Անգլիական ֆուտբոլի պատմության մեջ շատ են եղել յուրահատուկ և հետաքրքրաշարժ դրվագներ:
Հայտնի է, որ «Մառախլապատ Ալբիոնում» միշտ էլ կարողացել են այս խաղից իրական հաճույք ստանալ:
Դոն Ռևին այն մարզիչներից էր, ով կարողանում էր բեկել հանդիպման ելքը և դա անում էր իրեն հատուկ ոճով:
Նրա գլխավորած «Լիդսը» 1969 թվականին հաղթեց Անգլիայի առաջնությունը ՝ 6 միավորով առաջ անցնելով գերհզոր «Լիվերպուլից»: Ռևին ավելի վաղ հանդես էր եկել այդ ակումբի կազմում և շատ լավ գիտեր թիմի ավանդույթներն ու պատմությունը:
Նա փորձում էր թիմում ընտանեկան մթնոլորտ ստեղծել, ինչն էլ հետագայում դրական ազդեցություն էր ունենում թիմի գրանցած արդյունքների վրա:
1971 թվականին «Լիդսը» նվաճեց «Տոնավաճառների գավաթը»: Ռևիի թիմն առավելության հասավ Թուրինի «Յուվենտուսի» նկատմամբ (1-1,2-2)
Ահա հենց այս դիմակայությունն էլ դարձավ Դոն Ռևիի աստեղային ժամը:
Անգլիայում կայացած առաջին հանդիպումն ավարտվել էր ոչ-ոքի ՝ 1-1 հաշվով, և ամեն ինչ պետք է որոշվեր Թուրինում կայանալիք խաղում:
Առաջին խաղակեսից հետո, «Յուվենտուսը» հաղթում էր 2-1 հաշվով: «Լիդսին» անհրաժեշտ էր 1 գնդակ խփել և այդ պարագայում անգլիական ակումբը կնվաճեր գավաթը (մրցակցի դաշտում խփած գոլերի տարբերությամբ):
Սովորաբար, ընդմիջման ընթացքում (հատկապես նման կարևոր խաղերում), մարզիչները փորձում են ուշքի բերել իրենց ֆուտբոլիստներին: Շատերը վերլուծում են առաջին խաղակեսի դրվագները, իսկ մյուսները ՝ պարզապես բղավում:
Ռևին ուներ իր ծրագիրը. նա մոտեցավ «Լիդսի» ֆուտբոլիստներին և հանդարտ ձայնով սկսեց պատմել իր հորինած հեքիաթը:
Դե ինչ, մենք էլ հարմար տեղավորվենք և լսենք Դոն Ռևիի խոսքը.
Թոմը, Դիքը և Հարոլդը
«Սա 3 հավատարիմ ընկերների մասին մի պատմություն է:
Նրանցից առաջինը ՝ Թոմը, ցավոք կույր էր և խուլ: Այդ արատը երիտասարդ տղամարդուն շատ էր խանգարում:
Այդուհանդերձ, աստված նրան պարգևել էլ շատ գեղեցիկ և հզոր ձայն, ինչն էլ Թոմը մեծ սիրով օգտագործում էր: Առավոտյան նա կագնում էր պատշգամբում և կատարում էր իր հերթական երգը:
Ցավոք, լինելով կույր և խուլ, Թոմն այդպես էլ չէր իմանում, թե ինչ է երգում:
Իր կյանքի խավարն ու լռությունը մեղմելու համար Թոմին օգնություն էր հարկավոր:
Բարեբախտաբար, նրա կողքին էր իր լավագույն ընկերը ՝ Դիքը:
Դիքը հրաշալի տեսողություն ուներ և կարող էր նկատել փոշու ամենափոքր հատիկն անգամ:
Այսպիսով, Դիքը կարող էր ընկերոջն ուղեկցել այն վայրերը , որտեղ Թոմն իր կուրության պատճառով չէր կարող այցելել:
Ցավոք, Դիքը նույնպես խուլ էր և չէր կարող լսել, թե ուր է ուզում գնալ Թոմը:
Չնայած իր արատին, Դիքը երբեք չէր բողոքում բախտից: Եթե ամբողջովին անկեղծ լինենք, նա չէր էլ կարող դա անել, քանի որ Դիքը համր էր:
Լինելով այսքան յուրահատուկ ընկերներ, Թոմը և Դիքը չէին մոռանում իրենց երրորդ ընկերոջը ՝ Հարոլդին:
Հարոլդը կարող էր լսել, թե ինչպես է բմբուլն ընկնում հատակին: Նրա հրաշալի լսողության մասին առասպելներ էին հյուսվում Չարլթոնում:
Ցավոք, լինելով կույր և համր, նա չէր կարող վերցնել գետնին ընկած բմբուլը կամ նույնիսկ խնդրել դա անել մեկ ուրիշին:
Միմյանցից առանձին, այս երեք անհատականությունները բավական խոցելի էին, բայց միասին ՝ նրանք մեծ ուժ էին: Հենց այս միասնության մեջ էր նրանց գաղտնիքը:
Նույնիսկ աշխատանքի վայրում, որտեղ նրանք անցկացնում էին իրենց ժամանակի մեծ մասն, այս տղաները իրարից հեռու չէին գնում:
Հանգստի ժամին նրանք նույնպես միասին էին.
