Ազգային թիմի նախկին ֆուտբոլիստ Մարկոս Պիզելին Metaratings.ru-ին տված ծավալուն հարցազրույցում խոսել է նաև հավաքականի հեռանկարների մասին:
-Քաղաքացիությունը փոխելու մասին երկա՞ր ժամանակ եք մտածել։ Ո՞ւմ հետ եք խորհրդակցել:
-Մի երկու օր մտածեցի։ Բայց ես հասկանում էի, որ եթե խաղամ Հայաստանի հավաքականում, ինձ լավ ապագա է սպասվում, ուստի ամեն ինչ շատ արագ որոշեցի։ Խորհրդակցեցի միայն ընտանիքիս հետ, իսկ երկու օր անց պայմանավորվեցի ՀՖՖ-ի հետ։ Բրազիլիայում այն ժամանակ ոչ ոք ուշադրություն չդարձրեց ինձ վրա։ Ես պարզապես գնացի Երևանում Բրազիլիայի դեսպանատուն և հարցրի, թե ինչ կլինի, եթե տեղական անձնագիր ստանամ և ինչպես կստացվի այդ ամենը:
— 2011-2013 թվականներին Հայաստանի հավաքականն ունեցավ «ոսկե սերունդ»։ Թիմը պայքարում էր Եվրոպայի և աշխարհի առաջնություններին մասնակցելու համար: Ինչո՞ւ չստացվեց:
-Ափսոս, որ այն ժամանակ չկարողացանք որակավորվել, դրա համար ամեն ինչ ունեինք: Հիմա կարծում եմ, որ մեզ պակասում էին բավական փորձառու խաղացողներ, ինչպիսիք են Սարգիս Հովսեփյանը և Ռոման Բերեզովսկին։
— 2011 թվականին Իռլանդիայի նկատմամբ հաղթանակ տանելու դեպքում Եվրո-2012-ի անցումային փուլին կմասնակցեիք: Սա Ձեր կարիերայի ամենացավալի՞ պարտությունն է:
— Այո իհարկե. Երբ վճռորոշ խաղի առաջին կեսում կարմիր քարտ են տալիս դարպասապահին, դա սխալ է։ Մենք ամբողջ ուժերը ներդրեցինք խաղադաշտում, բայց մրցավարի մեկ սխալը խաչ քաշեց ամեն ինչի վրա: Այս կարմիրից հետո մենք չխաղացինք Եվրոպայի առաջնությունում՝ այդպիսով կորցնելով ևս երկու տարի։ Այդ պահից մենք սկսեցինք շատ ավելի վատ խաղալ, կարծում եմ՝ դա պայմանավորված էր Իռլանդիայից կրած պարտությամբ։
Ափսոս, որ այդպես ստացվեց, բոլորս պաշտպանեցինք Բերեզովսկիին: Անկեղծ ասած, մենք նույնիսկ սպասում էինք, որ մրցավարն այս խաղում կօգնի Իռլանդիայի հավաքականին։
-Ինչո՞ւ:
— Այս խաղից երկու տարի առաջ Թիերի Անրին ձեռքով խաղաց Ֆրանսիայի հավաքականում, և նրանք գոլ խփեցին Իռլանդիային, ինչը Ֆրանսիային թույլ տվեց նվաճել 2010 թվականի աշխարհի առաջնության ուղեգիր: Մենք նմանօրինակ պատմություն ունեցանք: Ուստի մենք հավատում էինք, որ այս խաղում մրցավարն արդեն կօգնի իռլանդացիներին։
— Դիտե՞լ եք Հայաստանի հավաքականի վերջին հանդիպումները: Ի՞նչ տպավորություններ ունեք։
-Աշխատում եմ բաց չթողնել ազգային հավաքականի հանդիպումները։ Իհարկե, ինձ դուր է գալիս, թե ինչպես է հիմա խաղում Հայաստանի հավաքականը։ Ես սիրում եմ նման ֆուտբոլ, երբ թիմը շատ է լինում գնդակով: Հասկանալի է, որ առանց սխալների չի լինում, բայց այս տղաները որոշակի որակ ունեն։ Հավատում եմ, որ երկու տարվա ընթացքում նրանք կկարողանան բարելավել իրենց թիմային աշխատանքը՝ մեծ մրցաշար դուրս գալու համար։
— Կկարողանա՞ն նրանք մասնակցել Եվրոպայի 2024 թ. առաջնությանը:
— Ես չեմ հավատում, որ Հայաստանը կկարողանա մասնակցել Եվրոպայի հաջորդ առաջնության եզրափակիչ փուլերին։ Կա նոր գլխավոր մարզիչ՝ Ալեքսանդր Պետրակովը, նորեկները շատ են։ Շատ եմ ցանկանում, որ նրանք մասնակցեն Եվրոպայի առաջնությանը, ուրախ կլինեմ դրա համար, բայց նրանց ավելի շատ ժամանակ է պետք։ Առայժմ թիմն անկայուն է։
— Համաձա՞յն եք, որ Հայաստանի հավաքականը տնային խաղում ավելորդ ճնշման ու էմոցիաների պատճառով պարտվեց Թուրքիային:
— Այո, ես 2008-ին էլ եմ խաղացել Թուրքիայի դեմ։ Շատ հույզեր կային, քանի որ բոլորին է հայտնի Հայաստանի և Թուրքիայի հարաբերությունների պատմությունը։ Տնային խաղում մեծ ճնշում կար ազգային հավաքականի վրա, սակայն թուրքերին կարելի է հաղթել։
— Շատերը ներկայիս թիմը համեմատում են 10 տարի առաջվա թիմի հետ։ Կարո՞ղ եք համեմատել: Ո՞րն է ավելի ուժեղ:
-Ֆուտբոլն այժմ շատ է փոխվել. Ես մեծ տարբերություն եմ տեսնում Եվրոպայի թոփ-ակումբների և մնացած թիմերի միջև, բայց դա չեմ տեսնում ազգային թիմերի մեջ: Դժվար է կոնկրետ ասել, թե Հայաստանի հավաքականի որ տարբերակն է ավելի ուժեղ, բայց, հավանաբար, այն թիմը, որտեղ ես հանդես եմ եկել։ Մենք շատ ուժեղ էինք։
-Այն ժամանակվա հավաքականից դեռևս Արաս Օզբիլիսն է խաղում,և հավանաբար, կհրավիրվի սեպտեմբերին կայանալիք առաջիկա հանդիպումներին մասնակցելու համար։ Չե՞ք զարմանում, որ 33 տարեկանում երեք անգամ խաչաձև կապանները պատռելուց հետո նա դեռ խաղում է։
— Շատ ուրախ եմ, որ Արասը կրկին բարձր մակարդակով է հանդես գալիս։ Համոզված եմ, որ նա սեպտեմբերին խաղալու է Թուրքիայի ու Խորվաթիայի դեմ: Նա փորձառու ֆուտբոլիստ է, ով շատ բանի է հասել, ուստի առաջիկա հանդիպումներում անպայման կօգնի Հայաստանին։
Անկախ նրանից, թե քանի տարեկան ես, ինչ վնասվածքներ ես ունեցել, երիտասարդ ես թե փորձառու, խաղադաշտում բոլորը հավասար են։ Երբ դու 33 տարեկան ես, և վազում ես և կարողանում ես պայքարել, այդ դեպքում ո՞րն է տարբերությունը: Ռոման Բերեզովսկին կարիերան ավարտեց 41 տարեկանում: Օզբիլիսը երեք անգամ պատռել է խաչաձև կապանները, սակայն պարզ է, որ նա դեռ պատրաստ է խաղալու։
