Հայաստանի չեմպիոն «Փյունիկի» պաշտպան Սերգեյ Վակուլենկոն ուկրաինական Fanday.net կայքին տված հարցազրույցում խոսել է երևանյան ակումբի նպատակների, ակումբում ստացած ամենամեծ բոնուսի և այլ թեմաների մասին։
— Սերգեյ, 2020 թվականի ձմռանը «Կարպատներից» Հայաստան եք տեղափոխվել ազատ գործակալի կարգավիճակով։ Ինչպե՞ս հայտնվեցիք «Արարատ-Արմենիայում»: Կայի՞ն այլ առաջարկներ։
— Դա շատ վաղուց էր։ Առաջարկներ կային Ուկրաինայից և՛ Առաջին, և՛ Բարձրագույն լիգայից: Բայց Վադիմ Շաբլին ինձ համար գտավ այս տարբերակը և առաջարկեց։ Թիմն այն ժամանակ չեմպիոն էր և մասնակցում էր եվրագավաթային մրցաշարերին։ Ես ուզում էի ինքս ինձ փորձել և այդ պատճառով համաձայնեցի:
— Անցած մրցաշրջանում «Փյունիկը», որտեղ դուք տեղափոխվել եք, դարձավ Հայաստանի չեմպիոն, իսկ այս մրցաշրջանում ընդամենը 5-րդն է։ Ի՞նչ խնդիր է դրված առաջնության թիմի առջև։
— Դառնալ չեմպիոն։ Եվրագավաթային մրցաշարերում հիմա հայկական բոլոր թիմերից խաղում է միայն «Փյունիկը»։ Մեզ համար շատ դժվար էր։ Որոշ խաղացողներ հեռացան թիմից, նոր խաղացողներ եկան։ Խաղալու, փոխըմբռնման հաստատման համար ժամանակ պահանջվեց։
Բացի այդ, մենք ամեն երրորդ օրը խաղ ունենք: Շատ դժվար է։ Ուստի մեր հիմնական թիմը հանդես է գալիս եվրոպական մրցաշարերում, իսկ առաջնությունում խաղում են նրանք, որոնք ավելի քիչ պրակտիկա ունեն։ Այսպիսով, մենք միավորներ կորցրեցինք, բայց կարծում եմ, որ մենք կշտկենք իրավիճակը։
— Կոնֆերենցիաների լիգայի խմբում ձեր մրցակիցներն են «Բազելը», «Ժալգիրիսը» և «Սլովանը»: Ո՞րն է թիմի նպատակն այս մրցաշարում։
— Խմբից դուրս գալը։ Մենք կանենք հնարավոր ամեն ինչ, կփորձենք, ջանքեր կգործադրենք և ցույց կտանք մեզ։ Ես հավատում եմ, որ մենք հաջողության կհասնենք։
— Պատմեք «Փյունիկ» ակումբի սեփականատիրոջ մասին:
— Արթուր Սողոմոնյանը մեր ակումբի նախագահն է։
— Դուք խոսե՞լ եք նրա հետ «Փյունիկ» տեղափոխությունից առաջ:
—Ոչ, գլխավոր մարզիչ Եղիշե Մելիքյանի հետ եմ զրուցել։ Նա զանգահարել էր և հրավիրել ինձ այստեղ։ Քննարկեցինք պայմանները, և ես տվեցի իմ համաձայնությունը։
— Ի՞նչով է զբաղվում Արթուր Սողոմոնյանը։
— Չգիտեմ, դա ինձ չի հետաքրքրում։
— Հիշեցինք Եղիշե Մելիքյանին. Ուկրաինայում նրան հիշում են Դոնեցկի «Մետալուրգում» ունեցած ելույթներով և «Ստալում» կատարած աշխատանքով։ Նրա շտաբում որպես օգնական է աշխատում նաև ուկրաինացի Ռոման Մոնարյովը։ Պատմեք նրանց աշխատանքի մասին:
— Նրանք լրացնում են միմյանց: Մոնարյովը նրան շատ է օգնում մարզումային գործընթացում։ Նրանք մտերիմ տանդեմ են կազմել։
— Հայաստանում, բացի քեզնից, խաղում են Բրատկովը, Գեգեդոշը, Խլյոբասը …
— Այս ամռանը Հայաստան տեղափոխվեց նաև Կարասյուկը։
— Ինչո՞ւ են ուկրաինացի ֆուտբոլիստները տեղափոխվում Հայաստան: Առաջնության մակարդակը բարձրացե՞լ է։
– Ուկրաինացիները լավ ֆուտբոլիստներ են։ Ես ու Բրատկովը ցույց տվեցինք դա։ Մարդիկ տեսնում են մակարդակը և այդ պատճառով կանչում են Ուկրաինայի խաղացողներին: Բացի այդ, Մելիքյանն ու Մոնարյովը լավ ծանոթ են ուկրաինական ֆուտբոլին։ Նրանք գիտեն մեր մակարդակը, բայց կարծում եմ, որ մեր մակարդակն ավելի բարձր է, քան հայ ֆուտբոլիստներինը, և ավելի տրամաբանական է Ուկրաինայից ֆուտբոլիստ բերելը։ Մոնարյովն ու Մելիքյանը նույնպես ուկրաինական մտածելակերպ ունեն։
— Ուկրաինայի առաջնության մակարդակն ավելի բարձր է, բայց Հայաստան են մեկնում այն ֆուտբոլիստները, որոնք կարող էին հանդես գալ Բարձրագույն խմբում։
— Ի՞նչ եք կարծում՝ ավելի լավ է հանդես գալ «Մինայում», թե՞ «Փյունիկում», որտեղ կմրցես «Ցրվենա Զվեզդայի» և «Կլուժի» հետ։ Դա մեծ փորձ է: Ես այստեղ խաղացել եմ Չեմպիոնների լիգայում, դա իմ երազանքն էր։
Դժվար է դա անել Ուկրաինայի Պրեմիեր լիգայում: Պետք է լինել կա՛մ Կիևի «Դինամոյում», կա՛մ Դոնեցկի «Շախտյորում»: Եվ ահա, գրեթե երեք տարվա ընթացքում ես հինգ հանդիպում եմ անցկացրել Չեմպիոնների լիգայում, հինգ հանդիպում՝ Եվրոպայի լիգայում, իսկ այժմ հանդես եմ գալիս Կոնֆերենցիաների լիգայի խմբում։
— Հայաստանո՞ւմ են ֆուտբոլիստների աշխատավարձերն ավելի բարձր, թե՞ Ուկրաինայում։
— Իմ պայմաններն ավելի լավ են, քան Ուկրաինայում էր, երբ երեք տարի առաջ խաղում էի «Կարպատներում»։ Ե՛վ բոնուսները, և՛ աշխատավարձն ավելի բարձր են։
— Ինչի՞ համար եք ամենամեծ բոնուսը ստացել «Փյունիկում»:
— Չեմպիոնների լիգայի որակավորման փուլերը հաղթահարելու համար, բայց թվեր չեմ կարող նշել։ Լավ բոնուսներ են եղել։