Դմիտրի Գունկոն 2020 թվականին հեռացավ «Խիմկիից» և ուղևորվեց Հայաստան։ Ներքին առաջնությունում հաջողության հասնել միանգամից չստացվեց։ «Նոայի» և «Արարատ-Արմենիայի» հետ աշխատելուց հետո միայն երրորդ փորձից (2022/23թթ․ մրցաշրջան) «Ուրարտուի» գլխավորությամբ նրան հաջողվեց «ոսկե դուբլ» ձևակերպել՝ դառնալով նաև առաջնության լավագույն մարզիչ։ Գունկոն, չնայած Հայաստանում իր գործունեությանը, չի մոռանում ՌՊԼ-ն ու «Սպարտակը»։
Metaratings.ru-ն զրուցել է «Ուրարտուի» գլխավոր մարզչի հետ հայկական և ռուսական ֆուտբոլի մասին։ Հարցազրույցում Գունկոն պատմել է, թե ինչպես է կարողացել հաստատվել Հայաստանում, ինչպես նաև գնահատել Իվան Իգնատևի կարգավիճակն «Ուրարտուում»։
– Ասել եք, որ Գլուշակովի պայմանագիրն «Ուրարտուի» հետ կնքվել է «կոպեկներով», նույնիսկ հայկական ֆուտբոլի չափանիշներով։ Որքա՞ն են միջինում վաստակում ֆուտբոլիստները Հայաստանում։ Ո՞րն է ամենախոշոր պայմանագիրը Հայաստանի առաջնությունում։
– Ամենամեծ պայմանագրերի մասին խոսելիս կարող ենք հիմնվել միայն ասեկոսեների վրա։ Կարծում եմ, որ Հայաստանի ամենաբարձր վարձատրվող ֆուտբոլիստները խաղում են «Նոայում»։ Վարձատրությունները մի կողմ, բայց մեզ մոտ բոլոր թիմերն ամբողջովին մասնավոր են․ մենք պետությունից ոչ մի լումա չենք ստանում, և ակումբների նախագահները ծախսում են իրենց անձնական գումարները։ Այդ ֆինանսները կարելի է ուղղել աշխատավարձերին, բայց կարելի է նաև ներդնել ֆուտբոլի զարգացման մեջ։
Հայաստանի առաջնությունում քիչ են այն ակումբների սեփականատերերը, որոնք ձգտում են զարգացնել ֆուտբոլը։ Մեր նախագահ Ջևան Չելոյանցը նրանցից մեկն է։ Օրինակ, հիմա նա Երևանից դուրս հողատարածք է ստացել բազա կառուցելու համար։ Այնտեղ նա կառուցելու է նաև մարզադաշտ և հինգ մարզումային դաշտ։ Ավելին, նա գնել է Երևանում գտնվող մեկ մարզադաշտ՝ վերակառուցելու և նոր, ժամանակակից մարզադաշտ կառուցելու համար։ Հասկանալի է, որ այս ամենը մեծ ֆինանսական բեռ է կրում, բայց դա ներդրում է ենթակառուցվածքների և ապագայի համար։
