Ֆուտբոլ. այս խաղը մեզ պարգևում է անբացատրելի զգացմունքներ: Մեր սիրելի ակումբի ֆուտբոլիստը մոտենում է դարպասին, և….. մեր բջիջներում այնպիսի էմոցիոնալ պոռթկում է տեղի ունենում, որը հավասարազոր է 4 բալանոց երկրաշարժի:
Անգլիացի գիտնականների այս պնդմանը կարող եք թերհավատորեն մոտենալ, բայց այն փաստը, որ այս խաղը ավելին է, քան սպորտը ՝ անհերքելի է :
Մի վայր, որտեղ միահյուսված են պարտությունն ու հաղթանակը ՝ արցունքների առկայությունն անխուսափելի է:
Սակայն, այսօրվա մեր հերոսների արցունքները հորդացել են խաղի մեկնարկից շատ ավելի վաղ:
Sands United FC
Միգուցե, այս հապավումն անծանոթ է ձեզ, ինչը լիովին հասկանալի է: Այս ակումբը չի մասնակցում Չեմպիոնների լիգայի խաղարկությանը, չի մրցում ԱՊԼ-ի չեմպիոնական տիտղոսի համար:
Ավելին՝ նրանց չի հուզում խաղի ելքը. այս տղաները սովորում են ապրել ՝ իրենց ցավը թաղելով «ավազե տնակում»:
Սենդս Յունայթեդ
Յուրաքանչյուր ֆուտբոլիստ երազում է փառքի և տիտղոսների մասին, բայց ՝ ոչ նրանք: «Սենդս Յունայթեդում» խաղացող տղամարդկանց համար, յուրաքանչյուր հանդիպումը հիշատակի մի մանիֆեստ է:
Ակումբը հիմադրվեց 2017 թվականի հոկտեմբերի 6-ին: Դրանից 3 ամիս առաջ, Ռոբ և Շարլոթ Ալենների ընտանիքը իրական ցնցում ապրեց:
90 րոպե. սա այն ժամանակահատվածն է, երբ դուք երկրպագում եք ձեր սիրելի ակումբին: Ցավոք, սրանք նաև այն րոպեներն են, որոնց ընթացքում Բրիտանիայում մահանում է առնվազն 1 նորածին երեխա:
Երեխայի կորուստ. կնոջ համար սա մի աղետ է, որը բառերով բացատրելն անհնար է: Մոր և մանկան էմոցիոնալ կապը սահմաններ չի ճանաչում:
Բրիտանացի բժիշկ Վիլյամ Ֆրիկլանդը, ով հանդիսանում էր թագավորական ընտանիքի մանկաբարձը, սիրում էր կրկնել. «Ամեն անգամ, երբ կտրում եմ մանկան պորտալարը, թվում է ՝ բաժանում եմ նրան իր մայրիկից: Սակայն, դա այդպես չէ. այդ պահից սկսած, նրանք միավորված են մեկ այլ ամուր հանգույցով ՝ հոգևոր կապով, որը երբեք չի կարող քանդվել»:
Վիլիամ Ֆրիկլանդ
Իսկ ի՞նչ ասել հայրիկների մասին: Հետազոտությունները ցույց են տվել, որ երեխա կորցրած տղամարդիկ ավելի հաճախ են դիմում ինքնասպանության:
Արտասովոր է, որ «ուժեղ սեռ» համարվող էակներն ավելի խոցելի են, քան կարելի էր պատկերացնել: Նրանցից շատերը չեն բղավում և չեն արտասվում, բայց դա չի նշանակում, որ չեն տառապում:
«Սենդս Յունայթեդում» հավաքված են տարբեր մասնագիտությունների տղամարդիկ, որոնց միավորող հանգամանքը ՝ վիշտն է:
Նրանցից շատերը բժիշկների հատուկ հսկողության տակ են: Այս մարդիկ ամեն օր ընդունում են բազմաթիվ հաբեր, որոնք պետք է մեղմացնեն, թմրեցնեն նրանց ցավը:
Օլիվեր Իրբի
«Դստերս մահը խլեց իմ կյանքը: Հասկանու՞մ եք, տղամարդիկ դրա մասին չեն սիրում խոսել: Սա այն թեման չէ, որը կարելի է քննարկել մեկ գավաթ գարեջրի շուրջ: Ժամանակի ընթացքում դա սպանում է քեզ:
Ջեյք Բալ
«Հարազատների խղճացող հայացքները, անցորդների դեմքերը, նույնիսկ ՝ շքամուտքի լուսամփոփը հիշեցնում է քեզ, որ կյանքիդ մի մասնիկն անհետ հեռացել է:
Լեոն Գևին
