Ֆուտբոլային ողջ գործունեության, վերելքների ու վայրէջքների ընթացքում նա հանդես էր գալիս Ֆրանսիայի դրոշի ներքո։ Սակայն դա երբեք չի խանգարել մշտապես հիշել ու խաղալ նաև պատմական հայրենիքի՝ Հայաստանի համար։ Այսպիսին է Յուրի Ջորկաեֆը։ Անվերջանալի սիրով նա սիրում էր Հայաստանը ու դա անում է մինչև հիմա։
Ջորկաեֆի հայրը հորական կողմից թաթար էր, մորական կողմից՝ լեհ։ Ջորկաեֆի հայկական արմատները գալիս են մորական կողմից։ Նախկին ֆուտբոլիստը մեծացել է հայկական սփյուռքում։ Գաղտնիք չէ, որ հայկական ընտանիքներում երեխաների դաստիարակությամբ գերազանցապես զբաղվում են մայրերը։ Ջորկաեֆի պարագայում ևս դա այդպես էր։ Մարիա Օհանյանը՝ Ջորկաեֆի մայրն է, ով հիմնականում զբաղվում էր որդու դաստիարակությամբ։ Ջորկաեֆը հիշում է իր պապուն՝ պատրիարք Գարո Օհանյանին, ում պատվին էլ անվանակոչել է կրտսեր որդուն՝ Օհանին։
Ջորկաեֆը ծնվել է Լիոնում։ Նա դառնալու էր ֆրանսիական ֆուտբոլի ամենաազդեցիկ դեմքերից մեկը։ Քիչ չեն դեպքերը, երբ փառքի ուղիներում մարդիկ մոռանում են իրենց արմատները, բայց Ջորկաեֆը այդպիսին չէր։ Նրա համար, ինչպես հայկական սփյուռքում ապրող ցանկացած հայի համար, ամենակարևոր խնդիրը Հայոց ցեղասպանության մասին բարձրաձայնելն էր։ Դա անելու ամենահարմար հարթակը, իհարկե, ֆուտբոլն էր։
Ջորկաեֆը ոչ մեկ անգամ է փորձել ֆուտբոլային դաշտն օգտագործել թուրքերի դեմ։ Չեմպիոնների լիգայի 1993/94 թվականների խաղարկության խմբային փուլում «Մոնակոն», որի կազմում հանդես էր գալիս հայկական արմատներ ունեցող ֆուտբոլիստը, հանդիպեց թուրքական «Գալաթասարային»։ «Մոնակոն» հաղթեց 3-0 հաշվով։ Այդ խաղում Ջորկաեֆը խփեց իր կարիերայի առաջին գոլը ակումբային ֆուտբոլի ամենահեղինակավոր մրցաշարում։ Չեմպիոնների լիգայում խփած առաջին գնդակը հատուկ ուղերձ ուներ․
«Սա իմ առաջին պատասխանն էր Հայոց ցեղասպանության համար»,-ասաց Ջորկաեֆը խաղից հետո՝ մեկնաբանելով խփած գնդակը։
Մեկ այլ հետաքրքիր դեպք տեղի ունեցավ 1998 թվականին, երբ Անկարան արգելեց Ջորկաեֆի մուտքը Թուրքիա։ Այդ տարվա օգոստոսին կազմակերպվել էր ֆուտբոլային հատուկ խաղ, որում Աշխարհի հավաքականը մրցելու էր Թուրքիայի ընտրանու հետ։ Խաղը նվիրված էր լինելու թուրքական հանրապետության ստեղծման 75-ամյակին։ Աշխարհի հավաքականի կազմում խաղալու էր նաև Ջորկաեֆը։ Թուրքական կողմը քաղաքական պատճառներով արգելեց Յուրիի մուտքը երկիր։ Ավելին, Թուրքիան «անձնական վիրավորանք» որակեց Ջորկաեֆի՝ Աշխարհի հավաքականի կազմում ընդգրկվելը։ Ի դեպ, հենց այս ժամանակ Ջորկաեֆը հայտարարել էր, որ բացարձակ ցանկություն չունի Ստամբուլ մեկնելու։
Այս առումով սկանդալային էր նաև 2000 թվականի նոյեմբերը։ Ջորկաեֆը հրաժարվեց Ֆրանսիայի հավաքականի հետ մեկնել Ստամբուլ՝ Թուրքիայի դեմ ընկերական խաղի։ Թուրքական “Turkiye” թերթը չշրջանցեց թեման․
«Հայոց ցեղասպանության անհիմն մեղադրանքները հիմա էլ սկսեցին տարածվել սպորտում»,-արձագանքեց թուրքական թերթը։
Երեք ամիս անց Ջորկաեֆն ու հավաքականում նրա խաղընկերներից մեկը՝ հայկական արմատներ ունեցող Ալեն Բոգոսյանը, շնորհակալություն հայտնեցին Ֆրանսիային Հայոց ցեղասպանության ճանաչման համար։
Ի դեպ, հայկական արմատներն ու հայկական սփյուռքը մեծ ներգործություն են ունեցել Ջորկաեֆի՝ կարիերայի գլխավոր տրանսֆերներից մեկում։ Երբ 1996-ին Ջորկաեֆի ծառայություններով հետաքրքրված էին եվրոպական ֆուտբոլի 2 գրանդներ «Ինտերն» ու «Բարսելոնան», Ջորկաեֆի ընտրությունը կանգ առավ միլանյան թիմի վրա։ Հիմնական պատճառն այն էր, որ Միլանում էր ապրում Ջորկաեֆի՝ մայրական կողմից զարմիկը՝ Կատյա Օհանյանը։ Ջորկաեֆը Իտալիայում իրեն ավելի հարմարավետ էր զգալու, քանի որ Միլանում հայերը շատ էին։ Երբ նա նոր էր տեղափոխվել «Ինտեր», փնտրում էր հայկական ազգանուններով հեռախոսահամարներ, զանգում, ծանոթանում ու շփվում հայերի հետ։ Նա անգամ չէր ներկայանում։ Առաջին հանդիպումներից հետո այդ մարդիկ անակնկալի էին գալիս՝ տեսնելով, որ իրենց հետ կապի դուրս եկած մարդը համաշխարհային ֆուտբոլի աստղ Յուրի Ջորկաեֆն է։
Գուցե հենց հայկական համայնքի ազդեցությամբ Ջորկաեֆը առաջին իսկ օրերից գերազանց ֆուտբոլ ցուցադրեց «Ինտերում»։ «Ներաձուրիների» համար բարդ այդ ժամանակաշրջանում նա դարձավ թիմի առաջատարն ու լուսավոր կետը։ Նրա խաղը այնքան էր տպավորել, որ Իտալիայի հավաքականի գլխավոր մարզիչ Չեզարե Մալդինին ասել էր հետևյալը․
«Հայկական ոգին ու ֆրանսիական խառնվածքը Ջորկաեֆին դարձրին աշխարհի լավագույն կիսապաշտպանը»։
Արամ Սահակյան
