Խաբի Ալոնսոյի «Բայերը» շարունակում է մնալ համաշխարհային ֆուտբոլի լուրերի գլխագրերում։ Ակումբի պատմության առաջին չեմպիոնությունից արդեն անցել է մոտ 1 շաբաթ, բայց բոլորը խոսում են իսպանացի երիտասարդ մասնագետի ֆենոմենի մասին։ Նախօրեին քիչ էր մնում՝ ընդհատվեր «Դեղագործների» անպարտելիության շարքը, սակայն «Վեստ Հեմի» հետ արտագնա խաղում նորից «Բայերը» փրկվեց վերջին րոպեին Ֆրիմպոնգի գոլի շնորհիվ։ Այժմ 44 հանդիպում՝ առանց պարտության. սա եվրոպական թիմերի բացարձակ ռեկորդ է։
Խաբի Ալոնսոյի նման արդյունքների անհվանականությունը երկրպագուները բացատրում են հեշտությամբ։ Միայն թվենք՝ ինչ մարզիչների հետ է աշխատել իր կարիերայի ընթացքում, ու ամեն ինչ կընկնի իր տեղը։ «Լիվերպուլում» երիտասարդ Ալոնսոյին մարզել է Ռաֆայել Բենիտեսը, Մադրիդի «Ռեալում» նրան մարզել են Կառլո Անչելոտտին ու Ժոզե Մոուրինյոն, «Բավարիայում» նրան «մեքենա» է դարձրել Պեպ Գվարդիոլան, հավաքականում էլ նրան իսկական չեմպիոն է դարձրել Վիսենտե դել Բոսկեն՝ մարզիչների հրաշալի ցանկ։ Նման մասնագետների կողքին նույնիսկ կանգնելը կարող է ինչ-որ բան սովորեցնել։
Բայց քչերը գիտեն, որ Ալոնսո-մարդու կայացման և իսկական պրոֆեսիոնալ դառնալու գործում աննկարագրելի դեր ունի նրա ընտանիքը, որը, ինչպես պարզվում է, շատ ֆուտբոլային է։
Ալոնսո-ավագը դարձել է Իսպանիայի չեմպիոն, եղել է Մարադոնայի թիմակիցը
«Անհավանական ուժեղ հենակետային կիսապաշտպան։ Նա տիրապետում է հիանալի հարվածների, ինչի շնորհիվ խփել է բազմաթիվ գեղեցիկ ու կարևոր գոլեր »,- առաջին հայացքից կարող է թվալ, որ այս բնորոշումները վերաբերվում են Խաբի Ալոնսոյին։ Բայց ոչ։ Նման որակումներ Cadena Ser-ը տվել է Խաբիի հորը։ Պերիկո Ալոնսոն կարիերան սկսել է հարազատ «Տոլոսա» ակումբում: 1974 թվականին նրա հետ պայմանագիր է կնքել «Ռեալ Սոսյեդադը»։ Առաջին երկու մրցաշրջանը Ալոնսո-ավագը փայլեցնում էր պահեստայինների նստարանը և միայն 1977 թվականին՝ 24 տարեկանում, նա նշեց նորամուտը Լա Լիգայում։
Սովորաբար, այսքան ուշ «ծաղկած» ֆուտբոլիստները երկար ու հաջողակ կարիերա չեն ունենում։ Բայց Պերիկոն հաստատվեց բասկերի կազմում և դարձավ առանցքային խաղացող՝ հաջորդ 5 մրցաշրջանների ընթացքում: Ավելին՝ Ալոնսոն «Սոսյեդադի» կազմում դարձավ երկրի կրկնակի չեմպիոն 1981 և 1982 թվականներին։ «Սոսյեդադում» այդ ժամանակ խաղում էին Լուիս Արկոնադան, Խեսուս Մարիա Սամորան, Ռոբերտո Լոպես Ուֆարտեն և Խեսուս Մարիա Սատրուստեգին։ Սրանք անուններ են, որոնք շարքային ֆուտբոլասերներին ծանոթ չեն, սակայն նույն Cadena Ser-ի վկայություններով, այս խաղացողները հանգիստ կհամալրեին այսօրվա «Ռեալի» կամ «Բարսելոնայի» կազմը։
