Նովակ Ջոկովիչը ժամանակակից թենիսի ամենաուժեղ ներկայացուցիչն է։ Դրանում կասկած գրեթե չկա։ Իհարկե, ճաշակին ընկեր չկա. ոմանց համար Նադալն է սպորտաձևի լավագույնը, շատերն էլ ցայսօր չեն կարողանում առանց հիացմունքի ու հուզմունքի խոսել Ռոջեր Ֆեդերերի մասին։ Բայց եթե մի կողմ դնենք լիրիկական զեղումներն ու խոսենք չոր թվերի լեզվով, ամեն ինչ կընկնի տեղը՝ 24 «Մեծ սաղավարտ», ռեկորդային 400+ շաբաթ որպես աշխարհի առաջին ռակետ։ Ջոկոն միակն է, որը տարին 8 անգամ ավարտել է որպես թիվ 1 ռակետ։ Սերբն ունի 98 տիտղոս, այդ թվում՝ 40 (ի դեպ, դարձյալ ռեկորդային) Մասթերս, Դևիսի գավաթ-2010, ATP գավաթ-2020։
Այս պատկառելի ցանկում չկա միայն Օլիմպիական ոսկին։ Սերբ թենիսիստի ու ՕԽ փոխհարաբերությունները լավագույն կերպով չեն զարգացել։ Հիմա կհիշենք բոլորը, կանենք անհրաժեշտ հետևություններ ու կտանք տրամաբանական հարցը. «պատրա՞ստ է Ջոկովիչը վերջապես տուն տանել Օլիմպիական ոսկին»։
Փորձերի սկիզբ
Ջոկովիչի առաջին ծանոթությունն Օլիմպիական խաղերի հետ կայացել է 2008 թվականին։ Այդ ժամանակ սերբ թենիսիստը ընդամենը 21 տարեկան էր, բայց համաշխարհային դասակարգման աղյուսակում 3-րդն էր ու հասցրել էր հաղթել Ավստրալիայի բաց առաջնությունում։ Բավական վստահ քայլերով Ջոկոն հասավ կիսաեզրափակիչ, որտեղ նրան սպասում էր Ռաֆա Նադալը։ Գերհավասար ստացված պայքարում Ջոկովիչը երրորդ սեթում 4-5 հաշվի ժամանակ ձախողեց սմեշն ուղիղ տեղը ու զիջեց ճանապարհն ապագա հաղթող իսպանացուն։ Պարտվելուց հետո նա չկարողացավ զսպել արցունքները։ Գրեթե նույն պատկերը երրորդ տեղի համար խաղից հետո էր։ Բայց այս անգամ ամերիկացի Ջեյմս Բլեյքի հետ դիմակայությունից հետո նրա աչքերը դարձյալ թաց էին, բայց դեմքին այս անգամ ժպիտ կար, իսկ վզից կախված էր օլիմպիական բրոնզը։ Այո, այդ բրոնզը հաղթանակ էր, բայց Ջոկովիչը դժվար երազեր այն պահել որպես իր գլխավոր օլիմպիական նվաճում։
Կիսաեզրափակիչ անեծքն ու Դել Պոտրոն
2012 թվականին, Լոնդոնում կայացած Օլիմպիական խաղերի բացման արարողությանը Ջոկովիչն արդեն ներկայանում էր որպես իր սպորտաձևի առաջատար։ Ջոկովիչը Սերբիայի դրոշակակիրն էր ու թենիսի մրցաշարի հաղթողի գլխավոր ֆավորիտներից մեկը։ Այս անգամ էլ սերբ թենիսիստի ճանապարհորդությունն ընդհատվեց կիսաեզրափակիչ փուլում։ Այս անգամ ևս Ջոկովիչը պարտվեց ապագա չեմպիոնին։ Բայց, ի տարբերություն Պեկին-2008-ի, այս անգամ բրոնզե մեդալ նվաճել չհաջողվեց՝ պատվո հարթակի երրորդ աստիճանին կանգնեց արգենտինացի Խուան Մարտին դել Պոտրոն։