«Ես անվերջ խմում էի: Չեմ էլ հիշում, թե այդ դեպքից հետո որտեղ եմ ապրել: Սարսափելին այն է, որ կինս ստիպված էր այդ վիշտը միայնակ տանել: Զարմանալի է, բայց ընկերներիցս շատերը հեռացան ինձնից: Նրանք ասում էին, որ պետք է առաջ գնամ, շարունակեմ իմ կյանքը, բայց դրանք միայն խոսքեր էին…Ինձ իրական օգնություն էր անհրաժեշտ:
Բրիտանական հոգեբանների միությունը տրամադրեց այդ օգնությունը: Այնտեղ գործում են հոգեբանական խմբակներ, որտեղ ընդգրկված են իրենց զավակներին կորցրած ծնողները:
«Դրանք ծանր հանդիպումներ էին: Մենք շրջան էինք կազմում և սկսում էինք խոսել ՝ փորձելով դուրս թողնել մեր ներսում կուտակված վիշտը: Անկեղծ կլինեմ, շատերը մի քանի սեանսից հետո հեռանում էին:
Հոգեբանները խնդրում էին գրատախտակի վրա գրել մեր երեխայի անունը և մի երկտող թողնել նրան: Հիշում եմ ՝ հայրերից մեկը կավիճը գցեց հատակին և արտասվեց: Դա առաջին անգամն էր, որ արցունքը հոսեց մեզնից մեկի աչքերից: Օրերը անցնում էին. այդ հանդիպումները վերածվել էին ոչինչ չտվող մի արարողության:
Գիտակցում էինք, որ մեր վիշտը բուժելու լավագույն միջոցը ՝ մյուսներին օգնելն է: Ռոբ Ալենը առաջարկեց ֆուտբոլային թիմ ստեղծել և բարեգործական հանդիպումներ անցկացնել:
Լեոն Գևին
Այս միտքը դրական արձագանք ստացավ և մենք հիմնեցինք «Սենդս Յունայթեդ» ակումբը:
Առաջին խաղը անցկացրինք 2018-ի մայիսի 23-ին: Մարդիկ հետաքրքրվեցին մեր նախաձեռնությամբ և մենք որոշեցինք նոր հանդիպումներ կազմակերպել: Բրիտանիայի տարբեր հատվածներից մասնակիցներ էին գալիս:
Այս հանդիպումներից ստացած գումարները մենք փոխանցում ենք հիվանդ նորածինների հիմնադրամին: Յուրաքանրյուրը կարող է ՝ 10, 20 կամ 50 եվրո փոխանցել մեր ստեղծած հաշվեհամարին:
Այսպիսով, փորձում ենք մեր «ավազե հատիկը» ներդնել փոքրիկների կյանքը փրկելու գործում: Թիմի անվանումն էլ դրա մասին է խոսում ( sand-ավազ)»:
Նրանց համար կարևոր չէ մրցակցի անունը, նրա կարգը: Այս տղաները գտել են իրենց ցավը արտազատելու լավագույն միջոցը:
Այո, նրանք չեն նշում խփած գնդակները, բղավում գոլի պարգևած բերկրանքից, սակայն, խաղադաշտում անցկացրած յուրաքանչյուր րոպեն նրանց ապրելու և առաջ շարժվելու հույս է ներշնչում: Դրա լավագույն ապացույցը ՝ Օլիվեր Իրբիի այս խոսքերն են.
«Ողջույն, բարեկամներ. մեծ ոգևորությամբ և ուրախությամբ պետք է հայտնեմ, որ կինս ՝ Մելը, կրկին հղի է: Գիտեք, այս տողերը գրելիս ձեռքերս դողում են: Բժիշկներն ասում են, որ ամեն ինչ կարգին է:
Կարծում եմ ՝ կարիք չկա ասելու, թե որքան երջանիկ և հուզված եմ հիմա: Հույս ունեմ, որ դուք ՝ իմ թիմակիցները, այդ օրը կլինեք իմ և Մելի կողքին: Մեզնից յուրաքանչյուրն ունի երկրորդ հնարավորություն, կրկին ժպտալու իրավունք: Աստված պահապան բոլորիս»:
Օլիվեր Իրբիի դուստրը ՝ Մելը
Նամակից մի քանի ամիս անց….
2019 թվականի սկզբին, «Սենդս Յունայթեդը» անցկացրեց մի հանդիպում, որը նվիրված էր փոքրիկ Ամելիին: Այս աղջնակը դարձավ վերածնված հույսի խորհրդանիշը:
«Իմ միակ ցանկությունն այն է, որ մեր թիմում նոր «ֆուտբոլիստներ» չհայտնվեն: Ոչ մի ծնող արժանի չէ նման ճակատագրի: Մենք կշարունակենք հանդիպումներ անցկացնել ՝ փորձելով փրկել փոքրիկ հրեշտակների կյանքերը»: Ռոբ Ալեն
Նարեկ Գրիգորյան