Այդ «Սոսյեդադից» Խաբիի հայրը հասավ Իսպանիայի հավաքական, որի հետ նա մեկնեց 1982 թվականի աշխարհի առաջնությանը, անցկացրեց բոլոր 5 հանդիպումները։ Նույն 1982 թվականին «Բարսելոնան» «Սոսյեդադին» ու կիսապաշտպանին արեց ռեկորդային առաջարկ՝ 70 միլիոն պեսետ (մոտ 420 հազար եվրո)։ Հրաժարվելն անիմաստ էր։ Ալոնսո-ավագը մեկնեց Կատալոնիա, մի քանի օր անց թիմը ձեռք բերեց նաև Մարադոյանին։ Նրանց գումարում ենք նաև Բերնդ Շուստերին ու ստանում կրեատիվության անհավանական մակարդակ։
Առաջին 2 մրցաշրջաններում Պարիկոն «Բարսայի» մեկնարկային կազմի «բետոն» ֆուտբոլիստ էր, եղան նաև տիտղոսներ՝ Իսպանիայի գավաթ և Սուպերգավաթ։ Բայց 1984 թվականին ամեն ինչ փոխվեց։ Թիմը գլխավորեց անգլիացի մարզիչ Թերի Վենեյբլսը, և Ալոնսոն հայտնվեց պահեստայինների նստարանին։ 1985 թվականին «Բարսան» նվաճեց նաև Իսպանիայի ոսկին։ Պերիկոն ևս ստացավ իր մեդալը, սակայն այդ մրցաշրջանում անցկացրեց ընդամենը 2 հանդիպում։ Չնայած կատալոնյան կարիերայի կարճաժամկետ լինելուն, Պերիկոն, այնուամենայնիվ, գրեց իր անունն ակումբի պատմության մեջ՝ խփելով «Բարսելոնայի» պատմության 6000-րդ գոլը։ Ալոնսոն մնաց Կատալոնիայում, որտեղ ավարտեց կարիերան համեստ «Սաբադելում»։ Դրանից հետո նա անցավ մարզչական աշխատանքի։ Նրա վերջին ակումբը մարզչի պաշտոնում եղել է հենց «Սոսյեդադը»: Հետաքրքիրն այն է, որ Պերիկոն հեռացվել է պաշտոնից որդու նորամուտից ընդամենը մի քանի շաբաթ առաջ:
Միկել Ալոնսո — խաղ եղբոր հետ, Բոլթոն, փիլիսոփա
Ալոնսոն ունի նաև ավագ եղբայրներ։ Միկել Ալոնսոն նույնպես ֆուտբոլիստ է դարձել ու բարձր մակարդակով խաղացել է 3 տարի։ 2001-ից 2004 թվականներին Խաբին և Միկելը միասին խաղացել են «Ռեալ Սոսյեդադում»: Բասկյան ակումբում 2 փառահեղ մրցաշրջան անցկացնելուց հետո Խաբին տեղափոխվեց «Լիվերպուլ»։ Մի քանի մրցաշրջան անց ԱՊԼ-ում մի Ալոնսո ևս հայտնվեց՝ Միկելը համալրեց «Բոլթոնի» շարքերը։ Իսպանացի ֆուտբոլիստը խաղաց վարձավճարով, բայց ամեն ինչ այնքան էլ հաջող չստացվեց. Մարզիչ Գարի Մեգսոնը Միկելի մեջ չտեսավ հեռանկար, նրան նստեցրեց պահեստայինների նստարանին։ Վնասվածքներն ու անգլիական մենթալիտետի հետ կապված խնդիրները ևս նպաստեցին թույլ մրցելույթներին։
Բնականաբար, Միկելին չհաջողվեց զգլխիչ կարիերա ունենալ՝ 0 գավաթ և 0 կանչ հավաքական։ Բայց մի քանի հաճելի թիվ իր կարեիրայում Միկելը գրանցել է՝ ավելի քան 100 հանդիպում «Սոսյեդադի» կազմում, ներկայություն ԱՊԼ-ում։
Խաբիի ավագ եղբայրը հետաքրքիր կերպար է։ Հայտնվելով «Բոլթոնում»՝ նա արագորեն անգլերեն ուսանեց։ Միկելի խոսքով՝ նա Անգլիայում փորձում էր շատ շփվել անգլիացիների հետ, առավոտից երեկո ազատ ժամերին կարդում էր անգլիական գրականություն։ Նա նույնիսկ գրանցվել էր Մանչեսթերի համալսարանում չինարեն լեզվի դասընթացների: Հետագայում ուսանելու սերը դարձավ ավելի մեծ, քան ֆուտբոլը։ «Իմ տունը լի է գրքերով։ Ես ստեղծագործել եմ սիրում, իմ ազատ ժամանակը ես ծախսում եմ՝ նոր դասընթացներ, հատուկ կուրսեր փնտրելով: Ավարտել եմ փիլիսոփայության ֆակուլտետը, հիմա մագիստրոս եմ և սովորում եմ ժեստերի լեզուն»,- ասել է Միկելը։
