Երեկվանից հայկական մարզական լրատվական դաշտն ակտիվ քննարկում է շրջանառվող լուրերն այն մասին, թե հայկական արմատներով արգենտինացի ֆուտբոլիստ Լուկաս Սելարայանը հրավեր կստանա Հայաստանի ազգային հավաքականի կողմից։
Նախքան ՀՖՖ-ն պաշտոնապես կպատասխանի մեր հարցմանն այդ մասին, առաջարկում ենք ծանոթանալ Լուկաս Սելարայանին։
Չինո (չինացի) մականունով՝ Լուկաս Մանուել Սելարայանը ծնվել է 1992 թվականի հունիսի 20-ին Արգենտինայի Կորդովա քաղաքում։ Ֆուտբոլային կարիերան սկսել է տեղի «Բելգրանո» ակումբի երիտասարդական թիմում, իսկ առաջին թիմում նորամուտը նշել է 2012-ի ապրիլի 25-ին՝ գավաթային խաղում։ Արգենտինայի առաջնությունում նրա նորամուտը կայացել է արդեն հաջորդ տարվա մարտի 1-ին։
Ավելի ուշ, հարցազրույցներից մեկում Սելարայանը խոստովանել է, որ «Բելգրանոյում» խաղալն իր մանկության երազանքն է եղել․
«Երբ երեխա էի, ֆուտբոլ խաղալիս ձևացնում էի, թե «Բելգրանոյի» խաղացող եմ։ Ու հիմա դժվար է հավատալ, որ հանկարծ դարձել եմ այն խաղացողը, որին երեխաները սիրում են, ու որն օրինակ է նրանց համար։ Առաջին անգամ դա գիտակցեցի այն ժամանակ, երբ խաղի գնալիս, մարզադաշտի մոտ վաճառվող մարզաշապիկների վրա կարդացի նաև իմ անունը։ Փորձում եմ օրինակ ծառայել, փորձում եմ լինել այն նույն մարդը, որը եղել եմ այն ժամանակ, երբ «Բելգրանոյի» խաղացող լինելու մասին երազող երեխա էի»։
Ֆուտբոլիստը հիմա էլ իր երազանքների ակումբի հավատարիմ երկրպագուն է․
«Երբ երեխա էի, արթնանում էի ու անմիջապես «Բելգրանոյի» մարզաշապիկը հագնում։ Գիտեի, որ ընկերներս, ամենքն իր՝ «Բելգրանոյի» մարզաշապիկը հագած, սպասում են, որ գնանք մարզադաշտ։ Հիմա ես հեռու եմ, բայց փորձում եմ ճիշտ նույնն անել․ արթնանում եմ ու հագնում «Բելգրանոյի» մարզաշապիկը։ Տղայիս համար էլ եմ մի քանիսը գնել արդեն»։
Հարազատ Կորդովայում նրա տան մոտ գտնվող այգում, որտեղ Լուկասը ֆուտբոլ խաղալ է սովորել, նրա որմնանկարն է, ասում է․
«Ամեն անգամ, երբ տեսնում եմ այդ որմնանկարը, գիտեմ, որ դա արել են այն մարդիկ, որոնց հետ ես մեծացել եմ»։
2015-ին տեղեկություն տարածվեց, որ ուկրաինական «Դնեպրը» ցանկացել է ձեռք բերել Լուկաս Սելարայանին, սակայն մերժում է ստացել արգենտինական ակումբի ղեկավարությունից։
Նույն տարվա դեկտեմբերի 21-ին Լուկասը պայմանագիր կնքեց Liga MX-ը ներկայացնող «Տիգրես» ակումբի հետ ու թողնելով հարազատ Արգենտինան՝ մեկնեց Մեքսիկա։
Մեքսիկայի առաջնությունում նրա նորամուտը կայացավ հունվարի 10-ին։ «Տիգրեսի» հետ նա երեք անգամ նվաճեց երկրի չեմպիոնությունը (2016/17, 2017/18, 2018/19) ու երեք անգամ մասնակցեց ԿՈՆԿԱԿԱՖ-ի Չեմպիոնների լիգայի եզրափակչին (2015/16, 2016/17, 2019)։
«Միշտ կսիրեմ Մեքսիկան։ Տղաս այնտեղ է ծնվել։ Իսկ մարդիկ ինձ միշտ լավ էին վերաբերվում»,- հետագայում ասել է Սելարայանը։
4 տարի անց՝ 2019-ի դեկտեմբերի 20-ին, Լուկասը տեղափոխվեց MLS՝ պայմանագիր կնքելով «Քոլոմբուս Քրյու» ակումբի հետ։ Ամերիկյան թիմի ղեկավարությունը բարձրագոչ բառերով ընդունեց ֆուտբոլիստի տրանսֆերը։ Մասնավորապես, ակումբի նախագահ Տիմ Բեզբաչենկոն ասել էր․
«Սա մեծ քայլ առաջ է այս ակումբի համար, որովհետև սա խորհրդանշում է ակումբի սեփականատերերի ներդրումները, որ նրանք պատրաստ են անել ակումբին նոր բարձունքների հասցնելու համար»։
Տեխնիկական տնօրեն Փաթ Օնսթադը ևս ոգևորությամբ էր ընդունել կայացած տրանսֆերը՝ ասելով․
«Սա երկու բան է ցույց տալիս․ մեկ, որ սեփականատերերը մտածում են, որ երկրպագուներն արժանի են այսպիսի խաղացողի և երկրորդ, որ սեփականատերերը հավատում են ակումբի ապագային»:
Ամերիկայի Միացյալ Նահանգներում Սելարայանի կարիերայի սկիզբը դրվեց «Նյու Յորք Սիթիի» հետ խաղով, որտեղ Չինոն դարձավ իր նոր թիմի միակ ու հաղթական գոլի հեղինակը՝ այն տոնելիս ձևացնելով, թե ինքը ծովահեն է ( «Բելգրանոյի» խաղացողներին կոչում են ծովահեններ)։
««Բելգրանոյից» հեռանալուց հետո, երբ խոսում էի ընկերներիս հետ, ասում էի, որ որտեղ էլ գոլ խփեմ, ծովահենի նշանով եմ այն տոնելու»,- բացատրել է Սելարայանը, որն այդ գոլից հետո ԱՄՆ-ում ստացել է «El Pirata» (ծովահեն) մականունը։
Իսկ մեզ մնում է սպասել ու հուսալ, որ «Ծովահեն» Լուկաս Սելարայանին շուտով կտեսնենք նաև Հայաստանի ազգային հավաքականի մարզաշապիկով։
Ստելլա Բաբլոյան
