Այս պահին իմ նպատակները կապված են Ժիլինայի հետ. Վահան Բիչախչյան

Հայաստանի  երիտասարդական  հավաքականի և Սլովակիան ներկայացնող «Ժիլինայի» հարձակվող Վահան Բիչախչյանն արդեն շուրջ երկու ամիս է գտնվում է հարենիքում։

Ավելի վաղ, խոսակցություներ կային այն մասին, որ կորոնավիրուսի պատճառով առաջացած ֆինանսական խնդիրները չհաղթահարելով, «Ժիլինան» լուծարման շեմին է ։

Բիչախչյանը «Շիրակի» սան է: Հայաստանի Բարձրագույն խմբի առաջնությունում նորամուտը նշել է 2016 թվականին: Անցկացրած 5 խաղում դարձել է 4 գոլի հեղինակ: 2016-ին Բիչախչյանը գոլի հեղինակ է դարձել ԵԼ որակավորման առաջին փուլի՝ Գորիի «Դիլայի» հետ խաղում՝ այսպիսով դառնալով եվրագավաթներում գոլի հեղինակ դարձած ամենաերիտասարդ ֆուտբոլիստը: The Guardian-ի վարկածով գյումրեցի ֆուտբոլիստը 2016 թվականին ընդգրկվել է աշխարհի ամենատաղանդավոր 60 պատանի ֆուտբոլիստների շարքում:

ArmSport.am-ը ծավալուն հարցազրույց է ունեցել 20-ամյա ֆուտբոլիստի հետ:

-Խոսակցություններ կային, որ «Ժիլինան» լուծարվում է: Որքանո՞վ են լուրերը համապատասխանում իրականությանը:

-Ակումբի ներսում այդպիսի խոսակցություն չի եղել: Ակումբը շարունակում է իր գոյատևումը:  Իհարկե խնդիրներ կան: Թիմից հեռացել է 10-ից ավելի ֆուտբոլիստ: Հիմա ավելի շատ երկրորդ թիմից են ֆուտբոլիստներ միանալու գլխավոր թիմին: Այս օրերին տեղացի ֆուտբոլիստները մարզվում են, իսկ արտասահմանցի ֆուտբոլիստները սպասում են ճանապարհների բացվելուն, որպեսզի միանան թիմին: Ես էլ սպասում եմ թռիչք լինի, որպեսզի կարողանամ մեկնել Սլովակիա:

-Մինչև Սլովակիա տեղափոխվելն ի՞նչ տարբերակներ կային կարիերան շարունակելու:

-Ռեալ առաջարկ եղել է Մոսկվայի «Լոկոմոտիվից» և «Ժիլինայից»: Մենք ընտրեցինք Սլովակիայի տարբերակը, քանի որ դրա համար մի քանի պատճառ կար: Որպես ակադեմիա՝ «Ժիլինան» Սլովակիայում ամենաուժեղն է: Նրանք շատ լավ են աշխատում երիտասարդ ֆուտբոլիստների հետ: Պատճառներից մեկը նաև մարզչի դերն էր, քանի որ հենց նա էր ցանկանում ինձ տեսնել թիմում: Մինչև պայմանագիր կնքելը հանդիպել ենք մարզչի հետ և երկարատև զրույց ունեցել:

-Ի՞նչ դժվարությունների ես բախվել սկզբնական շրջանում:

-Երբ նոր էի տեղափոխվել, խաղում էի առաջին թիմում, հետո սկսեցի հանդես գալ 2-րդում: Ծնկիս վնասվածքից հետո գլխավոր մարզչը, ով հենց ինքն էր ցանկացել ինձ տեսնել Ժիլինայում, հրաժարական տվեց, և եկավ երկրորդ թիմի մարզիչը: Սկսեցի նորից մարզավիճակ հավաքել: Հետո վնասվածք ստացա Հայաստանի երիտասարդական հավաքականում ու բաց թողեցի շուրջ մեկ տարի: Վնասվածքներից, իհարկե, ոչ մի ֆուտբոլիստ ապահովագրված չէ: Պետք է հոգեբանորեն ուժեղ լինել ու առաջ նայել:

-Ի՞նչ համեմատականներ կանցկացնես այդ երկրի և Հայաստանի առաջնության միջև:

-Առաջին հերթին արագությունների տարբերությունն էր, որ զգացնել տվեց: Կարող եմ ասել, որ հայկական թիմերը շատ չեն զիջում Սլովակիայի առաջնության թիմերին: Իհարկե տարբերություն շատ կա թե՛ թիմերի, թե՛ երկրպագուների և թե՛ մարզադաշտերի մասով: Ամեն ինչ ավելի շատ ֆուտբոլային է, ինչը ավելի է մոտիվացնում քեզ՝ որպես ֆուտբոլիստ:  Սլովակիայում ավելի մեծ ուշադրություն են դարձնում ֆուտբոլին և զարգացնում են մանկապատանեկան ֆուտբոլը:

-Ինչպե՞ս է անցնում կյանքը Սլովակիայում, և ի՞նչ դժվարությունների ես հանդիպել սկզբնական հատվածում:

-Լեննականից հետո իհարկե միշտ դժվար է: Ուր էլ գնում ես, ուզում ես շուտ հետ գաս (խմբ.-Ծիծաղում է): Սկիզբը, իհարկե, դժվար էր, հեռու էի բոլորից՝ ընտանիքից, ընկերներից: Բայց հետո արդեն հարմարվեցի: Այդպիսին է ֆուտբոլիստի կյանքը: Եթե բարձր նպատակներ ունես, պիտի պատրաստ լինես ամեն ինչի: Ժիլինան շատ սրտաբաց քաղաք է: Շատ լավ մարդիկ են ինձ հանդիպել ու միշտ կողքիս են եղել: Սկզբից ամեն ինչ դժվար էր: Բայց հետո սովորեցի նաև սլովակերեն, ինչն ավելի հեշտացրեց ամեն ինչ: Հիմա Ժիլինան ինձ հարազատ քաղաք է դարձել: Եթե անկեղծ ասեմ, արդեն նույնիսկ չեմ պատկերացնում, թե ինչպես պետք է հեռանամ այս քաղաքից: Մինչև վերջերս ապրում էի ակադեմիայում: Մենք գրեթե ամբողջ օրն անցկացնում ենք մարզաբազայում: Թիմը առավոտյան նախաճաշում է, այնուհետև սկսվում են մարզումները, հետո վերականգնողական փուլը, ֆիզիկական վարժությունները և այլն, ու այդպես ամեն օր: Այլ բան անելու քիչ ժամանակ է մնում, իսկ ազատ ժամանակ ֆիլմեր եմ դիտում, գրքեր եմ կարդում, իսկ ավելի շատ շփվում եմ ընտանիքիս անդամների հետ:

— Քո մասնակցութամբ խաղերին ներկա լինո՞ւմ են հայ երկրպագուներ:

-Մայրաքաղաք Բրատիսլավիայում մի քանի ընտանիք կան, որոնք միշտ ներկա են լինում տեղի խաղերին: Իհարկե շատ հաճելի է, երբ մարզադաշտում տեսնում եմ հայ երկրպագուների:

-Արդեն գրեթե 3-րդ տարին է հանդես ես գալիս Սլովակիայում, կարո՞ղ ես ասել, որ որոշումդ արդարացրեց իրեն, և ի՞նչ է տվել քեզ «Ժիլինան»:

-Անկեղծ ասած՝ չեմ փոշմանել տեղափոխության համար և կարող եմ ասել, որ ճիշտ ընտրություն եմ կատարել: «Ժիլինան» ինձ շատ բան է տվել, ամենակարևորը՝ ուշադրություն դարձնել ցանկացած մանրուքի: Ֆուտբոլիստի կյանքն այնպիսին է, որ վնասավածքից չես խուսափի: Դա շատ խանգարեց ինձ: Վնասվածքի պատճառով շատ դժվարություններ եղան, բայց այդ ամենից ավելի շատ բան սովորեցի և ավելի ուժեղ դարձա նաև հոգեբանորեն:

-Երբ նոր էիր տեղափոխվում, քեզ ասում էին «նոր Մխիթարյան»: Դա ավելորդ ճնշում չէ՞ր քեզ համար:

-Ճնշում ընդհանրապես չեմ զգացել: Ասեմ ավելին՝ շատ հաճելի էր և մեծ պատիվ, որ ինձ նմանեցնում են Մխիթարյանի պես ֆուտբոլիստին: Ես էլ շատ մեծ ցանկություն ունեմ գնալ նրա հետքերով, խաղալ այդպիսի թոփ առաջնություններում: Իհարկե, ամեն ինչ կախված է ինձնից: Պետք է շատ աշխատել և ուշադրություն դարձնել ամեն մի մանրուքի:

-Ֆուտբոլից կամ առհասարակ սպորտից դուրս ի՞նչ ոլորտում ես քեզ պատկերացնում:

-Երբեք ինձ չեմ պատկերացրել ֆուտբոլից դուրս որևէ ոլորտում: Մանուկ հասակից շատ էինք խաղում բակում: Ժամանակի ընթացքում արդեն սկսեցի պրոֆեսիոնալ ֆւոտբոլով զբաղվել:

-Այս ընթացքում ինչպե՞ս ես փորձում պահել մարզավիճակդ:

-Շուրջ 2 ամիս է, ինչ Գյումրիում եմ: Մարզավիճակս պահում եմ անհատական մարզումներով: Մեր մարզիչներն ամեն օր ուղարկում են մարզումային ծրագիրը: Բայց, բնականաբար, անհատական մարզումները համեմատելի չեն խաղադաշտում թիմային մարզումների հետ՝ չես կարող լավ մարզավիճակ պահել, բայց փորձում ենք առավելագույնն անել, որպեսզի լավ դուրս գանք այս իրավիճակից:

 -Ո՞րն է քո երազանքների թիմը:

— «Ռեալ Մադրիդ»:

-Կա՞ ֆուտբոլիստ, որին փորձում ես նմանվել:

-Ինձ միշտ դուր է եկել Ազարի, Դե Բրյունեի խաղը: Կառանձնացնեմ նաև Հակիմ Զիեխին, Պաուլո Դիբալային, ինչպես նաև Խամես Ռոդրիգեսին: Նրանք բոլորն էլ նման են խաղաոճով: Երեքն էլ նաև ձախլիկ են ու հարձակվողական ոճի ֆուտբոլիստներ: Ինձ դուրս է գալիս, թե ինչպես են նրանք զգում թիմակիցներին, ինչպես են կարողանում եզրափակել գրոհները:

 -Ի՞նչ խոսակցություն ես ունեցել մարզիչների հետ քո ապագայի վերաբերյալ:

— Թիմում հիանալի մթնոլորտ է: Սպասում ենք այս շրջանն անցնի, որպեսզի միանանք թիմին: Հիմա իմ բոլոր նպատակները «Ժիլինայի» հետ է կապված: Իհարկե, ամեն ինչ կախված է ինձնից: Պետք է շատ աշխատել և միշտ նայել առաջ: Ամեն ինչ անելու եմ, որ ավելի շատ խաղաժամանակ ստանամ  առաջին թիմում:

Երվանդ ՀԱԿՈԲՅԱՆ