Կարիերան ավարտելուց և որոշակի դադար վերցնելուց հետո, Միկելը դարձավ Խաբիի օգնականը։ Լրատվամիջոցները գրում են, որ նա պատասխանատու է խաղացողների հետ շփման համար, աչքի է ընկնում ողջամիտ ու հանգիստ պահվածքով՝ այն, ինչ սովորաբար պետք է լինում իմպուլսիվ ու ակտիվ մարզիչներին։
Յոն Ալոնսո — մրցավարական թեթև կարիերա, քիչ հայտնիություն
Ալոնսոների ընտանիքի ամենաքիչ հայտնի կերպարը Խաբիի երկրորդ եղբայրն է՝ Յոնը։ Նա նույնպես փորձել է դառնալ մեծ ֆուտբոլիստ, մյուսների նման սկսել է գնդակ գլորել ծովափին, բայց կարիերան չի ստացվել։ Պատանեկության տարիներին Յոնին մի քանի անգամ վստահել են մրցավարություն։ Պատկերացրեք՝ նա հավանեց այդ զբաղմունքը։ Տարիների ընթացքում Յոնն աճեց, սկսեց սպասարկել մարզային մրցաշարեր, երիտասարդական թիմերի հանդիպումներ։
Բայց, ինչպես և Միկելը, Յոնը ևս հեռու գնալ չկարողացավ։ Մրցավարական կարիերան տարածաշրջանային լիգաներից այն կողմ չգնաց: Թե ինչով է նա այժմ զբաղվում, հայտնի չէ։ Սակայն եղբայրներն ու հայրը դեռ շատ մտերիմ հարաբերություններ ունեն։ Խաբիի որդու անունը Յոն է, ըստ երևույթին՝ եղբոր պատվին։
Խաբիի խոսքով նրա կայացման գործում մեծ դեր է ունեցել հայրը, որը նրան սովորեցրել է հաճույք ստանալ ոչ թե հարված կատարելուց, այլ փոխանցելուց։
«Ես ու եղբայրս հորս հետ գնում էինք մարզումների, մարզվում էինք դաշտի մեկ այլ հատվածում։ Ես 5-6 տարեկան էի, երբ հասկացա, որ այն, ինչ անում եմ ես, մյուս երեխաները չեն կարող անել՝ փոխանցում կատարելուց հաճույք ստանալը։ Մեր մարզումը հիմնված էր հենց փոխանցումների և ոչ թե հարվածելու վրա,— ասել է Խաբի Ալոնսոն:
Կրթությունը լրիվ այլ «կինո» է։ Խաբիին թույլ չեն տվել մտածել ֆուտբոլիստի կարիերայի մասին մինչև չափահաս դառնալը։ Մի անգամ նա ձախողել էր իսպաներենի թեստը, ինչի պատճառով նա 1 (!!!!) ամիս մնացել էր առանց ֆուտբոլի:
«Ես ընդհանրապես չէի մտածում, որ ֆուտբոլիստ կդառնամ. Մինչև 16 տարեկանը սովորական կյանքով էի ապրում՝ գնում էի դպրոց, դասերից հետո ֆուտբոլ էի խաղում։ Ֆուտբոլը չխանգարեց իմ հասունացմանը, քանի որ եթե մանկուց զբաղվել ես պրոֆեսիոնալ ֆուտբոլով, կարող ես մեկուսանալ աշխարհից։ Երևի հենց դա է ինձ օգնել կառուցել իմ կյանքը»։
«Հայրս ասում էր, որ պետք է ամուր կանգնեմ ոտքի վրա: Երբ ամեն ինչ լավ է ընթանում, մարդիկ երջանիկ են։ Իսկ երբ վատ է, բոլորը սկսում են մեղավորներ փնտրել: Երեխայի համար գլխավորը չհիասթափվելն է։ Հորս խորհուրդներն ինձ օգնել են դառնալ լավ մարդ, հետո արդեն մեծ պրոֆեսիոնալ, — ասել է Ալոնսոն։
2023 թվականի հոկտեմբերին Խաբիի եղբայրը՝ Յոնը, և հայրը՝ Պերիկոն, ներկա են եղել «Բայերի» հանդիպմանը Եվրոպայի լիգայում։ Այդ խաղում Խաբի Ալոնսոյի թիմը հաղթեց 5-1 հաշվով։ Այդ օրը տեսախցիկները որսում էին նրա ընտանիքի անդամների անթաքույց ժպիտը։ Դե հիմա պատկերացրեք՝ որքան երջանիկ են նրանք հիմա։
Ռոբերտ Գասպարյան
