Հայաստանի հավաքականի ամեն պարտությունից հետո, հավանաբար, գլխավոր մարզիչն ինքն իրեն տալիս է մի հարց. ինչու՞ միշտ ես:
Այո՛, ինչու՞ է միշտ մեղավոր գլխավոր մարզիչը:
Մեր ընտրանու վերջին 2 հանդիպումից անցել է մի քանի օր, և հիմա ժամանակն է սառը գլխով վերլուծելու ստեղծված իրավիճակը:
Արմեն Գյուլբուդաղյանցը հրաժարական տվեց: Լիխտենշտեյնի ու Ֆինլանդիայի դեմ խաղերից հետո մեղադրանքների տարափ հոսեց դեպի Գյուլբուդաղյանցը: Այո՛, հոսեց, քանի որ այդ օրերին 2 բանակ էր ձևավորվել. առաջին կողմը փորձում էր ցույց տալ մարզչի կատարած աշխատանքը և «արդարացնել» նրան, իսկ երկրորդ կողմը սկսեց պահանջել մարզչի հրաժարականը: Երբ Արմեն Գյուլբուդաղյանցը հրաժարական տվեց, շատերը հոտնկայս ծափահարում էին: Ֆուտբոլում, ինչպես նաև կյանքում, կան չգրված օրենքներ, որոնք պետք է հարգել: Մարզչի կողքին կարելի էր կանգնել նաև այն ժամանակ, երբ հավաքականը տապալեց վերջին 2 հանդիպումները: Քանի որ լայն զանգված այդպես չարեց, ուրեմն նրանց ծափահարություններն էլ էին կեղծ:
Գյուլբուդաղյանցը բազմիցս ապացուցել է, որ եթե իրեն տան հնարավորություն և ժամանակ՝ նա կհավաքի խճանկարը: Ի վերջո, 7 տարի անց հավաքականի խաղում ձեռագիր տեսանք, և այդ ձեռագիրն ընթեռնելի էր բոլորի համար: Գյուլբուդաղյանցը ընտրական փուլի սկզբում ցույց տվեց, թե ինչպես կարող է 2 խաղի միջակայքում փոխել հավաքականի խաղաոճը: 4 խաղում մեր ընտրանին հաղթեց Լիխտենշտեյնին,Հունաստանին, Բոսնիային ու արժանապատիվ ֆուտբոլ խաղաց Իտալիայի դեմ: Ու՞մ շնորհքն էր դա. Ու՞մ:
Աներկբա, շատ ծամծմված թեմա. թեկուզ նրա համար, որ վերջին մի քանի տարիներին նույն պատնեշին ենք բախվում և պղտոր ջրում ձուկ ենք որսում: Եթե փորձեք մեղավորներ գտնել, հավատացեք, շատերը կգամվեն անարգանքի սյունին:
Ինչու՞ է մեղավոր մարզիչը: Երբ Մանուել Նոյերին 2 անգամ տխրեցնելուց հետո, Սարգիս Ադամյանը գալիս է հավաքական ու 180 րոպե խաբքեր սովորում:
Ինչու՞ է մեղավոր: Երբ Մոսկվայի «Դինամոյի» դարպասը հաղթական գոլ խփելուց հետո Ալեքսանդր Կարապետյանը խաղադաշտում 180 րոպե չի կարողանում գտնել իրեն:
Երբ 2-3 փայլուն խաղ անցկացնելուց հետո Արամ Հայրապետյանը գալիս է հավաքական ու մանկական սխալներ թույլ տալիս: Հենց այս գործոններն են ուրույն նշանակություն ունեցել հավաքականի անհաջող խաղում: Այո՛, մարզիչը նույնպես որոշակի սխալներ թույլ տվեց, բայց ամբողջ բեռը բարձել մարզչի ուսերին, թեկուզ բարոյական տեսանկյունից, ազնիվ չէ: Հավատացե՛ք, եթե նույն Ադամյանը չխաղար Ֆինլանդիայի դեմ կամ շուտ փոխարինվեր, ապա ավելի շատ մեղադրանքներ կլինեին մարզչի հասցեին. ինչու՞ չխաղացնել «Բավարիային» 2 գոլ խփած Ֆուտբոլիստի:
Այնուամենայնիվ, փաստ է, որ Գյուլբուդաղյանցն այլևս հավաքականի ղեկին չէ, և նաև փաստ է, որ նա հավաքականի լավագույն մարզիչներից է եղել : Նրան կարելի է դասել Պորտերֆիլդ, Մինասյան շարքին: Հիմա փորձենք հեռադիտակով մառախլապատ հեռվում նշմարել հույսի լույսը: Եթե մարզիչը ընտրական փուլի ավարտից հետո, միևնույն է, հեռանալու էր, ապա Հայաստանի լավագույն մարզիչներից մեկը հերթական անգամ աչքի ընկավ օգտակար գործողությամբ: Շատերն այն կարծիքին են, որ նա պետք է ավարտին հասցներ իր գործը հավաքականում. այն է՝ ավարտել ընտրական փուլը: Բայց մեդալն ունի նաև հակառակ կողմ: Մարզիչն իր վաղաժամ հրաժարականով հավաքականի հաջորդ մարզչին տվեց երկխաղյա փորձաշրջանի հնարավորություն: Գյուլբուդաղյանցն ապացուցել է արդեն, որ հնարավոր է 2 խաղի արդյունքում հանրությանը հավաքականի ձեռագիր ներկայացնել: Այնպես որ, սա հնարավորություն կլինի նորանշանակ մարզչին իրեն դրսևորելու և ցույց տալու՝ կարո՞ղ է շարունակել մարզել հավաքականը, թե՝ ոչ:
Տարբերակների մասին չարժե խոսել, քանի որ անշնորհակալ գործերի շարքին ևս մեկը կավելացնենք: Իսկ նոր մարզիչը ի՞նչ է փոխելու: Արդյոք հնարավո՞ր է Բոսնիայի դեմ ցուցադրած խաղի որակը ապագայում ավելացնել: Եթե ոչ, ապա ինչու՞ Գյուլբուդաղյանցին չպահեցինք, իսկ եթե այո, ապա ևս մեկ ապացույց, որ գրականության ֆանտաստիկայի ժանրը, իրոք, գոյություն ունի: Եկեք իրերն անվանենք իրենց անուններով: Բոսնիայի դեմ մենք խաղացինք մեզ համապատասխան՝ կատարյալին մոտ ֆուտբոլ: Ֆանտաստիկ Հենոն, «հրթիռ» Կամոն, երկրորդ հարկում «ճախրող » Հայկը, դարպասային գծի վրա համառ Արամը. նաև նրանց շնորհիվ մեր խաղը ստացվեց: Գյուլբուդաղյանցը նաև լավ հոգեբան է: Նա կարողանում է հրաշալի տրամադրել խաղացողներին և ոչ ոք չի կասկածում, որ նա լավ էր տրամադրել նաև վերջին 2 խաղերում, բայց…
Ունենք այն, ինչ ունենք: Ով էլ լինի հավաքականի հաջորդ մարզիչը, պետք է կանգնել նրա կողքին մինչև վերջ: Սերնդափոխության շեմին վերջին ընտրական փուլը կանցկացնենք: Երիտասարդականի ֆուտբոլիստներից ոմանք արդեն թակում են ազգայինի դուռը: Նոր շրջափուլում կլինեն նաև նոր երիտասարդներ, բայց հիմնական կորիզը կմնա նույնը: Սատար կանգնենք մեր հավաքականին: Ի վերջո, նրանք մեզ շատ են բերկրանքի պահեր պարգևել:
Արմեն Գարամյան
