Հաճախ կնկատենք աշխարհի տարբեր ծայրերում հաջողության հասած մարզիկների, որոնց ազգանվան վերջավորությունը «յան» է: Նրանցից շատերը սերտ կապ ունեն Հայաստանի հետ, մի մասին՝ Հայաստանի հետ կապող միակ օղակը մնում է հենց ազգանունը: Կան նաև մարզաշխարհի ներակայացուցիչներ, որոնք փորձում են արտերկրում իրենց փորձն ու հաջողությունը օգտագործել նաև Հայաստանի համար: Այսպիսին է նաև մեր նյութի հերոսը:
Էստեբան Բեկեր Չուրուկյան անուն ազգանունը հայ մարզասերների մեծ մասի համար անծանոթ է: Ծնունդով Արգենտինայից՝ հայկական արմատներ ունեցող մասնագետը մարզչական կարիերայի մեծ մասն անցկացրել է Իսպանիայում: Նշանակալի հաջողությունների է հասել Աֆրիկայում: Չնայած երբեք չի եղել Հայաստանում, բայց ասում է, իր սրտում մեծ տեղ ունի Հայաստանը: ArmSport-ը կապ է հաստատել հայկական արմատներ ունեցող մասնագետի հետ, որը խոսել է իր անցած ճանապարհի, Հայաստանի հետ կապի, Հայաստանում աշխատելու ու բնակվելու ցանկության, և մի շարք թեմաների վերաբերյալ.
«Հայրս գերամանցի է , իսկ մայրս հայ: Իմ մորական պապն ու տատը եղել են պատմական Հայկական Կիլիկիայի՝ Մարաշ քաղաքից: Ցեղասպանության տարիներին գաղթել են Արգենտինա: Մանուկ հասակում Բուենոս-Այրեսում՝ իմ պապիկի տանը տեսել և մեծացել եմ հայկական ավանդույթներով: Ֆուտբոլով սկսել եմ զբաղվել Արգենտինայում: Առաջին քայլերս սկսել եմ հեղինակավոր «Ինդեպենդիենտե» ակումբի ակադեմիայում: Պրոֆեիսոնալ ֆուտբոլիստի կարիերան սկսել եմ «Կիլմասում»: 23 տարեկանում տեղափոխվել եմ Իսպանիա, որտեղ խաղացել եմ առաջին դիվիզիոնի թիմերում: Մարզչական կարիերաս սկսել եմ հենց Իսպանիայում՝ գլխավորելով տեղի 5 թիմեր»:
Էստեբան Չուրուկյանը մարզչական կարիերայում մեծ հաջողությունների է հասել Աֆրիկայում՝ գլխավորելով սև մայրցամաքը ներկայացնող երկրի կանանց, այնուհետև տղամարդկանց հավաքականները:
«Հասարակածային Գվինեայի ֆուտբոլի ֆեդերացիայից առաջարկ ստացա գլխավորել երկրի կանանց հավաքականը: Սկզբում չէի ցանկանում, բայց ֆեդերացիայի նախագահի հետ հանդիպումից և բանակցություններից հետո համաձայնեցի, և 2012 թվականին կանանց հավաքականի հետ նվաճեցինք Աֆրիկայի գավաթը: Դրանից հետո զբաղեցրել եմ ֆեդերացիայի համակարգողի և տեխնիկական տնօրենի պաշտոնը, այնուհետև գլխավորել եմ նաև տղամարդկանց ազգային հավաքականը: Հասարակածային Գվինեայի հավաքականն իմ գլխավորությամբ պատմության մեջ առաջին անգամ մասնակցում էր Աֆրիկայի գավաթի խաղարկության եզրափակիչ փուլին, որտեղ դուրս գալով կիսաեզրափակիչ՝ պարտվեցինք Գանայի ընտրանուն, իսկ բրոնզե մեդալների համար պայքարում միայն հետխաղայա 11 մետրանոցներով զիջեցինք Կոնգոյի Դեմոկրատական Հանրապետության հավաքականին և գրավեցինք 4-րդ տեղը, ինչը պատմական հաջողություն էր երկրի ազգային հավաքականի համար»:
