Ժամեր անց հրաժեշտ կտանք 2020 թվականին։ Այն բարդագույն տարի էր նաև մարզաշխարհում։ Տարվա առաջին հատվածում սպորտը պարզապես կանգ առավ ու բավականին երկար ժամանակ մշուշոտ էր մարզական աշխարհի վերադարձի ժամկետները։
Կորոնավիրուսի համավարակը փոխեց ամեն բան։ Սկզբում կար տեսակետ, որ տանը մնալով՝ հնարավոր կլինի կանգնեցնել վարակը, կամ էլ այն կառավարելի դարձնել, սակայն դա չեղավ։ Մարզական աշխարհը սկսեց մտածել համավարակի պայմաններում վերադարձի մասին ու համընդհանուր դադարից 2 ամիս անց մեր շատ սիրելի սպորտաձևերը կամաց-կամաց վերադարձան։
Դատարկ ստադիոններ
Ակնհայտ էր, որ այսպիսի պայմաններում այսքան շուտ հնարավոր չէր երկրպագուներին վերադարձնել ստադիոններ։ Ֆուտբոլում տարբեր լիգաներ գտան իրենց լուծումները։ Օրինակ, Լա լիգայում ստեղծվեց երկրպագուների վիրտուալ աջակցություն, ԱՊԼ-ում տեսակապի օգնությամբ ստադիոնում ներկա էին թիմերի երկրպագուները։ Մարզական բոլոր կառույցներն այս ընթացքում աշխատում էին երկրպագուներին դաշտ վերադարձնելու վրա, ու դա ինչ-որ չափով ստացվեց։ ՈՒԵՖԱ-ի սուպերգավաթի խաղը առաջիններից էր, որում թույլատրվեց երկրպագուների վերադարձը ստադիոն։
Խառնաշփոթ օրացույց
Եթե ֆուտբոլի պարագայում ամեն ինչ առավել քան լոկալ է, ապա կային մարզաձևեր, որոնց վերադարձը պլանավորելու համար պահանջվեց ավելի մեծ ժամանակ, քան ենթադրվում էր։ Դրա հիմնական Այս առումով բարդ էր իրավիճակը թենիսիստների համար, ովքեր կորտ վերադարձան միայն օգոստոսին։ Ֆորմուլա 1-ում մրցաշրջանը սկսվեց հուլիսին։ Թե՛ թենիսում, թե՛ Ֆորմուլա-1-ում հնարավոր եղավ որոշ միջոցառումների թույլ տալ նաև երկրպագուների մուտքը, սակայն դա արվում էր սահմանափակ թվով մարդկանց համար։ Այս ամենի պարագայում մարզաձևերի օրացույցներում իսկական խառնաշփոթ էր։
Արտասովոր պայմաններ
Կորոնավիրուսը իր հետ բերելու էր նոր պայմաններ։ Ակնհայտ է, որ որևէ երկիր չէր կարող թույլ տալ իր տարածքում մարզական միջոցառման անցկացումը, եթե դրանում համաճարակային ռիսկերը հասցված չլինեին նվազագույնի։ Այս առումով մարզիկները բախվում էին մշտապես դիմակ կրելու, պարբերաբար թեստավորվելու, մամուլի հետ հատուկ ձևով շփվելու ու այլ բարդությունների հետ։ Թեպետ այդ ամենը բերեց նաև նոր, հետաքրքիր երևույթների առաջացմանը։ Օրինակ, թենիսում խաղացողները հանդիպման ավարտից հետո միմյանց ողջունում էին ռակետների հպմամբ, այլ ոչ թե ձեռքով։
Չափազանց խիտ ու ինտենսիվ գրաֆիկը այս ընթացքում բնորոշ էր գրեթե բոլոր մարզաձևերին։ Ֆուտբոլում մինչև հիմա թիմերը խաղում են 3-4 օրը մեկ անգամ։ Ակնհայտ է, որ այսպիսի խիտ օրացույցով թիմերի ցուցադրած խաղը որոշակի անկում է ապրել, բայց այլ կերպ պարզապես հնարավոր չէ։ Նույն իրավիճակն է նաև այլ մարզաձևերում։ Երբեմն լինում են դեպքեր, երբ անգամ չի փոխվում մրցաշարերի անցկացման վայրը։ Նույն քաղաքում, նույն վայրում մարզիկները երկու տարբեր մրցաշար են անցկացնում՝ դրանով նվազեցնելով կորոնավիրուսի տարածման հնարավորությունը։
Հաղթական վերադարձ
Չնայած դատարկ տրիբունաներին ու արտասովոր պայմաններին՝ սպորտի երկրպագուները առաջին հերթին ուրախ են, որ մարզական աշխարհը որոշակի փոփոխությունների ենթարկվելուց հետո ներկայացավ իր երկրպագուներին նորովի։ Այո՛, սպորտի վերադարձը հաղթական էր, քանի որ այսպիսի պայմաններում այսքան մարզական միջոցառումների անցկացումը միանշանակ հաղթանակ է մարզական կառույցների համար։
Օնլայն ձևաչափը սպորտում
Մարզաձևերից որոշները մեծ հաշվով չտուժեցին։ Կորոնավիրուսի պայմաններում շախմատը ընտելացավ հեռավար աշխատելաոճին։ Մի շարք մրցաշարեր անցկացվել են ու շարունակում են անցկացվել օնլայն ձևաչափով։ Քիչ էին խնդիրները նաև կիբերսպորտում։
Հին ու բարի ժամանակների սպասումով
Նոր տարին իր հետ նոր հույսեր ու ցանկություններ է բերում։ Իհարկե, ակնհայտ է, որ ամեն ինչ միանգամից չի կարող կարգավորվել ու դառնալ այնպես, ինչպես համավարակից առաջ էր։ Սակայն մեծ հույս կա, որ 2021 թվականը մարզական աշխարհի ամբողջական վերադարձի տարի կլինի։
Գալիք տարում են անցկացվելու Տոկիոյի Օլիմպիական խաղերն ու ֆուտբոլի Եվրոպայի առաջնությունը, որոնք հետաձգվել էին կորոնավիրուսի պատճառով։ Այս միջոցառումների անցկացումը բարդ ու պատասխանատու գործընթաց է լինելու թե՛ ՄՕԿ-ի, թե՛ ՈՒԵՖԱ-ի համար։ Հուսանք, որ շատ շուտով մարզական աշխարհը կվերադառնա իր հին ու բարի ժամանակներին ու բնականոն հունին։ Ի վերջո, հենց սպորտն էր այն միջոցը, որի շնորհիվ բոլորս շատ հաճախ կարողանում էինք ցրվել ու որոշակի հետաքրքրություն գտնել այս բարդ ժամանակներում։
Արամ Սահակյան