2016 թվականին Ռիոյում Ջոկովիչը մրցեց դել Պոտրոյի հետ արդեն առաջին շրջանում։ Արգենտինացին այն ժամանակ վերադառնում էր տուր երեք վիրահատությունից հետո: Ու թեև հանդիպումը խոստանում էր բարդ լինել, սերբը դրան մոտենում էր որպես բացահայտ ֆավորիտ՝ նա բոլոր «սլեմների» գործող չեմպիոնն էր։ Սակայն Ջոկովիչը պարտվեց 6:7 6:7 հաշվով:
Պարտությունից հետո սերբը նախ ժպտաց ու թափահարեց գլուխը, իսկ հետո արգենտինացու հետ երկար ժամանակ գրկախառնված մնաց՝ սեղմելով ձեռքերը։ Թվում էր՝ այդ ժամանակ լացում էին բոլորը՝ դել Պոտրոն թաքցրեց երեսը սրբիչով, իսկ Ջոկովիչը թողեց կորտերը՝ կրկին գլուխը շարժելով և սրբելով արցունքները, ինչպես դա եղավ 2008-ին։
Սուրբ երրորդությու՞ն։ Ոչ չենք լսել
Տոկիոյում նախատեսված խաղերում Ջոկովիչը նորից ֆավորիտ էր։ Մինչև կիսաեզրափակիչ փուլ (հա, էլի կիսաեզրափակիչ) ամեն ինչ ավելի քան հարթ էր ընթանում։ Մրցակիցներից մեկին Ջոկովիչը նույնիսկ հաղթել էր 6-0 հաշվով։ Ալեքսանդր Զվերևի հետ առաջին պարտիան սերբն անցկացրեց բարձր մակարդակով՝ հաղթելով 6-1 հաշվով։ Երկրորդում Ջոկոն ուներ առավելությույն ու հաղթում էր բրեյքով։ Բայց հանկարծ կախարդանքը կորավ, առաջ եկան բղավոցներն ու կոպիտ սխալները։ Որպես հետևանք՝ Ջոկովիչը հեռացավ տուն ձեռնունայն՝ պարտվելով Զվերևին՝ 6-1 3-6 1-6 հաշվով։ Երրորդ տեղի համար խաղն էլ չստացվեց՝ պարտություն 3 սեթում Պաբլո Կարենո Բուստայից։
Նովակը միակ թենիսիստն է, որը 3 անգամ հասել է Օլիմպիական խաղերի կիսաեզրափակիչ, բայց, միևնույն ժամանակ` 0 եզրափակիչ։ Զուգախաղերում ամեն ինչ ավելի տխուր է. 2008 թվականին նա խաղացել է Նենադ Զիմոնջիչի հետ ու պարտվել առաջին շրջանում։ Լոնդոնում նրա թիմակիցն արդեն Վիկտոր Տրոիցկին էր, բայց պատկերը նույնն էր՝ առաջին շրջանից այն կողմ գնալ չստացվեց, Ռիոյում՝ նույնպես։
Վերջին փարիզյան հույս
Բնականաբար, այս ամեն ինչը Ջոկովիչի սրտով չէ։ Այսքան երկար ու շատ օլիմպիական ամենահարկի մեդալի ձգտող մարդն ամեն օր բացում է վիճակագրությունն, ու նրա սրտից արյուն է կաթում։ Թենիսային «Մեծ քառյակից» յուրաքանչյուրն ունի օլիմպիական ոսկի տարբեր կատեգորիաներում: Ռաֆայել Նադալն ու Էնդի Մարեյը Օլիմպիական չեմպիոն են մենախաղում, իսկ Ռոջեր Ֆեդերերը՝ զուգախաղում։
«Փարիզի ոսկին իմ գլխավոր նպատակն է», — ասում է Ջոկովիչը։ Նրա խոսքով այս փորձն, ամենայն հավանականությամբ, վերջինն է։ Նովակն, իհարկե, լավատես է, նա ասուլիսներից մեկի ժամանակ չի հերքել իր մասնակցությունը նաև հաջորդ՝ 2028 թվականին Լոս Անջելեսում կայանալիք խաղին, բայց մինչև այդ հորով-մորով անել է պետք այս փարիզյանը։ իսկ Ֆրանսիայի մայրաքաղաքում նրան հեշտ կյանք ոչ ոք չի խոստանում։ Ջոկոն սկսեց պայքարը Մեթյու Էբդենի հետ խաղով, իսկ երկրորդ շրջանում այսօր կհանդիպի Օլիմպիական չեմպիոն Ռաֆայել Նադալին։
Ռոբերտ Գասպարյան