Հասարակածային Գվինեայի հավաքականի հետ հաջողության հասնելուց հետո Չուրուկյանը չի գլխավորել որևէ թիմ, սակայն տարբեր սեմինարներ է անցկացրել Արգենտինայում, Պորտուգալիայում, Իսպանիայում, Պերուում:
Հայաստանի հավաքականը գլխավորելը Չուրուկյանի համար երազանքի պես է եղել. 55-ամյա մասնագետը ծանոթ է նաև ՀՖՖ տեխնիկական տնօրեն, իսպանացի Խինես Մելենդեսի հետ՝ մասնակցելով նրա սեմինարներին: Արգենտինահայ մարզիչը Մելենդեսին համարում է իսպանական ֆուտբոլի մեծագույն մասնագետներից մեկը, որի ներդրումը մեծ է եղել իսպանական ֆուտբոլի հաջողության մեջ:
«Հայաստանի հավաքականը գլխավորելը ինձ համար երազանք է եղել: Երբ իմացա, որ Կապարոսը պետք է մարզի հավաքականը, ցանկություն ունեցա լինել նրա մարզչական շտաբում, քանի որ մեր մարզումային ծրագրերը շատ նման են: Իմ ցանկության մասին հայտնեցի նաև Մելենդեսին: Նա զարմացավ՝ իմանալով որ ես ունեմ հայկական արմատներ, սակայն այդպես էլ պատասխան չեղավ: Ծանոթ եմ հայ ֆուտբոլիստներին, քանի որ հետևում եմ և՛ Հայաստանի առաջնությանը, և՛ այն առաջնություններին, որտեղ խաղում են հայ ֆուտբոլիստներ: Մտերիմ հարաբերություններ ունեմ հայ գործակալներ բելգիաբնակ Հայկ Միրիջանյանի և ռուսաստանաբնակ Նշան Դեպելյանի հետ, որոնց միջոցով ավելի խորքային պատկերացումներ եմ կազմել հայկական ֆուտբոլի մասին»:
Աֆրիկայում հաջողություններ գրանցելուց հետո Չուրուկյանը ունեցել է մի շարք առաջարկներ, սակայն մերժել է դրանք, քանի որ իրեն չեն գոհացրել, իսկ հիմա ցանկանում է անցնել մարզչական աշխատանքի իր պատմական հայրենիքում:
«Եղան մի շարք առաջարկներ, սակայն ես մերժեցի դրանք: Այս ընթացքում բացի սեմինար-դասընթացներ վարելուց, նաև գրել եմ ֆուտբոլային թեմայով 3 գիրք: Հիմա ցանկություն ունեմ աշխատել Հայաստանում՝ գլխավորել որևէ թիմ: Գիտեմ, որ Հայկական ֆուտբոլում մեծ ֆինանսներ չկան, բայց դա ինձ համար երկրորդական է, այդ պայմաններում էլ կփորձեմ որևէ կերպ օգտակար լինել հայկական ֆուտբոլին, քանի որ միշտ ցանկացել եմ աշխատել Հայաստանում և բնակվել այնտեղ: Ես եղել եմ մի քանի տասնյակ երկրներում, բայց երբեք չեմ եղել իմ պատմական հայրենիքում: Երկար ժամանակ է մտքումս կա, որ գամ Հայաստան և ավելի մոտիկից ծանոթանամ երկրին: Երբ ինձ հարցնում են, թե որտեղից եմ ես, ասում եմ, որ իմ սիրտը բաժանված է 3 մասի՝ Արգենտինայի, Իսպանիայի և Հայաստանի միջև»:
Երվանդ ՀԱԿՈԲՅԱՆ
