավորություն է, որ «Փյունիկը» կամ գերագնահատում է սեփական ուժերը կամ կաշկանկանդված է։ Այլ կերպ հնարավոր չէ բացատրել «Վեստի» հետ հանդիպման մեկնարկում գոլային պահերի երաշտը։ Գործնականում միակ վտանգավոր պահն առաջին 30 րոպեների ընթացքում ստեղծեց Հովհաննես Հարությունյանը, որի հարվածից հետո գնդակը դիպավ դարպասաձողին։ Այնուհետև մրցակիցը փախավ սրընթաց հակագրոհի և բացեց հաշիվը։ Դավիթ Ջուլիուս Ուֆուոմային որևէ մեկը կանգնեցնել չկարողացավ։ «Փյունիկը» 42-րդ րոպեին պատասխանեց Արտակ Դաշյանի գոլով։ Ի դեպ, Արտակը 60-րդ րոպեին ուսի վնասվածք ստացավ ու փոխարինվեց։
Երկրորդ կեսում պատկերը չփոխվեց։ «Փյունիկցիների» ամենավտանգավոր խաղացողը շարունակում էր մնալ Հովհաննես Հարությունյանը։ Դժվար է պատկերացնել՝ ինչ կկատարվեր «Փյունիկի» հետ, եթե ղեկավարությունը Հարությունյանին հետ չբերեր Երևան վարձավճարով։ Հենց նրա շքեղ փոխանցումից փոխարինման մտած Սերժ Դեբլեն խփեց «Փյունիկի» հաղթական գնդակը։
«Փյունիկը» հույժ կարևոր հաղթանակ տարավ ու մի փոքր ազատ շնչելու հնարավորություն ստացավ, սակայն Եղիշե Մելիքյանի թիմի խաղը շարունակում է թողնել մեծաքանակ հարցականներ ու խաղից խաղ այդ հարցականները շատանում են, իսկ պատասխաններ դեռ չկան։
Պատկերը մրցաշարային աղյուսակում