Դիքը դիտում էր հեռուստացույց, Հարոլդը լսում էր հեռուստացույց, իսկ Թոմը պատկերացնում էր, թե ինչ տեսք կարող է ունենալ այդ հեռուստացույցը:
Ցավոք, 3 օր առաջ, այս վառ անհատականությունների կյանքն ընդհատվեց։
Դիքը տեսավ մեծ արագությամբ մոտեցող ավտոբուսը, Հարին լսեց դեպի իրենց մոտեցող ավտոբուսի ձայնը, բայց նրանցից ոչ ոք չկարողացավ բղավել և զգուշացնել վտանգի մասին:
Միակ մարդն, ով կարող էր դա անել ՝ Թոմն էր: Ցավոք, լինելով կույր և խուլ նա բացարձակապես տեղյակ չէր, թե ինչ է կատարվում:
Վստահ եմ, որ այժմ նրանք դրախտում են:
Դիքը տեսնում է հրեշտակներին, Հարին լսում է հրեշտակների ձայնը, իսկ Թոմն առանց կասկածի, փչացնում է բոլորի տրամադրությունը»:
«Լիդսի» ֆուտբոլիստները մի լավ ծիծաղեցին, բայց միևնույն ժամանակ, նրանց դեմքին կարելի էր նկատել զարմանքի մի մեծ չափաբաժին: Տղաները չէին հասկացել, թե ինչ կար մարզչի այս պատմության տողատակում:
Յուրաքանչյուրն այս պատմության մեջ փորձում էր իրեն տեսնել, զուգահեռներ տանել ընթացող հանդիպման հետ:
Նրանք միմյանց ականջին տարբերակներ էին շշնջում ՝ փորձելով հասկանալ այս հեքիաթի իրական իմաստը:
Վերջապես, թիմի ավագ Ջեք Չարլթոնը վեր կացավ և ասաց.
«Մարզիչ, դուք ուզում եք ասել, որ մենք պետք է միասնական լինենք, օգնենք միմյանց, սակայն, չմոռանանք մեր անհատականությու՞նը:
Ուզում եք ասել, որ միայն ա՞յդ միջոցով կարող ենք դիմակայել «իտալական ավտոբուսին». ճի՞շտ հասկացանք ձեզ»:
Ռևին ժպտաց և պատասխանեց.
«Պետք չէ ամեն մի բառում թաքնված ենթատեքստ փնտրել, տղաներ: Պարզապես որոշեցի մի փոքր ծիծաղեցնել ձեզ:
Լիովին վստահում եմ ձեզ և գիտեմ, որ երկրորդ կեսում դուք քարուքանդ կանեք նրանց պաշտպանությունը:
Այդ ամենն իրականություն դարձնելու համար, ձեզ հարկավոր էր գոնե 15 րոպեով մոռանալ այս հանդիպման մասին:
Բայց քո ասածը զուրկ չէ իմաստից, Ջեք: Նշանակում է, որ իմ «ոչինչ չնշանակող հեքիաթը» տվեց իր արդյունքը»,-ասաց Ռևին:
«Լիդսին» հաջողվեց երկրորդ խաղակեսում խփել այդ բաղձալի գնդակը և նվաճել «Տոնավաճառների գավաթը»:
Ահա այսպես.
Երբեմն, մեծ հաղթանակներ տանելու համար, անհրաժեշտ է կանգ առնել, մի պահ թուլանալ և նոր ուժերով շարժվել դեպի բաղձալի նպատակը:
Նարեկ Գրիգորյան
